Pionierzy analizy technicznej

Niezależnie od tego, czy uważasz się za analityka technicznego, czy nie, istnieje bardzo niewiele technik inwestowania, które przynajmniej nie dają ukłonu technicznej stronie inwestycji. Niektóre style inwestowania wykorzystują jedynie analizę techniczną, a ich specjaliści często twierdzą, że nie znają się na fundamentach giełdowych, ponieważ wszystko, czego potrzebują, znajduje się na wykresach. Ten segment inwestycji nie wyrósł z niczego. W tym artykule przyjrzymy się mężczyznom, którzy byli pionierami w dziedzinie analizy technicznej. (Zobacz też: Analiza techniczna ).

Wszystkie rzeczy płyną z Dow

Charles Dow zajmuje ogromne miejsce w historii finansów. Założył The Wall Street Journal - punkt odniesienia, według którego mierzone są wszystkie papiery finansowe - i, co ważniejsze dla naszych celów, stworzył Indeks Przemysłowy Dow Jones. W ten sposób Dow otworzył drzwi do analizy technicznej. Dow zanotował wzloty i upadki swoich średnich dziennych, tygodniowych i miesięcznych, korelując wzorce z odpływem i przepływem rynku. Następnie pisał artykuły, zawsze po fakcie, wskazując, w jaki sposób niektóre wzorce wyjaśniały i przewidywały poprzednie wydarzenia rynkowe.

Jednak Dow nie może wziąć całego - ani nawet większości - uznania za teorię noszącą jego imię. Teoria Dow działałaby jedynie jako potwierdzenie z perspektywy czasu luźnych zleceniodawców, gdyby nie William P. Hamilton. (Zobacz także: Giants of Finance: Charles Dow .)

Pierwszy w wodzie: William P. Hamilton

Teoria Dow była zbiorem trendów rynkowych silnie związanych z oceanicznymi metaforami. Podstawowym, długoterminowym trendem trwającym cztery lub więcej lat była fala rynku - albo rosnąca (zwyżkowa), albo spadająca (zwyżkowa). Potem nastąpiły fale krótkoterminowe, które trwały od tygodnia do miesiąca. I wreszcie, były pluski i drobne zmarszczki wzburzonej wody, nieznaczne fluktuacje z dnia na dzień.

Hamilton zastosował te miary oprócz kilku zasad - takich jak średnia kolejowa i średnia przemysłowa, które potwierdzają nawzajem swoje kierunki - aby nazwać rynki byków i niedźwiedzi z godną pochwały dokładnością. Chociaż nazwał katastrofę z 1929 r. Zbyt wcześnie (1927, 1928 r.), Złożył ostateczny apelację 21 października 1929 r., Trzy dni przed katastrofą i zaledwie kilka tygodni przed śmiercią w wieku 63 lat.

The Practitioner: Robert Rhea

Robert Rhea wziął Dow Theory i przekształcił ją w praktyczny wskaźnik długiej lub krótkiej podróży na rynku. Dosłownie napisał książkę na ten temat: „The Dow Theory” (1932). Rhea z powodzeniem wykorzystała teorię do określania szczytów i dołków - i była w stanie czerpać zyski z tych połączeń. Bardzo szybko po opanowaniu teorii Dow, Rhea nie musiał wymieniać się swoją wiedzą. Musiał to tylko zapisać.

Po nazwaniu dna rynku w 1932 r. I szczytu w 1937 r., Fortuny poczynione przez subskrybentów listu inwestycyjnego Rhea, Dow Theory Comments, przyniosły tysiące nowych subskrybentów. Podobnie jak w przypadku Hamiltona, życie Rhei jako prognostyki rynkowej było krótkie - zmarł w 1939 r. (Zobacz także: Samouczek teorii Dow ).

