Słaba wydajność formy
Słaba efektywność formy twierdzi, że przeszłe ruchy cen, wolumeny i dane dotyczące zysków nie wpływają na cenę akcji i nie mogą być wykorzystane do przewidywania jej przyszłego kierunku. Słaba wydajność formy jest jednym z trzech różnych stopni skutecznej hipotezy rynkowej (EMH).
Podstawy słabej wydajności formy
Słaba efektywność formy, znana również jako teoria losowego marszu, stwierdza, że przyszłe ceny papierów wartościowych są losowe i nie mają na nie wpływu wcześniejsze wydarzenia. Zwolennicy słabej wydajności formy uważają, że wszystkie bieżące informacje znajdują odzwierciedlenie w cenach akcji, a wcześniejsze informacje nie mają związku z bieżącymi cenami rynkowymi.
Koncepcję słabej wydajności formy zapoczątkował profesor ekonomii Uniwersytetu Princeton Burton G. Malkiel w swojej książce z 1973 r. „A Random Walk Down Wall Street”. Książka, oprócz poruszenia teorii losowego spaceru, opisuje efektywną hipotezę rynkową i pozostałe dwa stopnie skutecznej hipotezy rynkowej: półmocną wydajność formy i silną wydajność formy. W przeciwieństwie do niskiej wydajności form, inne formy uważają, że przeszłe, obecne i przyszłe informacje w różnym stopniu wpływają na zmiany cen akcji.
Zastosowania dla słabej wydajności formy
Kluczową zasadą słabej wydajności form jest to, że losowość cen akcji uniemożliwia znalezienie wzorców cen i wykorzystanie zmian cen. W szczególności dzienne wahania cen akcji są całkowicie od siebie niezależne; zakłada, że dynamika cen nie istnieje. Ponadto wzrost zysków w przeszłości nie przewiduje wzrostu zysków obecnych ani przyszłych.
Słaba wydajność formy nie uważa analizy technicznej za dokładną i zapewnia, że czasami nawet fundamentalna analiza może być błędna. W związku z tym, ze względu na słabą wydajność formy, niezwykle trudno jest wyprzedzić rynek, szczególnie w krótkim okresie. Na przykład, jeśli dana osoba zgadza się z tego rodzaju wydajnością, uważa, że nie ma sensu mieć doradcy finansowego lub aktywnego zarządzającego portfelem. Zamiast tego inwestorzy, którzy opowiadają się za słabą wydajnością, zakładają, że mogą losowo wybrać inwestycję lub portfel, który zapewni podobny zwrot.
Kluczowe dania na wynos
- Słaba wydajność formy świadczy o tym, że poprzednie ceny, historyczne wartości i trendy nie są w stanie przewidzieć przyszłych cen.
- Słaba wydajność formy jest elementem skutecznej hipotezy rynkowej.
- Słaba wydajność formy świadczy o tym, że ceny akcji odzwierciedlają wszystkie aktualne informacje.
- Zwolennicy słabej wydajności formy widzą ograniczone korzyści z korzystania z analiz technicznych lub doradców finansowych.
Przykład słabej wydajności formy w świecie rzeczywistym
Załóżmy, że David, przedsiębiorca huśtawka, widzi Alphabet Inc. (GOOGL) stale spadają w poniedziałki i zwiększają wartość w piątki. Może założyć, że może zarobić, jeśli kupi akcje na początku tygodnia i sprzedaje pod koniec tygodnia. Jeżeli jednak cena alfabetu spadnie w poniedziałek, ale nie wzrośnie w piątek, rynek uznaje się za słaby z wydajnego.
Podobnie, załóżmy, że Apple Inc. (APPL) pokonało oczekiwania analityków dotyczące zysków w trzecim kwartale z rzędu przez ostatnie pięć lat. Jenny, inwestor typu „kup i trzymaj”, zauważa ten wzorzec i kupuje akcje na tydzień przed ogłoszeniem tegorocznych zysków za trzeci kwartał w oczekiwaniu na wzrost cen akcji Apple po wydaniu. Niestety dla Jenny zarobki spółki nie spełniają oczekiwań analityków. Teoria mówi, że rynek jest słabo wydajny, ponieważ nie pozwala Jenny zarobić nadwyżki zwrotu, wybierając akcje na podstawie historycznych danych o zyskach.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.