Jak działa gospodarka Korei Północnej

Korea Północna, oficjalnie znana jako Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD), to niereformowana, odizolowana, ściśle kontrolowana, dyktatorska gospodarka dowodzenia. System gospodarczy kraju opiera się na komunistycznym systemie produkcji bez korzystania z wolnego rynku. Wszystko jest planowane centralnie i koordynowane przez rząd.

Kluczowe dania na wynos

• System gospodarczy Korei Północnej można określić jako komunistyczny i izolacjonistyczny z autorytarnym przywódcą.
• Trudno obecnie uzyskać prawdziwy wpływ na gospodarkę Korei Północnej, ponieważ rząd jest ściśle tajny, a wszelkie dane, które tworzą, są niewiarygodne.
• Wiadomo, że dochód na jednego mieszkańca i PKB należą do najniższych na świecie.
• Sankcje i ograniczenia handlowe dodatkowo zaszkodziły perspektywom gospodarczym kraju.

Krótka historia

Półwysep Koreański był kolonią japońską w latach 1910–1945. Gdy II wojna światowa dobiegła końca, siły japońskie w północnym regionie Korei poddały się wojskom radzieckim, podczas gdy wojska amerykańskie przejęły kontrolę nad regionem południowym. Rzekome zjednoczenie poprzez wybory nigdy nie miało miejsca na półwyspie koreańskim, a oba regiony wyznaczyły swoich przywódców. W 1950 r. Kim II-Sung, wspierany przez Sowietów, podjął próbę schwytania wspieranego przez USA regionu południowego (Republika Korei), co wywołało niszczycielską wojnę koreańską (1950–1953).

Korea Północna dziś

Dążenie Kim II-Sunga do objęcia całego półwyspu jego rządami komunistycznymi nie powiodło się. Niedługo potem Korea Północna (KRLD) ustanowiła swoją gospodarkę narodową poprzez pierwszy rozwój przemysłu ciężkiego i równoległy rozwój gospodarki wojskowej. Wielu ekspertów uważa, że ​​te polityki stanowiły przeszkodę dla rozwoju gospodarczego kraju.

Wady tej polityki zostały zaakcentowane przez skupienie się reżimu na songun (polityka wojskowa), co pogorszyło chroniczne problemy gospodarcze Korei Północnej. Występuje stagnacja produkcji przemysłowej i mocy, a także niedobory żywności z powodu problemów systemowych. Według World Factbook Światowej Agencji Wywiadowczej (CIA) „Przemysłowe zasoby kapitałowe są prawie nie do naprawienia z powodu lat niedoinwestowania, braków części zamiennych i złej konserwacji. Wydatki wojskowe na dużą skalę pobierają zasoby potrzebne do inwestycji i konsumpcji cywilnej. ”

Fazy ​​gospodarcze Korei Północnej

Początkowa faza rozwoju gospodarczego Korei Północnej była zdominowana przez industrializację, co było imponujące, biorąc pod uwagę dewastację spowodowaną wojną koreańską. Kraj następnie przyjął model radziecki i ideologię Dżucze (samodzielność), która podkreślała rozwój przemysłu ciężkiego. Inwestycje w sektorach żelaza, stali, cementu i obrabiarek spowodowały stały wzrost produkcji przemysłowej w latach 60. Jednak w latach 70. pojawiły się kłopoty.

Na początku lat 70. kraj zaciągnął pożyczki zagraniczne i pozwolił na import na dużą skalę maszyn i urządzeń z zaawansowanych krajów, takich jak Japonia, Niemcy, Francja i Wielka Brytania. Dekada była świadkiem zmiany pożyczek w Korei Północnej; prawie wszystkie pożyczki w latach 60. XX wieku zostały przyjęte od państw socjalistycznych, podczas gdy pożyczki w latach 70. obejmowały ogromną kwotę od państw kapitalistycznych.

Pożyczki i granty zagraniczne (w mln USD)

Źródło: „Zadłużenie zewnętrzne Korei Północnej: trendy i charakterystyka, Korea Focus” (KDI Review of the North Korea Economy, marzec 2012 r., Opublikowany przez Korea Development Institute)

Korea Północna ledwo była w stanie poradzić sobie ze swoim długiem i została dotknięta szokiem naftowym, który gwałtownie podniósł ceny ropy naftowej. Ceny głównego eksportu Korei Północnej zanurkowały, podczas gdy musiał zapłacić więcej za import. Pojawił się deficyt handlowy, który osłabił jego możliwości spłaty i dodatkowo zaostrzył kwestię zadłużenia zagranicznego. Gospodarka zaczęła zwalniać.

Gospodarka Korei Północnej w latach osiemdziesiątych wykazała objawy awarii w scentralizowanym systemie planowania. Wystąpiły niedobory dostaw, niewydolność systemowa, starzenie mechaniczne i zanik infrastruktury. Korea Północna próbowała rozwiązać swoje problemy poprzez swoje wysoce scentralizowane funkcje i odmawiając otwarcia gospodarki lub liberalizacji zarządzania gospodarczego. Sztywność podejścia spowodowała, że ​​region dryfował w kierunku stagnacji.