The Wizard: Edson Gould

Być może najdokładniejszy prognostyk z najdłuższym doświadczeniem, Edson Gould, wciąż dzwonił do 1983 roku w wieku 81 lat. Gould zarobił także większość swoich pieniędzy na pisaniu biuletynów, a nie na inwestowaniu, sprzedając subskrypcje za 500 USD w 1930 roku. wszystkie główne punkty na rynku byków i niedźwiedzi, dokonując kilku niesamowicie dokładnych prognoz, takich jak Dow rosnący 400 punktów na 20-letnim rynku byków, że Dow zdobędzie 1040 punktów w 1973 roku i tak dalej.

Gould wykorzystał wykresy, psychologię rynku i wskaźniki, w tym Senti-Meter - DJIA podzielony przez dywidendy na akcję spółek. Gould był tak dobry w swoim fachu, że nadal dokonywał dokładnych połączeń spoza grobu. Gould zmarł w 1987 r., Ale w 1991 r. Dow uderzył 3000, jak przewidział. W chwili jego prognozy w 1979 roku Dow musiał pokonać jeszcze 1000.

[Praca tych pionierów stworzyła podwaliny pod ogromną gamę narzędzi technicznych używanych dziś przez traderów do opracowywania zyskownych strategii handlowych. Aby dowiedzieć się więcej, sprawdź kurs analizy technicznej na Akademii Investopedia, który zawiera interaktywne treści i przykłady z prawdziwego świata, które podnoszą Twoje umiejętności handlowe.]

The Chartist: John Magee

John Magee napisał Biblię analizy technicznej, „Technical Analysis of Stock Trends” (1948). Magee był jednym z pierwszych, którzy handlowali wyłącznie ceną akcji i jej wzorcem na historycznych wykresach. Magee zapisał wszystko: poszczególne akcje, średnie, wolumeny handlowe - w zasadzie wszystko, co można wykreślić. Następnie przelał te mapy, aby zidentyfikować szerokie wzory i określone kształty, takie jak słabe trójkąty, flagi, ciała, ramiona i tak dalej.

Na nieszczęście dla Magee'a na początku lepiej opiekował się swoimi klientami niż własnym portfelem, często sprzedając się we własnym portfelu w oparciu o przeczucia, pomimo silnych sygnałów wstrzymania z jego wykresów. Jednak od czterdziestki do śmierci w wieku 86 lat Magee był jednym z najbardziej zdyscyplinowanych analityków technicznych w okolicy, odmawiając nawet czytania aktualnej gazety, aby nie zakłócać sygnałów z jego map. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Analiza wzorów wykresów .)

Pominięcia

Z taką listą mogą wystąpić pewne kontrowersje. Gdzie jest niesławny Jesse Livermore, przedsiębiorca, którego wnętrzności żądają notowań cenowych, to prawdopodobnie pierwsze udane transakcje techniczne? Co z RN Elliott? Co z WD Gann?

Cóż, Livermore niewiele zrobił w dziedzinie teorii i zmarł jako spłukany. Elliott poprawił analizę techniczną za pomocą własnej hipotezy, ale jego teorie są trudne do przetestowania, a jeszcze trudniejsze do wymiany - obejmującej mistycyzm ułożony na wierzchu liczb. Podobnie, linie Ganna, choć pozornie przydatne w koncepcji, są tak wrażliwe na błędy, że ich praktyczność jest wątpliwa. Obaj ci ludzie mieli rzekomo zarobić fortuny na swoich teoriach, ale nie ma solidnych dowodów na poparcie tego, jak w przypadku Livermore. Z pewnością żaden z nich nie pozostawił po sobie majątku o wartości wielu milionów dolarów.

Dolna linia

Dow, Hamilton, Rhea, Gould i Magee są na głównej ścieżce analizy technicznej, z których każda przenosi teorię i ćwiczy nieco dalej. Oczywiście istnieje wiele rozgałęzionych bocznych ścieżek, które - choć ciekawe objazdy - nie posunęły się naprzód w tym głównym kierunku. Za każdym razem, gdy inwestor - fundamentalny lub techniczny - mówi o wchodzeniu na nisko lub wybieraniu punktów wejścia i wyjścia, oddaje hołd tym ludziom i technikom, dla których położył podwaliny. (Zobacz także: Wprowadzenie do rodzajów handlu: handlowcy techniczni .)