Śmiertelne wady głównych wskaźników rynkowych

Ekonomiści i inni obserwatorzy rynku szukają wskazówek na temat stanu gospodarki i głównych wskaźników rynkowych, takich jak produkt krajowy brutto (PKB), produkt narodowy brutto (PNB), wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI) i wskaźnik cen producentów (PPI). przyszły kierunek rynku akcji. Kiedy eksperci interpretują dane, ich prognozy rynkowe często przeoczają potencjalne wady w historii, którą opowiadają wskaźniki. (Zobacz także: Przegląd wskaźników ekonomicznych ).

Oczywiście każda historia może mieć kilka stron. Przeglądając prognozy rynkowe oparte na wskaźnikach ekonomicznych, inwestorzy muszą zrozumieć wszystkie strony historii, aby dokonać rzetelnej oceny ważności danego wskaźnika. W niektórych przypadkach historia oparta na głównych wskaźnikach ekonomicznych może nie być najlepszym odzwierciedleniem tego, co faktycznie powinni zmierzyć.

Produkt krajowy brutto

Produkt krajowy brutto (PKB), definiowany jako wartość pieniężna wszystkich gotowych towarów i usług wytwarzanych w granicach kraju, jest powszechnie stosowany jako wskaźnik zdrowia ekonomicznego kraju, a także wskaźnik poziomu życia kraju. Oczywiście środek ten nie jest pozbawiony krytyków, którzy słusznie wskazują, że PKB nie bierze pod uwagę tak zwanej podziemnej gospodarki. Wszystkie transakcje, które z jakiegokolwiek powodu nie są zgłaszane rządowi, są po prostu pomijane przy obliczaniu PKB. Na przykład produkcja gospodarstwa domowego (wartość pracy małżonka pozostającego w domu) nie ma znaczenia, podczas gdy usługi pokojówki zwiększają PKB. Inne przykłady produkcji podziemnej obejmują czas spędzony na pracy w ogrodzie lub naprawie samochodu.

Ważne jest również, aby zrozumieć, że PKB liczy się produkcja, a nie zniszczenie, dlatego odbudowa miasta po huraganie zapewnia wzrost PKB, ale pomija miliardy dolarów strat spowodowanych przez burzę. PKB zapewnia również niedoskonały obraz przy porównywaniu narodów, ponieważ różnice walutowe i produkcja towarów specjalistycznych mogą być trudne do wyrównania dla celów obliczeniowych. Podobnie porównania PKB między narodem odbudowującym się po zniszczeniu a stabilnym i zdrowym krajem mogą sprawiać wrażenie, że ten pierwszy jest zdrowszy niż drugi. (Zobacz także: Co to jest PKB i dlaczego jest tak ważny? )

Nie miara dobrobytu

Niektórzy krytycy twierdzą nawet, że PKB nie ma na celu oceny zdrowia kraju, lecz służy jedynie jako miara produktywności narodu. Z tej perspektywy PKB nie ma nic wspólnego ze standardem życia kraju. Produkcja ekonomiczna nie daje żadnego wglądu w poziom umiejętności czytania i pisania, oczekiwaną długość życia, dostęp do opieki zdrowotnej, czasu wolnego ani ogólnego poziomu szczęścia wśród ludności. Chociaż istnieje korelacja między czynnikami, korelacja niekoniecznie oznacza związek przyczynowy. W rzeczywistości wskaźnik rozwoju społecznego stosowany przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju oraz wskaźnik szczęścia narodowego brutto stosowany przez maleńki naród Bhutanu wykonałyby znacznie lepszą różnicę między uciskanym narodem niepiśmiennych chłopów pracujących w cukierniach a zdrowym, szczęśliwym naród zarabiający godziwe wynagrodzenie w bezpiecznym środowisku pracy niż PKB.

Dalsze zamieszanie pojawia się, gdy pojawia się temat inflacji. Realny PKB wpływa na skutki inflacji, w tym wszystkie zmiany cen zachodzące w danym roku. Z drugiej strony, nominalny PKB ocenia PKB w okresie wielu lat, wykorzystując określony rok jako rok bazowy bez odpowiednich korekt dla regularnych podwyżek cen. Tak więc ilość towarów i usług w każdym ocenianym roku mnoży się przez ceny tych towarów w roku bazowym, aby zapewnić równe porównanie. Zastosowanie zarówno nominalnego, jak i realnego PKB może być mylące dla tych, którzy nie znają terminów i ich znaczenia. (Zobacz też: Wysoki PKB oznacza dobrobyt gospodarczy, czy to prawda? )

Produkt krajowy brutto

Produkt narodowy brutto (PNB) jest miarą wyników gospodarczych kraju lub tego, co produkują jego obywatele (tj. Towary i usługi) oraz tego, czy produkują te produkty w jego granicach. Obejmuje PKB, plus wszelkie dochody rezydentów z inwestycji zagranicznych, pomniejszone o dochody uzyskane w gospodarce krajowej przez zagranicznych rezydentów.

