Peter Thiel wykorzystał teorię neoklasyczną, by argumentować za taryfami Trumpa

Kapitan kapitału podwyższonego ryzyka Peter Thiel zszokował Dolinę Krzemową, kiedy poparł Donalda Trumpa podczas kampanii prezydenckiej w 2016 roku. I choć nie wydaje się tak żywiołowy, jak kiedyś, Thiel nadal uważa, że ​​prezydent Trump wykonuje lepszą robotę niż „alternatywy”, jak zrobiliby to Hillary Clinton lub Bernie Sanders.

W zeszłym miesiącu podczas wydarzenia reklamowanego jako „Luncheon with Peter Thiel” w klubie gospodarczym w Nowym Jorku oraz podczas wywiadu nadanego przez Fox Business, członka zarządu Facebook Inc. (FB), współzałożyciela PayPal (PYPL) i otwartego libertarianina został zapytany o jego podejście do polityki Trumpa, w szczególności ogłoszonych taryf na import stali i aluminium. (Zobacz także: Peter Thiel zrywa z przemysłem technologicznym )

Thiel popiera taryfy, ponieważ uważa, że ​​dwustronne stosunki handlowe, które są asymetryczne, powinny zostać naprawione. Podkreślił, co uważa za znak, że dzisiejsza dynamika handlu jest „dziwna” i wykorzystał to do uzasadnienia taryf.

Przepływ kapitału

Zgodnie z neoklasycznym modelem ekonomicznym, ponieważ kraje rozwijające się, takie jak Indie czy Chiny, mają niższe wskaźniki kapitału do pracy, inwestorzy mogą spodziewać się wyższych zwrotów z zainwestowanego tam kapitału. Jeśli zakłada się, że kapitał jest mobilny, oznacza to, że logicznie kapitał powinien przepływać z bogatszych narodów do biedniejszych.

Jednak teoria ta nie była wspierana przez rzeczywistość w ciągu ostatnich kilku dekad.

Thiel argumentował, że kapitał nie płynie w oczekiwanym kierunku, jest znakiem, że nie wszystko jest w porządku w światowej gospodarce, nie żyjemy w „zdrowym zglobalizowanym świecie”, a taryfy Trumpa nie naruszają zasad wolnego handlu ale po prostu właściwą decyzję w systemie, w którym wszystko jest źle. „Nawet jeśli wolny handel jest dobry w teorii i właśnie do tego chcesz się dostać, myślę, że sposób, w jaki się tam osiągasz, może nie jest zbyt dogmatyczny i zbyt doktryneralny” - powiedział. (Zobacz także: Podstawy taryf i barier handlowych )

„Kapitał powinien płynąć z USA, aby inwestować w Chinach, a Chiny powinny mieć deficyty handlowe, które kompensują przepływy”, powiedział podczas wywiadu Foxa z kotwicą Marią Bartiromo, która również przeprowadziła drugi wywiad. „USA, wolniej rozwijająca się gospodarka, mają deficyty handlowe, a inwestycje płyną od biednych ludzi w Chinach do amerykańskiej gospodarki. Jest całkowicie do tyłu. To mówi nam, że coś jest bardzo dziwnego pod względem dynamiki handlu. ”

Thiel mówił w nowojorskim klubie gospodarczym o „stosunkowo otwartym świecie wolnego handlu” z początku XX wieku, kiedy Wielka Brytania miała nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących w wysokości 4% PKB, a kapitał został wywieziony do Rosji i Argentyny.

„Tak właśnie powinna wyglądać globalizacja” - powiedział były doradca Trumpa. Uważa, że ​​przepływ kapitału w niewłaściwy sposób powinien skłonić amerykańskich polityków do zadawania pytań typu: „Dlaczego nikt w Chinach nie chce niczego kupować od USA? Dlaczego nasze towary są tak niepożądane? Czy istnieją polityki, które zbytnio przekrzywiają sprawy w kierunku konsumpcji? USA i nie tylko w kierunku inwestycji w innych miejscach i czy powinniśmy to przemyśleć? A może są rzeczy własności intelektualnej, które nie są egzekwowane? ”

Thiel na Foxie bezpośrednio połączył „pod górę” przepływ pieniędzy z deficytem handlowym. Powiedział: „Powodem tego są ogromne deficyty handlowe. W Stanach Zjednoczonych jest znacznie więcej chińskich inwestycji niż amerykańskich w Chinach”. Na co Bartiromo odpowiedział: „To ma sens”.

Paradoks Lucasa

Zdobywca Nagrody Nobla w 1995 r. Robert Lucas, sam libertarianin, stwierdził w głośnym artykule, że kapitał powinien płynąć w jedną stronę, ale nie jest to zgodne z danymi. Zjawisko to, które Thiel nazwał drugą stroną deficytu handlowego, zostało później nazwane „Paradoksem Lucasa” lub „Logiką Lucasa”.

