Osąd dotyczący niedoboru
Orzeczenie w sprawie braków to orzeczenie wydane przez sąd przeciwko dłużnikowi, który nie wywiązał się ze spłaty z tytułu zabezpieczonej pożyczki, wskazujący, że sprzedaż nieruchomości w celu spłaty pożyczki nie pokryła w całości zaległego długu. W większości jest to zastaw na dłużniku w celu uzyskania dalszych pieniędzy.
ŁAMANIE SĄDU Niedobór
Zasada prawna oceny niedociągnięć, związana głównie z przejęciem hipotek, mogłaby mieć zastosowanie do każdej zabezpieczonej pożyczki, w przypadku której nieruchomość sprzedaje się za kwotę niższą niż należna, np. Pożyczka samochodowa.
Kredyty hipoteczne mają na celu uniknięcie możliwości niedoboru poprzez wymaganie od pożyczkobiorców dokonywania przedpłat i oparcie pożyczek na oszacowanej wartości nieruchomości. Teoretycznie te zabezpieczenia gwarantują, że pożyczkodawca może sprzedać nieruchomość w celu odzyskania pożyczki. Ale w przypadku pogorszenia się sytuacji na rynku nieruchomości, takiego jak miało miejsce po krachu na rynku w 2008 r., Wartości domów mogą spaść poniżej wartości niespłaconej pożyczki.
Weźmy na przykład dom kupiony za 300 000 USD z oprocentowaniem 4% i zaliczką w wysokości 30 000 USD. Po dwóch latach pożyczkobiorca nie spłaca pożyczki w wysokości 270 000 USD, pozostawiając saldo główne w wysokości 256 000 USD. Bank sprzedaje dom za 245, 000 $, a następnie zwraca się do pożyczkodawcy o niewykonanie zobowiązania za niespłacone 11 000 $.
Wysoka poprzeczka dla wyroków dotyczących braków
Wiele stanów zabrania wydawania orzeczeń dotyczących braków po wykluczeniu. Tam, gdzie są one dozwolone, pożyczkodawcy zazwyczaj muszą wykazać poprzez porównywalne wykazy i oceny, że cena sprzedaży jest uczciwa. To zabezpieczenie zapobiega akceptowaniu przez bank oferty lowball i domaganiu się salda od kredytobiorcy. Przepisy stanowe dotyczące roszczeń o orzeczenie w sprawie niedoboru zwykle nie mają zastosowania do drugich hipotek, takich jak kredyty mieszkaniowe.
Nawet jeśli jest to dozwolone, ocena braków nie jest automatyczna. Sąd rozpatruje to tylko wtedy, gdy pożyczkodawca złoży wniosek lub poprosi o jego przyznanie. Jeśli pożyczkodawca nie złoży wniosku, sąd uzna, że pieniądze uzyskane z przejętej nieruchomości są wystarczające.
Oprócz wykluczenia większość stanów dopuszcza osądy braków w tak zwanej krótkiej sprzedaży, czyli wtedy, gdy bank zgadza się, aby pożyczkobiorca sprzedał swój dom po cenie niższej niż kwota pożyczki. Ta niska cena sprzedaży może się zdarzyć, gdy ceny nieruchomości spadają, a bank stara się zmniejszyć stratę poprzez szybką sprzedaż, a nie wykluczenie. Podobnie, wyroki w sprawie braków są zwykle dozwolone w transakcji zwanej czynem zamiast wykluczenia, gdy bank zgadza się na przejęcie własności nieruchomości zamiast wykluczenia.
Dłużnik, który otrzyma wyrok za brak, może wystąpić o zwolnienie od pożyczkodawcy lub innych wierzycieli, złożyć wniosek o uchylenie wyroku lub, w razie konieczności, ogłosić upadłość. W każdym przypadku, gdy dłużnik zostaje zwolniony z pełnej spłaty pożyczki, umorzony dług jest uznawany przez IRS za dochód i podlega opodatkowaniu.