Polityka dla jednego dziecka
Polityka jednego dziecka była polityką wdrażaną przez rząd chiński jako metodę kontrolowania populacji, nakazującą, aby znaczna większość par w kraju mogła mieć tylko jedno dziecko. Miało to na celu złagodzenie problemów społecznych, gospodarczych i środowiskowych związanych z szybko rosnącą populacją kraju.
Zrozumienie polityki jednego dziecka
Polityka jednego dziecka została wprowadzona w 1979 r. W odpowiedzi na gwałtowny wzrost liczby ludności. Chiny od dawna zachęcają do kontroli urodzeń i planowania rodziny. Jednak pod koniec lat 70. populacja Chin szybko zbliżyła się do 1 miliarda, a rząd chiński musiał poważnie rozważyć ograniczenie tempa wzrostu populacji. Wysiłek ten rozpoczął się w 1979 r. Z mieszanymi rezultatami, ale został wdrożony poważniej i jednolicie w 1980 r., Gdy rząd ustandaryzował tę praktykę w całym kraju. Były jednak pewne wyjątki dla mniejszości etnicznych, dla tych, których pierworodny był niepełnosprawny, oraz dla rodzin wiejskich, w których pierworodny nie był chłopcem. Polityka była najskuteczniejsza na obszarach miejskich, gdzie została dobrze przyjęta przez rodziny nuklearne, chętniejsze do przestrzegania polityki; polityka została w pewnym stopniu przeciwstawiona społecznościom rolniczym w Chinach.
Kluczowe dania na wynos
- Polityka jednego dziecka była polityką rządu chińskiego mającą na celu kontrolę wzrostu populacji. Według szacunków zapobiegło to od 200 do 400 milionów porodów w kraju.
- Został wprowadzony w 1979 r., A zaprzestany w 2015 r., I wymuszony poprzez szereg zachęt i sankcji.
- Polityka jednego dziecka miała trzy ważne konsekwencje dla demografii Chin: znacznie obniżyła współczynnik dzietności, zniekształciła proporcję płci w Chinach, ponieważ ludzie woleli przerywać lub porzucać swoje żeńskie dzieci, i spowodowała niedobór siły roboczej z powodu większej liczby osób starszych, które polegają na ich dzieci, aby się nimi opiekować.
Polityka dla jednego dziecka - egzekwowanie
Istnieją różne metody egzekwowania, zarówno poprzez zachęty, jak i sankcje. Dla tych, którzy się zastosowali, były zachęty finansowe, a także preferencyjne możliwości zatrudnienia. Dla tych, którzy naruszyli politykę, były sankcje, ekonomiczne i inne. Czasami rząd stosował bardziej drakońskie środki, w tym przymusowe aborcje i sterylizacje.
Polisę na jedno dziecko oficjalnie zakończono w 2015 r., A rząd próbował zastąpić ją polisą na jedno dziecko. Szacuje się, że od 1979 r. Prawo zapobiegło 200–400 milionom narodzin. Skuteczność samej polityki została jednak podważona, ponieważ prawdą jest, że populacje w naturalny sposób zmniejszają się wraz ze wzrostem zamożności społeczeństw. W przypadku Chin, wraz ze spadkiem wskaźnika urodzeń, spadł również wskaźnik zgonów, a oczekiwana długość życia wzrosła.
Polityka jednego dziecka - implikacje
Polityka jednego dziecka miała poważne konsekwencje dla demograficznej i gospodarczej przyszłości Chin. W 2017 r. Współczynnik dzietności w Chinach wynosił 1, 6, co jest jednym z najniższych na świecie.
Chiny mają teraz znaczną zmienność płci - w tym kraju jest około 3-4% więcej mężczyzn niż kobiet. Dzięki wdrożeniu polityki jednego dziecka i preferencji dla dzieci płci męskiej Chiny odnotowały wzrost aborcji płodów żeńskich, wzrost liczby dziewczynek pozostawionych w domach dziecka, a nawet wzrost liczby dzieciobójczych dziewczynek. W porównaniu z kobietami w Chinach było 33 miliony mężczyzn więcej, a na chłopców przypadało 115 chłopców.
Będzie to miało wpływ na małżeństwo w kraju i szereg czynników towarzyszących małżeństwu na nadchodzące lata. Niższa liczba kobiet oznacza również, że w Chinach było mniej kobiet w wieku rozrodczym.
Spadek liczby urodzeń oznaczał mniej dzieci, co nastąpiło wraz ze spadkiem liczby zgonów i wzrostem długości życia. Szacuje się, że do 2050 r. Jedna trzecia populacji Chin będzie w wieku powyżej 60 lat. Oznacza to, że więcej osób starszych będzie polegać na swoich dzieciach, aby je utrzymać, a mniej dzieci to zrobi. Tak więc Chiny borykają się z niedoborem siły roboczej i będą miały trudności z utrzymaniem starzejącej się populacji za pośrednictwem swoich usług państwowych.
I wreszcie polityka jednego dziecka doprowadziła do rozprzestrzeniania się nieudokumentowanych dzieci, które nie są pierworodnymi. Ich status nieudokumentowany uniemożliwia legalny wyjazd z Chin, ponieważ nie mogą zarejestrować się w celu uzyskania paszportu. Nie mają dostępu do edukacji publicznej. Często ich rodzice byli karani grzywną lub usuwani z pracy.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.