Czy industrializacja jest dobra dla gospodarki?

Uprzemysłowienie jest procesem, w którym gospodarka przechodzi od produkcji rolnej głównie do masowo produkowanych, zaawansowanych technologicznie towarów i usług. Faza ta charakteryzuje się gwałtownym skokiem wydajności, zmianami siły roboczej z obszarów wiejskich na miejskie oraz podwyższonym standardem życia. Poprzez typowe pomiary, takie jak dochód na mieszkańca lub wydajność pracy, uprzemysłowienie można uznać za najważniejszy rozwój gospodarczy w historii ludzkości.

Główne zmiany przemysłowe w zachodnich gospodarkach miały miejsce podczas rewolucji przemysłowej XVIII i XIX wieku. Historycy ekonomiczni zwykle wskazują na cztery znaczące industrializacje narodowe: pierwotna industrializacja w Wielkiej Brytanii w latach 1760–1860; uprzemysłowienie Stanów Zjednoczonych od 1790 do 1870 roku; niezrównane zyski przemysłowe w Japonii w latach 1880 i 1970; oraz uprzemysłowienie Chin od 1960 roku do czasów współczesnych.

Rozwój ekonomiczny

Istnieje kilka znanych metod generowania realnego wzrostu gospodarczego. Pierwszą jest specjalizacja handlowa, dzięki której robotnik jest w stanie lepiej wykonywać działalność poprzez edukację, szkolenie i wgląd. Specjalizacja zwykle występuje naturalnie, gdy aktorzy starają się poprawić swoje zyski z handlu.

Druga znana metoda polega na ulepszeniu dóbr kapitałowych; lepsze narzędzia prowadzą do większej wydajności na godzinę pracy. Na przykład 18-kołowy pojazd może przewozić towary na odległość znacznie wydajniej niż mężczyzna z rowerem i plecakiem.

Ostatnią metodą poprawy wydajności jest odkrycie wcześniej niewykorzystanych zasobów. Przykłady tej metody obejmują odkrycie szybów naftowych w latach 50. XIX wieku lub wynalezienie Internetu.

Gdy więcej towarów można wyprodukować szybciej, koszty ich nabycia maleją. Spadające rzeczywiste koszty ułatwiają osobom i rodzinom zakup tych towarów. Zwiększa to standard życia. Bez wzrostu wydajności większość rodzin byłaby wyceniona z posiadania lodówek, samochodów, komputerów, telewizorów, elektryczności, bieżącej wody lub niezliczonej ilości innych towarów.

Uprzemysłowienie i wzrost

Według szacunków oddziału Rezerwy Federalnej w Minneapolis produktywność ludzi i odpowiadające im standardy życia były zasadniczo niezmienione od początku wieku rolniczego około 8000 - 5000 lat pne do 1750 r. Wszystko zaczęło się zmieniać w Wielkiej Brytanii w 1760 r. Średni dochód i poziom populacji rozpoczął bezprecedensowy, trwały wzrost. PKB na mieszkańca, który był ustalany przez tysiące lat, dramatycznie wzrósł wraz z pojawieniem się nowoczesnej gospodarki kapitalistycznej.

Historyk ekonomiczny Deirdre McCloskey, pisząc w Cambridge University Press w 2004 r., Argumentował, że industrializacja była „z pewnością najważniejszym wydarzeniem w historii ludzkości od czasu udomowienia zwierząt i roślin, być może najważniejszym od czasu wynalezienia języka”. Nie wszyscy historycy są zgodni co do iskry, która wywołała rewolucję przemysłową. Większość ekonomistów wskazuje na zmiany w podstawach prawnych i kulturowych w Wielkiej Brytanii, które umożliwiły wolny handel i dały przedsiębiorcom przestrzeń i zachęty do podejmowania ryzyka, innowacji i zysków.

Postęp rewolucji przemysłowej

W tym okresie produktywność krańcowa wzrosła dramatycznie dzięki opracowaniu lepszych dóbr inwestycyjnych, takich jak silnik parowy, oraz opanowaniu nowych technik produkcji, takich jak linia montażowa. Relatywnie więcej towarów wyprodukowano w stosunkowo krótszym czasie. Więcej lepszej żywności wspierało wzrost populacji i walczyło z niedożywieniem. Pozostało więcej czasu na edukację, innowacje i rekreację. Średnie realne dochody wzrosły gwałtownie, co tylko zwiększyło popyt na lepsze towary i usługi.