Przegrzana gospodarka
Przegrzana gospodarka to taka, która doświadczyła długiego okresu dobrego wzrostu gospodarczego i działalności, która doprowadziła do wysokiego poziomu inflacji (z powodu wzrostu zamożności konsumentów). Ten gwałtowny wzrost cen powoduje nieefektywne alokacje dostaw, ponieważ producenci nadprodukują i wytwarzają nadwyżkę mocy produkcyjnych, próbując wykorzystać wysoki poziom zamożności.
Niestety te nieefektywności i inflacja ostatecznie zahamują rozwój gospodarki i często mogą być zapowiedzią recesji.
Zrozumienie przegrzanej gospodarki
Mówiąc najprościej, przegrzana gospodarka rozwija się w tempie niezrównoważonym. Istnieją dwie główne oznaki przegrzania gospodarki.
Rosnące stopy inflacji są zazwyczaj jednym z pierwszych oznak przegrzania gospodarki. W rezultacie rządy i banki centralne zwykle podnoszą stopy procentowe, próbując obniżyć wydatki i pożyczki. Podczas gdy banki centralne mogą zwalczyć rosnącą inflację poprzez podwyżki stóp procentowych, często mogą się spóźnić. Ponieważ inflacja jest wskaźnikiem opóźnionym, zmiana polityki może nieco potrwać.
Między czerwcem 2004 r. A czerwcem 2006 r. Zarząd Rezerwy Federalnej podwyższył stopę procentową 17 razy, jako stopniowy sposób spowolnienia przegrzanej gospodarki Ameryki. Jednak dwa lata później inflacja w USA osiągnęła 5, 6 procent, co stanowi najwyższy cykl. Po tym gwałtownym wzroście cen nastąpiła paraliżująca recesja, w wyniku której w ciągu sześciu miesięcy inflacja spadła poniżej zera.
Drugim objawem przegrzania gospodarki jest stopa bezrobocia, która jest niższa niż normalna stopa dla kraju. Idealne byłoby, gdyby pełne zatrudnienie było dobrą wiadomością. Ale pełne zatrudnienie oznacza także wyższą inflację, ponieważ każdy ma pracę (co oznacza, że produktywność jest najwyższa w historii) i pieniądze do wydania.
We wszystkich recesjach po II wojnie światowej stopa bezrobocia spadła poniżej 5% w latach bezpośrednio poprzedzających ten okres. Kongresowe Biuro Budżetowe (CBO) szacuje, że stopa bezrobocia wahała się od 4, 7% do 6, 3% od czasu drugiej wojny światowej. Stopa bezrobocia spadła poniżej 5% w latach poprzedzających wielką recesję. Istnieją inne cechy przegrzanych gospodarek, takie jak wyjątkowo wysoki poziom zaufania konsumentów, po którym następuje gwałtowne odwrócenie.
Kluczowe dania na wynos
- Gospodarka przegrzania to gospodarka, która rozwija się w niezrównoważonym tempie.
- Dwoma głównymi objawami przegrzania gospodarki są rosnące stopy inflacji i stopa bezrobocia, która jest niższa niż normalna stopa dla gospodarki.
- Przyczyny przegrzania gospodarki wahają się od zewnętrznych wstrząsów gospodarczych do bąbelków aktywów.
Przyczyny przegrzania gospodarki
Dwa główne znaki przedstawione powyżej są również przyczyną przegrzania gospodarki. Inne przyczyny przegrzania gospodarki to bańki aktywów i zewnętrzne szoki gospodarcze. Przykładem tego ostatniego są szoki naftowe, które miały miejsce w latach 70. i 80. XX wieku. Doprowadziły one do recesji o różnych okresach i intensywności, w miarę wzrostu amerykańskiego rachunku importu ropy, aby zaspokoić zwiększone zapotrzebowanie na benzynę.
Pęcherzyki aktywów stanowią niezrównoważony wzrost cen niektórych aktywów. To oznaka przegrzania. Pęknięcie bańki internetowej w 2001 r. Spowodowało recesję. Niedawno kryzys finansowy w 2008 r. Był wynikiem bańki na hipotekach na nieruchomościach. Bańka miała daleko idące konsekwencje dla różnych obszarów geograficznych i spowodowała przedłużającą się recesję obejmującą wiele obszarów geograficznych.
Przykład gospodarki przegrzania
Wielka recesja pod koniec 2000 roku była poprzedzona przegrzaniem gospodarki. Stopa bezrobocia stale spadała do 2007 r., Osiągając w tym roku poziom 4, 6% (poniżej normalnej stopy). Tymczasem stopa inflacji, która stale rosła, osiągnęła najwyższy poziom 5, 25% w 2006 r., Kiedy Ben Bernanke został przewodniczącym Fed i tuż przed kryzysem. Kolejnym objawem przegrzania gospodarki USA była bańka na rynku nieruchomości, która pękła w 2007 r. I wywołała fale uderzeniowe w całym ekosystemie finansowym USA. Problemem tym były wydatki rządu. W latach prezydenta Clintona budżet federalny miał nadwyżkę. Jednak obniżki podatków prezydenta Busha przekształciły tę nadwyżkę w deficyt. W 2005 r. Kongresowe Biuro Budżetowe (CBO) oszacowało, że w tym roku wystąpi deficyt budżetowy w wysokości 368 miliardów dolarów, a w przyszłym roku nastąpi deficyt w wysokości 295 miliardów dolarów. Krótko mówiąc, gospodarka USA wykazała cechy gospodarki przegrzania w latach poprzedzających recesję.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.