Wpływ ustawy Sarbanes-Oxley z 2002 r

Po długim okresie skandali korporacyjnych (np. Enron i Worldcom) w Stanach Zjednoczonych w latach 2000–2002 ustawa Sarbanes-Oxley Act (SOX) została wprowadzona w lipcu 2002 r. W celu przywrócenia zaufania inwestorów do rynków finansowych i likwidacji luk prawnych, które pozwoliły spółki publiczne w celu oszukania inwestorów. Ustawa miała głęboki wpływ na ład korporacyjny w Stanach Zjednoczonych. Ustawa Sarbanes-Oxley wymaga od spółek publicznych wzmocnienia komitetów audytu, przeprowadzenia testów kontroli wewnętrznej, uczynienia dyrektorów i członków kierownictwa osobiście odpowiedzialnymi za dokładność sprawozdań finansowych oraz lepszego ujawniania informacji. Ustawa Sarbanes-Oxley ustanawia również surowsze sankcje karne za oszustwa związane z papierami wartościowymi i zmienia sposób działania publicznych firm księgowych.

Kluczowe dania na wynos

• Ustawa Sarbanes-Oxley z 2002 roku została przyjęta przez Kongres w odpowiedzi na powszechne oszustwa i niepowodzenia korporacyjne.
• Ustawa wprowadziła nowe zasady dla korporacji, takie jak ustanowienie nowych standardów rewidentów w celu ograniczenia konfliktów interesów i przeniesienie odpowiedzialności za pełną i dokładną obsługę raportów finansowych.
• W celu zapobiegania oszustwom i sprzeniewierzaniu majątku korporacyjnego ustawa nakłada surowsze kary na sprawców naruszeń.
• Aby zwiększyć przejrzystość, ustawa zaostrzyła wymogi dotyczące ujawniania informacji, takie jak ujawnianie istotnych ustaleń pozabilansowych.

Co robi ustawa Sarbanes-Oxley?

Jednym z bezpośrednich skutków ustawy Sarbanes-Oxley w zakresie ładu korporacyjnego jest wzmocnienie komitetów audytu spółek publicznych. Komitet audytu otrzymuje szeroką dźwignię w nadzorowaniu decyzji księgowych najwyższego kierownictwa. Komitet audytu, będący częścią rady dyrektorów składający się z członków niebędących członkami kierownictwa, zyskał nowe obowiązki, takie jak zatwierdzanie licznych usług audytu i kontroli, wybór i nadzór zewnętrznych audytorów oraz rozpatrywanie skarg dotyczących praktyk księgowych kierownictwa.

Ustawa Sarbanes-Oxley znacznie zmienia odpowiedzialność kierownictwa za sprawozdawczość finansową. Ustawa wymaga, aby najwyżsi menedżerowie osobiście poświadczyli poprawność raportów finansowych. Jeśli najwyższy kierownik świadomie lub umyślnie złoży fałszywe zaświadczenie, może zostać skazany na 10 do 20 lat więzienia. Jeśli firma jest zmuszona dokonać wymaganej korekty księgowej z powodu niewłaściwego postępowania kierownictwa, od menedżerów można wymagać rezygnacji z premii lub zysków ze sprzedaży akcji spółki. Jeśli dyrektor lub funkcjonariusz zostanie skazany za naruszenie przepisów dotyczących papierów wartościowych, może zostać zakazany pełnienia tej samej roli w spółce publicznej.

Ustawa Sarbanes-Oxley znacznie wzmacnia wymóg ujawnienia. Spółki publiczne są zobowiązane do ujawnienia wszelkich istotnych ustaleń pozabilansowych, takich jak leasing operacyjny i podmioty specjalnego przeznaczenia. Firma jest również zobowiązana do ujawnienia wszelkich oświadczeń pro forma i ich wyglądu zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP). Znawcy muszą zgłosić swoje transakcje giełdowe do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) również w ciągu dwóch dni roboczych.

Ustawa Sarbanesa-Oxleya nakłada surowsze kary za utrudnianie wymiaru sprawiedliwości, oszustwa związane z papierami wartościowymi, oszustwa pocztowe i oszustwa elektroniczne. Maksymalny okres kary za oszustwo związane z papierami wartościowymi wzrósł do 25 lat, a maksymalny czas więzienia za utrudnianie wymiaru sprawiedliwości do 20 lat. Ustawa zwiększyła maksymalne kary za oszustwa związane z pocztą i drutem z pięciu do 20 lat więzienia. Ponadto ustawa Sarbanes-Oxley znacznie podnosi grzywny dla spółek publicznych popełniających to samo przestępstwo.

Najdroższą częścią ustawy Sarbanes-Oxley jest sekcja 404, która wymaga od spółek publicznych przeprowadzenia szeroko zakrojonych testów kontroli wewnętrznej i dołączenia raportu z kontroli wewnętrznej wraz z corocznymi audytami. Testowanie i dokumentowanie ręcznych i automatycznych kontroli w sprawozdawczości finansowej wymaga ogromnego wysiłku i zaangażowania nie tylko zewnętrznych księgowych, ale także doświadczonego personelu IT. Koszt przestrzegania przepisów jest szczególnie uciążliwy dla firm, które w dużej mierze polegają na kontrolach ręcznych. Ustawa Sarbanes-Oxley zachęca firmy do zwiększania wydajności, scentralizacji i automatyzacji sprawozdawczości finansowej. Mimo to niektórzy krytycy uważają, że wszystkie te kontrole sprawiają, że stosowanie ustawy jest drogie, odwracając uwagę personelu od podstawowej działalności i zniechęcając do wzrostu.

Wreszcie ustawa Sarbanes-Oxley ustanowiła Radę Nadzorczą ds. Rachunkowości spółek publicznych, która ogłasza standardy dla księgowych publicznych, ogranicza ich konflikty interesów i wymaga rotacji partnerów audytowych co pięć lat dla tej samej spółki publicznej.