Polityka spalonej ziemi
Polityka spalonej ziemi to strategia zapobiegająca przejęciu, w której docelowa firma stara się uczynić mniej atrakcyjną dla wrogich oferentów. Taktyka obejmuje sprzedaż aktywów, przyjmowanie wysokiego poziomu zadłużenia oraz inicjowanie innych działań, które mogą zaszkodzić firmie w przypadku jej zakupu. W skrajnych przypadkach polityka wypalonej ziemi może być „pigułką samobójczą”.
PRZEŁAMANIE Zasady spalonej ziemi
Termin ma pochodzenie militarne i opisuje strategię, w której wycofująca się armia niszczy uprawy i infrastrukturę, aby zapobiec ich wykorzystaniu przez napastników. Firmy stosujące politykę spopielonej ziemi podejmują wysiłek ostatniej szansy, a jeśli firma docelowa dokona wyprzedaży ważnych aktywów, może nie być w stanie odzyskać środków, jeśli dojdzie do wrogiego przejęcia. Jako alternatywa dla sprzedaży aktywów lub zaciągania długów, firma może zamiast tego wprowadzić przepisy zapewniające kierownictwu wyższego szczebla znaczne wypłaty, takie jak złote spadochrony, jeśli zostanie powołany nowy zespół zarządzający.
Polityka spalonej ziemi może nie zawsze być możliwa. Wrogie towarzystwo może wystąpić o wydanie nakazu przeciwko działaniom obronnym firmy i może być w stanie powstrzymać zarząd przed wstrzymaniem oferty przejęcia. Na przykład firma stalowa może zagrozić zakupem producenta uwikłanego w procesy sądowe za wytwarzanie części złej jakości. W takim przypadku firma docelowa będzie starała się wykupić przyszłe zobowiązania związane z jakimkolwiek ugodą procesową, aby obciążyć nową, połączoną spółkę tymi zobowiązaniami, co czyni ją nieatrakcyjną dla wrogich oferentów. Ale wrogi licytujący może być w stanie uzyskać nakaz sądowy, aby zatrzymać to przejęcie.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.