Jakie są główne wady tworzenia spółki joint venture?

Wspólne przedsięwzięcie jest powszechną metodą łączenia sprawności biznesowej, specjalistycznej wiedzy branżowej i personelu dwóch niepowiązanych ze sobą firm. Ten rodzaj partnerstwa umożliwia każdej uczestniczącej firmie możliwość skalowania zasobów w celu realizacji określonego projektu lub celu przy jednoczesnym zmniejszeniu całkowitych kosztów i rozłożeniu ryzyka i zobowiązań związanych z zadaniem. W większości przypadków wspólne przedsięwzięcie jest tymczasowym porozumieniem między co najmniej dwoma przedsiębiorstwami i zostaje zawarta umowa, na podstawie której warunki projektu wspólnego przedsięwzięcia są szczegółowe dla każdego uczestnika. Po zakończeniu wspólnego przedsięwzięcia wszystkie strony otrzymują swój udział w zysku lub stracie, a umowa ustanawiająca wspólne przedsięwzięcie ulega rozwiązaniu. Chociaż tworzenie wspólnego przedsięwzięcia ma swoje zalety, firmy wchodzące w tego rodzaju porozumienia napotykają również pewne wady.

Ograniczone możliwości zewnętrzne

W przypadku umów joint venture wspólne działania firm uczestniczących na zewnątrz są powszechne w trakcie realizacji projektu. Każda firma zaangażowana we wspólne przedsięwzięcie może zostać zobowiązana do podpisania umów na wyłączność lub umów o zakazie konkurencji, które mają wpływ na obecne relacje z dostawcami lub innymi kontaktami biznesowymi. Ustalenia te mają na celu zmniejszenie potencjalnego konfliktu interesów między firmami uczestniczącymi a przedsiębiorstwami zewnętrznymi i koncentrują się na sukcesie nowego wspólnego przedsięwzięcia. Mimo że ograniczenia umowne wygasają po zakończeniu wspólnego przedsięwzięcia, posiadanie ich w trakcie projektu może potencjalnie utrudnić podstawową działalność biznesową partnera.

Zwiększona odpowiedzialność

Większość spółek wchodzących w skład wspólnych przedsięwzięć ma siedzibę jako spółka osobowa lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i działa w oparciu o ryzyko związane z odpowiedzialnością związane z ich wybranymi rodzajami działalności. Umowa, na podstawie której powstaje wspólne przedsięwzięcie, naraża każdą spółkę uczestniczącą na odpowiedzialność związaną ze spółką osobową, chyba że zostanie utworzony odrębny podmiot gospodarczy w celu prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia. Oznacza to, że każda firma jest odpowiedzialna za roszczenia przeciwko wspólnemu przedsięwzięciu na równych zasadach, pomimo poziomu zaangażowania w działania, które spowodowały powstanie roszczenia.

Nierówny podział pracy i zasobów

Firmy uczestniczące we wspólnym przedsięwzięciu mają wspólną kontrolę nad projektem, ale prace i wykorzystanie zasobów związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia nie zawsze są równo podzielone. Często oczekuje się lub wymaga się od jednego uczestnika firmy wniesienia wkładu technologicznego, dostępu do kanału dystrybucji lub zakładów produkcyjnych przez cały czas trwania wspólnego przedsięwzięcia, podczas gdy inna firma partnerska ma za zadanie jedynie zapewnienie personelu do ukończenia projektu. Przyłożenie większej wagi do jednego przedsiębiorstwa stwarza nierówność pod względem czasu, wysiłku i kapitału wniesionego do wspólnego przedsięwzięcia, ale nie może to oznaczać wzrostu udziału w zyskach dla przeciążonego partnera. Zamiast tego nierówny podział pracy i zasobów może prowadzić do konfliktów między uczestniczącymi firmami i skutkować niższym wskaźnikiem sukcesu wspólnego przedsięwzięcia.

Chociaż utworzenie spółki joint venture jest opłacalną strategią biznesową dla niektórych firm ukierunkowanych na wspólny cel, ma jednak pewne zastrzeżenia. Firmy rozważające zawarcie wspólnego przedsięwzięcia powinny porównać zalety oszczędności kosztów poprzez połączenie zasobów z wadami wynikającymi z tego rodzaju umów biznesowych.