Rezygnacja w prawo
Prawo do rezygnacji ogólnie opisuje zdolność strony do wykluczenia się z określonych elementów lub zmian w umowie prawnej. W finansach prawo to dotyczy najczęściej udostępniania prywatnych informacji między instytucjami finansowymi.
ŁAMANIE W DÓŁ Rezygnacja w prawo
Prawo do rezygnacji daje stronie porozumienia swobodę uznania w odniesieniu do niektórych praktyk, które - choć są zgodne z prawem - wymagają od firm uzyskania zgody przed podjęciem działań. Jeżeli prawo istnieje, strony mogą powiadomić, że nie chcą przestrzegać warunków objętych prawem, a kontrahent musi je uszanować. Na przykład prawo federalne USA wymaga, aby różne podmioty finansowe, w tym firmy wydające karty kredytowe, brokerzy i dealerzy, umożliwiały klientom rezygnację z jakichkolwiek zasad obejmujących udostępnianie niepublicznych informacji o klientach stronom trzecim.
Utworzenie prawa rezygnacji dla klientów kart kredytowych i inwestorów służy jako środek ochrony konsumenta. Charakter ich działalności wymaga od instytucji finansowych gromadzenia informacji o klientach, które w innym przypadku nie istniałyby w domenie publicznej. Wiele instytucji finansowych rutynowo przekazuje informacje o klientach podmiotom stowarzyszonym w celach marketingowych, ponieważ posiadane przez nich informacje niepubliczne ułatwiają dotarcie do potencjalnych nowych klientów. Przepisy regulujące prawa do rezygnacji zazwyczaj wymagają, aby wydawcy kart przedstawili klientom odpowiednie ujawnienia opisujące ich praktyki wymiany informacji i zaoferowali klientom możliwość zakazania instytucjom wykorzystywania ich informacji w ten sposób.
Wyłącz prawa wynikające z ustawy o uczciwej sprawozdawczości kredytowej i ustawy Gramm-Leach Bliley
Ustawa o uczciwych i dokładnych transakcjach kredytowych (FACTA) z 2003 r. Zmieniła Ustawę o uczciwej sprawozdawczości kredytowej (FCRA), aby uwzględnić prawo rezygnacji dla konsumentów ukierunkowanych na otrzymywanie materiałów marketingowych na podstawie informacji o kwalifikowalności dostarczonych przez podmiot stowarzyszony z firmą. Przepisy wymagają od firm zapewnienia konsumentom odpowiedniego ujawnienia umów marketingowych, które wymagają wymiany informacji o klientach. Firmy muszą także dać konsumentom rozsądną możliwość zrezygnowania z udziału w tych programach. Ustawodawstwo podaje przykłady uzasadnionych możliwości, w tym powiadomienia o rezygnacji, które towarzyszą korespondencji, powiadomienia elektroniczne lub powiadomienia podawane w czasie transakcji lub towarzyszące okresowo wydawanej polityce prywatności.
Ustawa Gramm-Leach Bliley Act (GLBA) rozszerzyła rodzaje firm świadczących usługi finansowe wymagane do zapewnienia konsumentom prawa do rezygnacji i dodatkowo ograniczyła rodzaje informacji, które podmioty te mogłyby udostępniać niepowiązanym stronom trzecim. Federalna Komisja Handlu (FTC) przyjęła zasadę prywatności finansowej zgodnie z GLBA w 16 CFR część 313, która obejmuje wszystkie instytucje finansowe zgodnie z ustawą o bankach holdingowych. Amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) przyjęła zasady dotyczące prywatności konsumentów i praw do rezygnacji z rozporządzeń SP i S-AM, które obejmują wszystkich doradców inwestycyjnych, agentów transferowych, brokerów, dealerów i firmy inwestycyjne zarejestrowane w agencji.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.