Gospodarka Korei Północnej weszła w jedną z najgorszych faz i prawie upadła w latach 90. Rozpad Związku Radzieckiego, a następnie kryzys żywnościowy spowodowany serią klęsk żywiołowych (gradobicie w 1994 r., Powodzie w latach 1995–1996 i susze w 1997 r.) Doprowadziły Koreę Północną do kryzysu. Region przeżywał jeden z najtrudniejszych okresów. W połowie lat 90. kraj stał się silnie uzależniony od pomocy międzynarodowej, aby uniknąć powszechnego głodu, a kryzys był tak poważny, że pomoc trwa do dziś.

Według Światowego Factbook CIA:

„Rząd Korei Północnej często podkreśla swój cel, jakim jest stanie się„ silnym i dobrze prosperującym ”narodem oraz przyciąganie zagranicznych inwestycji, co jest kluczowym czynnikiem poprawy ogólnego poziomu życia. W związku z tym w 2013 r. Reżim wprowadził 14 nowych specjalnych stref ekonomicznych utworzonych dla inwestorów zagranicznych, choć inicjatywa ta jest jeszcze w powijakach. ”

W 2000 r. KRLD w końcu próbowała odzyskać swoją trudną sytuację gospodarczą. Złagodziło ograniczenia, aby umożliwić rynki półprywatne, wprowadzając środki poprawy zarządzania gospodarczego w 2002 r. Wzrost gospodarczy przyspieszył przez kilka lat, zanim ponownie spadł, ale okres ten poprawił się w porównaniu z poprzednią dekadą.

Militarne ambicje tego kraju nadal mają pierwszeństwo kosztem jego rozwoju gospodarczego. Według raportu Ministerstwa Zjednoczenia wielu ekspertów doszło do wniosku, że Korea Północna faktycznie wydaje od 30% do 50% całkowitych funduszy państwowych na przemysł obronny.

Niewiarygodne dane

Korea Północna jest znana z tajemnicy i nie udostępnia dokładnych danych ekonomicznych. Region nie publikował żadnych oficjalnych wskaźników ani statystyk dotyczących jego sytuacji makroekonomicznej od 1965 r. Reżim przedstawił pewne fakty i liczby na platformach międzynarodowych, które wykazały niespójności, a zatem nie są uważane za wiarygodne. Nieliczne źródła podstawowych statystyk dotyczących gospodarki Korei Północnej obejmują Bank Korei (Korea Południowa) i Ministerstwo Zjednoczenia oraz Koreańską Agencję Promocji Handlu i Inwestycji (KOTRA) ds. Handlu Koreą Północną.

Trendy

Od upadku bloku radzieckiego w 1991 r. Poważnie wpłynął na gospodarkę Korei Północnej. Wpływ ten jest wyraźny w średnim rocznym tempie wzrostu wynoszącym -4, 1% w latach 1990–1998. Spowodowało to spadek o ponad 50% ogółem produkcja od poziomów z lat 80. Nastąpiła zmiana tempa w 1999 r., Kiedy gospodarka wykazywała oznaki ożywienia. W latach 2000–2005 Korea Północna wzrosła średnio o 2, 2%. Ponownie nastąpiło pogorszenie koniunktury w 2006 r., Aw pięcioletnim okresie 2006–2010 tylko rok 2008 odnotował dodatni wzrost. KRLD działa od 2011 r.

Według raportu Światowego Factbook CIA, produkt krajowy brutto (PKB) Korei Północnej szacuje się na 40 miliardów dolarów w 2015 r., Który od tamtej pory nie przedstawił żadnych aktualnych informacji o PKB. Pod względem PKB na mieszkańca w Korei Północnej PKB na mieszkańca wynosił 1 700 USD. Według szacunków na 2017 r. Rolnictwo stanowi 25, 4% PKB, przemysł 41%, a usługi 33, 5%.

Jeśli chodzi o handel, Chiny są głównymi partnerami handlowymi Korei Północnej, zgodnie ze Światowym Factbook CIA. Blisko 86% eksportu regionu z Korei Północnej jest kierowane do Chin. Głównym eksportem są produkty hutnicze, minerały, wyroby przemysłowe, tekstylia oraz produkty rolne i rybne. Główne towary importowane do Korei Północnej to ropa naftowa, węgiel do gotowania, maszyny, sprzęt, tekstylia i zboże. Ponad 90% całkowitego importu regionu pochodzi z Chin. Dziś Chiny nie tylko odpowiadają za większość handlu w Korei Północnej, ale także zapewniają regionowi koncesjonowaną pomoc i wsparcie.

Dolna linia

Historia gospodarcza Korei Północnej przedstawia spowolnienie, stagnację i kryzys, z okresowymi fazami ożywienia gospodarczego i powolnego wzrostu gospodarczego. Priorytet reżimu, aby uczynić Koreę gospodarką obronną, przyćmił rozwój, produkcję żywności, poziom życia i prawa człowieka. Korea Północna żyje w izolacji i trudach, a jej gospodarka przedstawia rozdwojony obraz z uzbrojeniem nuklearnym z jednej strony i głodem (ale o pomoc) z drugiej.