Łupki naftowe
Łupki bitumiczne to formacja skał osadowych zawierających kerogen. Kerogen jest rodzajem materii organicznej, która daje olej i gaz i pali się pod wpływem ognia. Pojęcie łupek ilasty obejmuje różne formacje skał osadowych zawierające połączenie gliny i innych minerałów.
Trudności nieodłącznie związane z odzyskiwaniem ropy naftowej z łupków ilastych tradycyjnie sprawiły, że zasoby zawierające te złoża są niekonwencjonalne w przemyśle naftowym i gazowym.
ŁAMANIE Łupka naftowego
Aby uznać się za łupek naftowy, formacja musi zawierać wystarczającą ilość materiałów bitumicznych do wytworzenia łatwopalnych, podobnych do ropy naftowej cieczy. Zasadniczo skały wydobywane z formacji łupków bitumicznych palą się bez dalszego przetwarzania. Odzyskiwanie ropy z łupków wymaga niekonwencjonalnych technik produkcji. Niekonwencjonalna produkcja ropy naftowej jest zwykle postrzegana jako droższa niż konwencjonalna produkcja ropy naftowej, mniej wydajna i może powodować szkody w środowisku.
Odzyskiwanie łupków bitumicznych zwykle wiąże się z wydobyciem powierzchniowym lub podpowierzchniowym w celu wydobycia minerałów, które są następnie wysyłane gdzie indziej w celu dodatkowego przetworzenia. Istnieją pewne patenty na metody przetwarzania, które odbywają się bez uprzedniego wydobycia minerałów, znane jako retortowanie in situ. Zastosowanie tych metod jest obecnie ograniczone, a większość procesów in situ wydaje się być w tej chwili eksperymentalna.
Należy pamiętać, że łupek naftowy różni się od oleju łupkowego, który odnosi się do kieszeni gazu lub ciekłej ropy naftowej, które występują w formacjach łupkowych, takich jak formacja Bakken w Północnej Dakocie, Montanie, Saskatchewan i Manitobie. Szczelinowanie hydrauliczne i inne niekonwencjonalne techniki wiercenia umożliwiają dostęp do rezerw ropy łupkowej, podczas gdy ropa naftowa w łupkach pozostaje po wydobyciu zatopiona w skale, bez dalszego przetwarzania.
Wydobywanie złóż łupków bitumicznych było krytykowane za szkodę dla środowiska. Oprócz wpływu wydobywania powierzchniowego na krajobraz, większość procesów zużywa znaczną ilość wody i wprowadza zanieczyszczenia zarówno do powietrza, jak i wód powierzchniowych. Przetwarzanie łupków bitumicznych jest również energochłonne, przyczyniając się do emisji dwutlenku węgla.
Krótka historia łupków naftowych
Formacja Green River w Kolorado, Utah i Wyoming jest gospodarzem najważniejszych złóż łupków bitumicznych na świecie. Historycznie jednak Estonia przetworzyła większość łupków bitumicznych wydobywanych na całym świecie, głównie do wykorzystania w elektrowniach. Znaczne zasoby łupków naftowych istnieją również w Chinach, Rosji i Brazylii.
Łupki stały się strategicznym zasobem podczas drugiej wojny światowej, kiedy Stany Zjednoczone poszukiwały bezpiecznego źródła ropy. Rozwój komercyjny rozpoczął się w latach 60. XX wieku, ale trudność wydobycia i produkcji ropy z łupków czyniła ją mniej atrakcyjnym zasobem w porównaniu do ropy z konwencjonalnych odwiertów.
Przetwarzanie łupków naftowych stało się popularne podczas kryzysu naftowego w latach siedemdziesiątych. W tym czasie, gdy wysokie ceny na krótko sprawiły, że łupek roponośny był opłacalny ekonomicznie w porównaniu z bardziej konwencjonalnymi grami. Obniżki cen ropy naftowej na początku lat 80. ponownie zmniejszyły zainteresowanie przedsiębiorstw aż do wczesnych lat 2000., kiedy malejące światowe rezerwy konwencjonalnej ropy naftowej zaczęły napędzać ponowne zainteresowanie niekonwencjonalnymi zabawami.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.