Istnieje jednak wiele teorii ekonomistów, w tym Lucasa, aby wyjaśnić ten paradoks. Czynnikami, które powodują przepływ kapitału w niewłaściwy sposób, mogą być różnice w kapitale ludzkim, infrastrukturze i jakości instytucjonalnej, ryzyko kredytowe itp. Teoria, którą przytacza Thiel, nie bierze pod uwagę, że gospodarki wschodzące i rozwinięte mają inne różnice niż koszt siły roboczej.

„Nasze wyniki sugerują, że polityka mająca na celu wzmocnienie ochrony praw własności, ograniczenie korupcji, zwiększenie stabilności rządu, biurokratyczną jakość oraz prawo i porządek powinny znajdować się na szczycie listy decydentów, którzy chcą zwiększyć napływ kapitału do biednych krajów”, powiedział artykuł ekonomistów z Harvard Business School i University of Houston.

Co ciekawe, ekonomiści z MFW wspomnieli w artykule, że rosnący protekcjonizm, zagrożenie dla krajów rozwijających się, może w rzeczywistości dalej popychać inwestycje w kierunku „pod górę” w przyszłości.

Czas, o którym mówi Thiel, kiedy kapitał płynął z krajów takich jak Wielka Brytania do krajów rozwijających się, był w czasach systemu złotego standardu, kiedy gospodarki „nie prowadziły aktywnej polityki pieniężnej, nie gromadziły znaczących rezerw walutowych, nie zakłócały wymiany walutowej rynki i rynki międzynarodowe zainwestowano prywatne, niepubliczne fundusze ”, jak wskazuje artykuł w czasopiśmie Central European Review of Economics and Finance.

Ekonomiści twierdzą również, że nadwyżki na rachunku obrotów bieżących gospodarek wschodzących, które prowadzą do „wzniosłego” przepływu kapitału, są spowodowane raczej zachowaniem oszczędnościowym niż polityką handlową.

„Chiny mają nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących głównie ze względu na wysoki wskaźnik oszczędności - zarówno oszczędności przedsiębiorstw, jak i gospodarstw domowych są wysokie z różnych powodów. Nadwyżka nie wynika przede wszystkim z nieuczciwych praktyk handlowych lub protekcjonizmu ze strony Chin, mimo że to prawdziwe problemy ”- powiedział Andrew Kenningham z Capital Economics. „Z drugiej strony USA mają deficyt głównie dlatego, że tak mało oszczędzają - zwłaszcza gospodarstwa domowe, a także rząd”. Wskazał także na przykład kapitału przepływającego z Nigerii do Londynu z powodu korupcji, a nie protekcjonizmu.

Jeffrey Miron, dyrektor ds. Badań ekonomicznych w Cato Institute, powiedział: „Paradoks Lucasa jest interesujący, ponieważ można założyć, że biedne kraje powinny teraz zaciągać pożyczki (i inwestować), aby ich dochody były wyższe w przyszłości. wysokie stopy oszczędności, więc ostatecznie są eksporterami. Ale to nie z powodu naszych deficytów handlowych. To z powodu ich zachowań oszczędnościowych ”.

Thiel został zapytany o deficyt handlowy USA z Niemcami pod koniec rozmowy o taryfach w ECNY, w którym to momencie stwierdził, że nadwyżki w innych krajach częściowo istnieją, ponieważ są bardziej nastawione na inwestycje niż konsumpcję.

Taryfy: wojna handlowa lub zmiana w kierunku złotego wieku globalizacji

Dziewięćdziesiąt procent z 71 ekonomistów ankietowanych niedawno przez Reutera stwierdziło, że obawiają się, że taryfy administracji Trumpa doprowadzą do wojny handlowej.

Czterdzieści wiodących ekonomistów ankietowanych przez University of Chicago, w tym laureat nagrody Nobla Richard Thaler, powiedział, że nie zgadzają się z opinią, że nałożenie nowych amerykańskich ceł na stal i aluminium poprawi dobrobyt Amerykanów.

„Niekoniecznie problemem jest deficyt handlowy USA z Chinami” - powiedział Kenningham. „Lepiej byłoby, gdyby Stany Zjednoczone martwiły się swoim ogólnym deficytem na rachunku bieżącym niż bilateralnymi saldami z poszczególnymi krajami. Bodziec fiskalny Trumpa doprowadzi do szerszego deficytu na rachunku bieżącym, prawdopodobnie zaostrzając również nierównowagę chińsko-amerykańską”. Bartiromo zapytał Thiela podczas wydarzenia ECNY, czy martwi się „komentarzem o pożarze ognia o wojnie handlowej”. Odpowiedział, że nie jest dla niego jasne, gdzie Chiny mogą odwzajemnić taryfy celne, ponieważ Stany Zjednoczone eksportują tak mało, a „chińska odpowiedź nie jest możliwa”.