Przecena
W zależności od kontekstu stopa dyskontowa ma dwie różne definicje i zastosowania. Po pierwsze, stopa dyskontowa odnosi się do stopy procentowej naliczanej bankom komercyjnym i innym instytucjom finansowym w związku z pożyczkami zaciągniętymi przez Bank Rezerw Federalnych poprzez proces udzielania pożyczki w ramach okna dyskontowego, a po drugie stopa dyskontowa odnosi się do stopy procentowej stosowanej w zdyskontowanym analiza przepływów pieniężnych (DCF) w celu ustalenia wartości bieżącej przyszłych przepływów pieniężnych.
Kluczowe dania na wynos
- Terminowa stopa dyskontowa może odnosić się do stopy procentowej, jaką Rezerwa Federalna pobiera od banków za pożyczki krótkoterminowe, lub stopy stosowanej do dyskontowania przyszłych przepływów pieniężnych w analizie zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF).
- W kontekście bankowym pożyczki dyskontowe są kluczowym narzędziem polityki pieniężnej i częścią funkcji Fed jako pożyczkodawcy ostatniej szansy.
- W DCF stopa dyskontowa wyraża wartość pieniądza w czasie i może mieć wpływ na to, czy projekt inwestycyjny jest opłacalny finansowo, czy nie.
Stopa dyskontowa Fed
Stopa dyskontowa dla pożyczek Fed z rabatem
Podczas gdy banki komercyjne mogą pożyczać i pożyczać między sobą kapitał bez potrzeby stosowania jakichkolwiek zabezpieczeń opartych na rynkowej stopie międzybankowej, mogą również pożyczać pieniądze na potrzeby krótkoterminowych potrzeb operacyjnych od Banku Rezerw Federalnych. Takie pożyczki są obsługiwane przez 12 regionalnych oddziałów Fed, a pożyczony kapitał jest wykorzystywany przez instytucje finansowe do pokrycia wszelkich niedoborów finansowania, aby zapobiec potencjalnym problemom z płynnością lub, w najgorszym przypadku, zapobiec upadkowi banku . Ta specjalna pożyczka oferowana przez Fed jest znana jako okno dyskontowe. Takie pożyczki są udzielane przez agencję regulacyjną na bardzo krótki okres 24 godziny lub krótszy, a obowiązującą stopą procentową tych pożyczek jest standardowa stopa dyskontowa. Ta stopa dyskontowa nie jest stopą rynkową, jest raczej administrowana i ustalana przez rady Banku Rezerw Federalnych i zatwierdzana przez Radę Gubernatorów.
Program okna dyskontowego Fed prowadzi trzy różne poziomy pożyczek, a każda z nich stosuje oddzielną, ale powiązaną stopę procentową. Pierwszy poziom, zwany podstawowym programem kredytowym, koncentruje się na oferowaniu wymaganego kapitału bankom o „dobrej kondycji finansowej”, które mają dobrą historię kredytową. Ta pierwotna stopa dyskonta kredytu jest zwykle ustalana powyżej istniejących rynkowych stóp procentowych, które mogą być dostępne w innych bankach lub z innych źródeł podobnego zadłużenia krótkoterminowego. Kolejny poziom, zwany drugorzędnym programem kredytowym, oferuje podobne pożyczki instytucjom, które nie kwalifikują się do podstawowej stopy procentowej i zwykle jest o 50 punktów bazowych wyższy od podstawowej stopy procentowej (1 punkt procentowy = 100 punktów bazowych). Instytucje na tym poziomie są mniejsze i mogą nie być tak zdrowe pod względem finansowym, jak te na poziomie podstawowym, co odpowiada wyższej stopie dyskontowej pobieranej od pożyczek oferowanych im przez Fed. Trzeci poziom, zwany sezonowym programem kredytowym, obsługuje mniejsze instytucje finansowe, które wykazują większą zmienność przepływów pieniężnych, chociaż przepływy pieniężne mogą być w znacznym stopniu przewidywalne.
Na przykład instytucje finansowe związane z sektorem rolnym lub turystycznym mogą wykazywać wahania w przepływach pieniężnych ze względu na sezonowość, ale w zależności od warunków pogodowych pozostają przewidywalne. Jednak instytucje na tym poziomie są najbardziej ryzykowne, a stawki za nie naliczane są również wyższe.
Podczas gdy stopy dyskontowe dla pierwszych dwóch poziomów są ustalane niezależnie przez Fed, a proces ustalania stopy nie uwzględnia żadnych danych rynkowych, stopa dyskontowa dla trzeciego poziomu jest ustalana na podstawie stawek obowiązujących na rynku. Zazwyczaj przy ustalaniu stopy dyskonta sezonowego programu kredytowego brana jest pod uwagę średnia z wybranego zestawu stóp rynkowych porównywalnych alternatywnych instrumentów kredytowych.
Wszystkie trzy rodzaje kredytów okiennych z dyskontem są zabezpieczone, to znaczy - pożyczkobiorca musi zachować pewne zabezpieczenia lub zabezpieczenie kredytu.