Krytycy PNB przytaczają taką samą krytykę tego środka jak PKB, ponieważ nie ceni on niektórych działań i nie uwzględnia dobrobytu społecznego (ubóstwa itp.). Kolejną silną krytyką PNB jest to, że wskaźnik może być prawie nieistotny. Po pierwsze, osoba może być obywatelem dwóch różnych krajów. Podwójne liczenie jej wydajności nie byłoby dokładnym miernikiem całkowitej globalnej produkcji. Po drugie, naród ma bardzo niewiele do zyskania od jednego ze swoich obywateli produkujących towary w innym kraju. Może być opodatkowany przez swój kraj obywatelstwa w zależności od struktury podatkowej dwóch narodów, ale ogólny wzrost wydajności nie występuje.

Podobnie jak PKB, PNB jest obliczany zarówno w wartościach nominalnych, jak i realnych. Zastosowanie niewłaściwego w porównaniu spowoduje zniekształcenie wyników dla nieostrożnych inwestorów. (Zobacz także: Jak używać produktu narodowego brutto jako wskaźnika ).

Indeks cen konsumpcyjnych

Indeks cen towarów i usług konsumpcyjnych (CPI) to szereg miar, które odzwierciedlają średnią ważoną cen koszyka dóbr i usług konsumpcyjnych. Towary są ważone w indeksie zgodnie z ich udziałem w całkowitych wydatkach konsumentów. Zmiany CPI służą do oceny inflacji. Śledzenie inflacji jest godnym pochwały celem, który może pomóc konsumentom i inwestorom zrozumieć zmiany związane z kosztami utrzymania, ale zrozumienie CPI nie jest prostą sprawą.

Rząd dystrybuuje kilka wariantów CPI każdego miesiąca, w tym:

• CPI dla osób zarabiających w miastach i pracowników biurowych (CPI-W): Środek ten nie obejmuje pracowników zawodowych, kierowniczych lub technicznych, osób prowadzących działalność na własny rachunek, emerytów lub bezrobotnych. Ta miara bierze pod uwagę tylko inflację, na którą narażona jest pewna działająca część populacji. Oczywiście nie jest to szczególnie szeroki ani obejmujący indeks.
• CPI dla wszystkich miejskich konsumentów (CPI-U): Środek ten obejmuje tylko członków miejskich gospodarstw domowych na niektórych obszarach śledzonych, które mają co najmniej 2500 mieszkańców. Oferty pracy na wsi i w wojsku są wyłączone. CPI-U jest najszerszym wskaźnikiem CPI pod względem zdobycia większości narodu, ale nadal nie ma zastosowania do ludności wiejskiej.
• Rdzeń CPI: Środek ten wyklucza żywność i energię ze względu na ich zmienność. Oczywiście koszty żywności i energii mają znaczący wpływ na budżet użytkownika i generalnie mają trudny do uniknięcia wpływ na konsumentów. Wszelkie środki, które ich nie wychwycą, raczej nie odzwierciedlą doświadczeń większości populacji.

Środki CPI są pełne krytyki. Po pierwsze, koszyk towarów jest dość statyczny, zmienia się rzadko i nie zawsze może odzwierciedlać przedmioty, które zapewniają dokładne rozliczenie doświadczeń konsumentów. Po drugie, niektórzy krytycy twierdzą, że CPI przecenia inflację, podczas gdy inni twierdzą, że jest odwrotnie.

CPI, być może bardziej niż inne wskaźniki ekonomiczne, podkreśla, jak skomplikowane może być interpretowanie danych ekonomicznych przez inwestorów. Wskaźniki te mogą być przydatne dla ekonomistów, ale są dość mylące dla przeciętnego człowieka. (Zobacz także: Indeks cen towarów i usług konsumenckich: przyjaciel dla inwestorów ).

Wskaźnik, który zmienił się z czasem

Indeks cen producentów (PPI) mierzy średnią zmianę cen sprzedaży otrzymywanych przez krajowych producentów towarów i usług w czasie. W przeciwieństwie do COI, PPI mierzy zmiany cen z perspektywy sprzedającego.

Na szczęście PPI przyciąga stosunkowo niewielką krytykę ze strony współczesnych ekonomistów i inwestorów, chociaż nie zawsze tak było. PPI ma dwa praktyczne cele w świecie biznesu. Z punktu widzenia konsumenta pozwala ekonomistom ocenić przyszły kierunek CPI. Gdy PPI jest wysoki, koszty ostatecznie zostaną przeniesione na nabywców, którzy staną w obliczu presji inflacyjnej na zakupione towary. Dodatkowo, z punktu widzenia firmy, PPI pozwala na ustandaryzowanie i porównanie kosztów sprzedanych towarów na poziomie historycznym.

Dolna linia

Interpretacja wskaźników ekonomicznych nie zawsze jest prostym procesem. Podobnie jak wybór akcji, wymaga wiedzy, umiejętności, szczegółowego zrozumienia przedmiotu i być może nawet odrobiny szczęścia. Ekonomiści i inwestorzy zawsze szukają lepszych informacji i nie jest wykluczone, że wskaźniki zmieniają się z czasem, ewoluując, aby dotrzymać kroku otaczającemu je światowi oraz poszukiwanym przez inwestorów i ekspertom danych. (Zobacz także: Używanie wskaźników koincydencji i opóźnień ).