Depresja
Depresja jest poważnym i długotrwałym spadkiem aktywności gospodarczej. W ekonomii depresję powszechnie określa się jako skrajną recesję który trwa trzy lata lub dłużej lub prowadzi do spadku realnego produktu krajowego brutto (PKB) o co najmniej 10 procent.
Zrozumienie depresji
W czasach depresji zaufanie konsumentów i inwestycje maleją, powodując zamknięcie gospodarki. Czynniki ekonomiczne charakteryzujące depresję obejmują:
- Znaczny wzrost bezrobocia
- Spadek dostępnego kredytu
- Zmniejszająca się wydajność
- Bankructwa
- Niewypłacalność długu państwowego
- Ograniczony handel i handel
- Utrzymująca się zmienność wartości walutowych
Kluczowe dania na wynos
- Depresja jest poważnym i przedłużającym się spadkiem aktywności gospodarczej charakteryzującym się gwałtownym spadkiem zatrudnienia i produkcji.
- Depresje są znacznie poważniejsze i przedłużają się niż recesje. Zasadniczo są one określane jako trwające dłużej niż trzy lata lub powodujące spadek realnego produktu krajowego brutto (PKB) o co najmniej 10 procent.
- Gospodarka amerykańska przeżyła wiele recesji, ale tylko jeden poważny kryzys gospodarczy: Wielki kryzys lat 30. XX wieku.
Depresja a recesja
Recesja jest normalną częścią cyklu koniunkturalnego, która zwykle występuje, gdy Kontrakty PKB na co najmniej dwa kwartały. Z drugiej strony depresja to ekstremalny spadek aktywności gospodarczej, który trwa lata, a nie tylko kilka kwartałów. To sprawia, że recesje są znacznie częstsze: od 1854 r. Miały miejsce 33 recesje i tylko jedna depresja.
Ważny
Depresje i recesje różnią się zarówno czasem trwania, jak i stopniem kurczenia się gospodarki.
Ekonomiści nie zgadzają się co do czasu trwania depresji. Niektórzy uważają, że depresja obejmuje jedynie okres nękany przez spadek aktywności gospodarczej. Inni ekonomiści twierdzą, że depresja trwa aż do momentu, gdy większość działalności gospodarczej powróci do normy.
Przykład depresji
Wielki kryzys trwał około dekady i jest powszechnie uważany za najgorsze pogorszenie koniunktury gospodarczej w historii świata uprzemysłowionego. Zaczęło się krótko po 24 października 1929 r. Krachu na amerykańskiej giełdzie, znanym jako Czarny Czwartek. Po latach nieprzemyślanych inwestycji i spekulacji bańka giełdowa pękła i rozpoczęła się ogromna wyprzedaż, z rekordową kwotą 12, 9 miliona akcji.
Stany Zjednoczone były już w recesji, a w następny wtorek, 29 października 1929 r., Średnia przemysłowa Dow Jones spadła o 12 procent w kolejnej masowej wyprzedaży, co zapoczątkowało Wielki Kryzys.
Chociaż wielki kryzys zaczął się w Stanach Zjednoczonych, wpływ gospodarczy był odczuwalny na całym świecie przez ponad dekadę. Wielki kryzys charakteryzował się spadkiem wydatków i inwestycji konsumenckich oraz katastrofalnym bezrobociem, ubóstwem, głodem i niepokojami politycznymi. W USA bezrobocie wzrosło do prawie 25 procent w 1933 r., Pozostając dwucyfrowym do 1941 r., Kiedy to ostatecznie spadło do 9, 66 procent.
Podczas Wielkiego Kryzysu bezrobocie wzrosło do 24, 9 procent, płace spadły o 42 procent, ceny nieruchomości spadły o 25 procent, całkowita produkcja gospodarcza w USA prawie o połowę do 55 miliardów dolarów, a portfele wielu inwestorów stały się całkowicie bezwartościowe.
Krótko po tym, jak Franklin D. Roosevelt został wybrany prezydentem w 1932 roku, Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) została utworzona w celu ochrony rachunków deponentów. Ponadto utworzono Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) w celu uregulowania amerykańskich rynków akcji.
Uwagi specjalne
Co wywołuje depresję?
Szereg czynników może spowodować poważne skurcze gospodarki i produkcji. W przypadku Wielkiego Kryzysu winna była wątpliwa polityka pieniężna.
Po krachu na giełdzie w 1929 r. Rezerwa Federalna (Fed) kontynuowała podwyżkę stóp procentowych - broniąc standard złota miał pierwszeństwo przed pompowaniem pieniędzy do gospodarki, aby zachęcić do wydawania pieniędzy. Działania te spowodowały masową deflację. Ceny spadały co roku o 10 procent, a konsumenci, mając świadomość, że ceny towarów i usług będą nadal spadać, powstrzymywali się od robienia zakupów.
Dlaczego powtórzenie wielkiego kryzysu jest mało prawdopodobne
Wydaje się, że decydenci wyciągnęli wnioski z wielkiego kryzysu. Wprowadzono nowe przepisy ustawowe i wykonawcze, aby zapobiec powtórzeniu się, a banki centralne zostały zmuszone do przemyślenia, jak najlepiej zająć się stagnacją gospodarczą.
W dzisiejszych czasach banki centralne szybciej reagują na inflację i chętniej wykorzystują ekspansywną politykę pieniężną do podnoszenia koniunktury w trudnych czasach. Korzystanie z tych narzędzi pomogło powstrzymać wielką recesję pod koniec 2000 roku, aby nie stała się depresją.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.