Zastosowanie stopy dyskontowej Fed
Instytucje zaciągające pożyczki korzystają z tego narzędzia oszczędnie, głównie gdy nie mogą znaleźć chętnych pożyczkodawców na rynku. Oferowane przez Fed stopy dyskontowe są dostępne przy stosunkowo wyższych stopach procentowych w porównaniu ze stopami pożyczek międzybankowych, a pożyczki dyskontowe mają być dostępne jako opcja awaryjna dla zagrożonych banków. Pożyczki z okna dyskontowego Fed mogą nawet sygnalizować słabość innym uczestnikom rynku i inwestorom. Jego użycie osiąga szczyt w okresach trudności finansowych.
Na przykład wykorzystanie okna dyskontowego Fedu gwałtownie wzrosło pod koniec 2007 i 2008 roku, ponieważ warunki finansowe gwałtownie się pogorszyły, a bank centralny podjął kroki w celu wprowadzenia płynności do systemu finansowego. W sierpniu 2007 r. Rada Gubernatorów obniżyła pierwotną stopę dyskontową z 6, 25% do 5, 75%, zmniejszając różnicę w stopie funduszy Fed z 1% do 0, 5%. W październiku 2008 r., Miesiąc po upadku Lehman Brothers, pożyczki w oknie dyskontowym osiągnęły wartość szczytową 403, 5 mld USD w porównaniu do średniej miesięcznej 0, 7 mld USD w latach 1959–2006. Z powodu kryzysu finansowego zarząd wydłużył również okres udzielania pożyczek z dnia na dzień do 30 dni, a następnie do 90 dni w marcu 2008 r. Gdy gospodarka odzyskała kontrolę, te tymczasowe środki zostały wycofane, a stopa dyskontowa została przywrócona tylko do pożyczek udzielonych w ciągu nocy.
Podczas gdy Fed utrzymuje własną stopę dyskontową w ramach programu okien dyskontowych w Stanach Zjednoczonych, inne banki centralne na całym świecie również stosują podobne miary w różnych wariantach. Na przykład Europejski Bank Centralny oferuje stałe kredyty, które służą jako marginalny kredyt. Organizacje finansowe mogą uzyskać płynność z dnia na dzień z banku centralnego po przedstawieniu wystarczających aktywów kwalifikowanych jako zabezpieczenia.
Analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych
Ten sam termin, stopa dyskontowa, jest również stosowany w analizie zdyskontowanych przepływów pieniężnych. DCF jest powszechnie stosowaną metodą wyceny stosowaną do szacowania wartości inwestycji na podstawie oczekiwanych przyszłych przepływów pieniężnych. Oparta na koncepcji wartości pieniądza w czasie analiza DCF pomaga ocenić rentowność projektu lub inwestycji poprzez obliczenie bieżącej wartości oczekiwanych przyszłych przepływów pieniężnych przy użyciu stopy dyskontowej.
Mówiąc prościej, jeśli projekt potrzebuje teraz określonej inwestycji (a także w przyszłych miesiącach) i dostępne są prognozy dotyczące przyszłych zwrotów, które wygeneruje, wówczas - przy użyciu stopy dyskontowej - można obliczyć bieżącą wartość wszystkich takich inwestycji Przepływy środków pieniężnych. Jeżeli wartość bieżąca netto jest dodatnia, projekt uznaje się za wykonalny. W przeciwnym razie zostanie to uznane za niemożliwe z finansowego punktu widzenia.
W tym kontekście analizy DCF stopa dyskontowa odnosi się do stopy procentowej stosowanej do ustalenia wartości bieżącej. Na przykład 100 USD zainwestowanych dziś w program oszczędnościowy oferujący 10% stopę procentową wzrośnie do 110 USD. Innymi słowy, 110 USD (wartość w przyszłości) po zdyskontowaniu stawką 10% jest dziś warte 100 USD (wartość bieżąca). Jeśli ktoś zna - lub może racjonalnie przewidzieć - wszystkie takie przyszłe przepływy pieniężne (np. Przyszłą wartość 110 USD), to przy użyciu określonej stopy dyskontowej można uzyskać bieżącą wartość takiej inwestycji.
Jaka jest odpowiednia stopa dyskontowa dla inwestycji lub projektu biznesowego? Inwestując w standardowe aktywa, takie jak obligacje skarbowe, stopa zwrotu wolna od ryzyka jest często stosowana jako stopa dyskontowa. Z drugiej strony, jeśli firma ocenia wykonalność potencjalnego projektu, może zastosować średni ważony koszt kapitału (WACC) jako stopę dyskontową, która jest średnim kosztem, jaki firma płaci za kapitał z pożyczki lub sprzedaży kapitału. W obu przypadkach wartość bieżąca netto wszystkich przepływów pieniężnych powinna być dodatnia, aby kontynuować inwestycję lub projekt. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Jak obliczyć stopę dyskontową w czasie przy użyciu programu Excel?”)
1:43