Funkcja postępu technicznego
Funkcja postępu technicznego jest miarą ekonomiczną, której celem jest wyjaśnienie zmian w poziomie wyników ekonomicznych pod względem poziomu postępu technicznego i innowacji w danym kraju. Zamiast patrzeć na wzrost gospodarczy jako formę efektywnej alokacji nakładów, funkcja postępu technicznego wyjaśnia wzrost gospodarczy dotyczący inwestycji w postęp technologiczny.
Zrozumienie funkcji postępu technicznego
Funkcja produkcji zakłada, że przy ustalonym poziomie postępu technicznego wydajność wyjaśnia się poziomem wydajności, za pomocą którego praca i kapitał są alokowane do produkcji. Funkcja postępu technicznego patrzy na tę produkcję na odwrót. Biorąc pod uwagę, że nakłady są alokowane w najbardziej efektywny sposób, wówczas aktywa funkcji postępu technicznego, których produkcja zależy od poziomu postępu technicznego. Zatem im większy poziom inwestycji w postęp techniczny w czasie, tym większa ilość produkcji w gospodarce.
Postęp techniczny można podzielić na dwa elementy:
- Wcielony postęp techniczny: ulepszona technologia, którą wykorzystuje się inwestując w nowy sprzęt. Wprowadzone nowe zmiany techniczne są zawarte w sprzęcie.
- Bezcielesny postęp techniczny: ulepszona technologia, która pozwala na zwiększenie produkcji wytwarzanej z danych nakładów bez inwestowania w nowy sprzęt.
Kluczowe dania na wynos
- Funkcja postępu technicznego mierzy, ile wzrostu gospodarczego można przypisać innowacjom technologicznym w danym kraju.
- Postęp techniczny może się objawiać albo w postaci nowych wynalazków i urządzeń, albo bezcielesny wzrost wydajności w porównaniu z istniejącym sprzętem.
- Podczas pomiaru ogólnego wzrostu gospodarczego postęp techniczny pokazuje całkowitą produktywność czynników produkcji (TFP).
Elementy funkcji postępu technicznego
- Im większe tempo wzrostu kapitału / nakładu na pracownika, tym większe tempo wzrostu produkcji na pracownika, wydajności pracy. Tempo wzrostu wydajności pracy tłumaczy się zatem tempem wzrostu kapitałochłonności.
- W równowadze kapitał / wkład na pracownika i produkcja na pracownika rosną w tym samym tempie, równowaga tempa wzrostu.
- Przy stopach wzrostu poniżej równowagi wzrostu stopa wzrostu produkcji na pracownika jest większa niż stopa wzrostu kapitału / nakładu na pracownika.
- Przy stopach wzrostu wyższych niż równowaga tempa wzrostu jest odwrotnie, tempo wzrostu produkcji na pracownika jest niższe niż tempo wzrostu kapitału / nakładu na pracownika.
Total Factor Productivity (TFP)
Nagrodzony nagrodą Nobla ekonomista Robert Solow, którego model wzrostu zdefiniował wzrost wydajności jako rosnącą produkcję przy stałym kapitale i pracy, zdefiniował wkład technologiczny znany jako łączna produktywność czynników produkcji (lub resztkowa wartość Solowa). Solow stwierdził, że tylko jedną ósmą wzrostu wydajności pracy w Stanach Zjednoczonych w latach 1909–1949 można przypisać podwyższonemu kapitałowi. Innymi słowy, Ameryka stała się świetna dzięki amerykańskiemu know-how i innowacjom.
Na całkowitą produktywność czynników wpływa ogromna różnorodność czynników technologicznych, ekonomicznych i kulturowych. Innowacje, inwestycje w bardziej produktywne sektory oraz polityki gospodarcze mające na celu liberalizację i konkurencję pobudzają TFP. I odwrotnie, słabo rozwinięte rynki finansowe, które nie potrafią efektywnie alokować kapitału, restrykcyjne praktyki pracy, regulacje środowiskowe lub cokolwiek innego, co wpływa na łączną wydajność gospodarki, zmniejszają ją. Tym samym TFP stał się wskaźnikiem postępu technologicznego. Różnice w poziomach TFP w poszczególnych krajach przede wszystkim wyjaśniają różnice w rozwoju gospodarczym.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.