Definicja metody porównawczej stopy procentowej
Metoda porównawczej stopy procentowej jest sposobem na obliczenie różnicy kosztów między dwoma różnymi rodzajami polis ubezpieczeniowych. W szczególności metoda porównawczej stopy procentowej służy do zilustrowania różnicy między kosztem polisy na całe życie a polisą malejącą z funduszem pobocznym.
Metoda porównawczej stopy procentowej oferuje potencjalnym ubezpieczycielom i ich agentom możliwość dokonywania porównań kosztów i korzyści dla dwóch różnych rodzajów produktów. Ponieważ kwoty odsetek zmieniają się, wartość produktów może również zmieniać się w czasie, podobnie jak potrzeby jednostki.
Podstawy: zasady dotyczące całego życia a zasady malejące
Polisa na całe życie gromadzi wartość przez ubezpieczyciela, który regularnie wypłaca składki na polisę. Polisa gromadzi w czasie wartość, od której można pożyczyć, w zależności od warunków poszczególnych polis. Po śmierci ubezpieczonego beneficjenci mogą zebrać pozostałą część polisy w ryczałtowym zasiłku z tytułu śmierci lub poprosić o wypłatę dywidendy. Tego rodzaju polisy są czasami określane jako stałe lub tradycyjne polisy ubezpieczenia na życie.
Polisa malejąca z funduszem pobocznym nie kumuluje wartości, gdy ubezpieczony wpłaca na nią. Zamiast tego polisa jest aktywna tylko podczas dokonywania płatności i może zostać rozwiązana bez wypłaty w dowolnym momencie. Są one na ogół stosowane w celu pokrycia długu związanego z dużymi aktywami, takimi jak hipoteka, za mniejszą miesięczną składkę niż polisa na całe życie. Są kupowane terminowo, jak sama nazwa wskazuje.
Przykład metody porównawczej stopy procentowej w świecie rzeczywistym
Jako hipotetyczny przykład, weźmy 30-letniego niepalącego, który jest w dobrym zdrowiu, który chce ubezpieczenia w wysokości 150 000 USD przez trzydzieści lat - mógłby oczekiwać, że będzie płacił składki poniżej 100 USD miesięcznie za okresową polisę na życie, ale polisa ta byłaby tylko ubezpiecz go, jeśli jego śmierć nastąpiła w trakcie 30-letniego okresu ubezpieczenia (do 60 roku życia).
Gdy termin upłynie, jeśli ubezpieczony chciałby pozostać objęty ubezpieczeniem, ubezpieczony musiałby wykupić nową polisę na nowy termin. Gdyby ubezpieczony posiadał tę 30-letnią polisę ubezpieczeniową od 30. roku życia, aż do ukończenia 60. roku życia, stanąłby w obliczu zakupu nowej polisy ubezpieczeniowej w wieku 60 lat, która mogłaby otworzyć ją na znacznie wyższe składki i ograniczenia.
Co więcej, bardziej prawdopodobne jest, że jego sytuacja zdrowotna byłaby bardziej niepewna w wieku 60 lat niż w wieku 30 lat. Gdyby miał ponownie kupić kolejną polisę na 30 lat w wieku 90 lat, składki byłyby jeszcze wyższe i jest to bardzo duże prawdopodobnie żadna firma ubezpieczeniowa nie zaoferowałaby mu ochrony w tym wieku.
W przypadku polisy na całe życie koszt dla ubezpieczonego byłby nieco większy niż 100 USD miesięcznych składek w wieku 30 lat - być może nawet 1000 USD lub więcej miesięcznie. Ale byłby objęty ubezpieczeniem przez całe życie, o ile będzie nadal płacił miesięczną składkę.
Składki na polisy na całe życie są często ustalone, więc nie zmieniają się przez cały okres obowiązywania polisy. Ubezpieczeni mogliby oczekiwać, że będą płacić tę samą składkę miesięczną, co w wieku 30 lat w wieku 75 lat. Polisy na całe życie mają również tę zaletę, że kumulują wartość gotówkową, którą można z czasem wycofać lub pożyczyć, podczas gdy polisa terminowa nie ma takiej wartości powiązany z tym.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.