Czy straciłem prawo do pobierania zasiłku na ubezpieczenie społeczne w ramach programu Spousal przed otrzymaniem własnego?

Krótka odpowiedź brzmi: tak, jeśli do 31 grudnia 2015 r. Nie osiągnąłeś wieku 62 lat.

Dwubartyjna ustawa budżetowa z 2015 r. Wyeliminowała dwie strategie wcześniej dozwolone przez administrację zabezpieczenia społecznego (SSA), które pary mogłyby wykorzystać, aby zmaksymalizować swoje korzyści. Obejmowało to umożliwienie jednemu małżonkowi pobierania świadczeń małżeńskich z ubezpieczenia społecznego przed pobraniem własnych świadczeń.

Kluczowe dania na wynos

• Ustawa federalna przyjęta w 2015 r. Wyeliminowała dwie strategie, które pary poprzednio stosowały, aby zmaksymalizować świadczenia z zabezpieczenia społecznego.
• Małżonkowie nie mogą już ubiegać się o świadczenia małżeńskie, a później przechodzą na pobieranie świadczeń na podstawie własnego rejestru.
• Nowe prawo zakończyło również „złożenie i zawieszenie”, co pozwoliło małżonkowi złożyć wniosek o świadczenia, ale opóźniło ich pobranie, aby drugi małżonek kwalifikował się do świadczeń małżeńskich.

Czy mogę pobierać świadczenia dla małżonków, jeśli otrzymałem emeryturę?

Co zmieniło prawo z 2015 r

Pierwsza strategia zniesiona przez nowe prawo była znana jako „ograniczona aplikacja”. Jeśli małżonek złożył już wniosek o świadczenia z zabezpieczenia społecznego i oboje osiągnęli pełny wiek emerytalny (FRA), możesz złożyć zastrzeżony wniosek tylko o zasiłek małżeński z ubezpieczenia społecznego. To pozwoliło ci od razu pobrać zasiłek małżeński, ale poczekać do 70 roku życia, aby złożyć wniosek o zasiłek na podstawie własnego rejestru pracy. Im dłużej czekasz na odbiór, tym większe będą twoje miesięczne świadczenia, aż do osiągnięcia wieku 70 lat, kiedy świadczenia osiągną maksymalny poziom i nie będzie już żadnej zachęty do opóźnienia.

Zgodnie z nowym prawem małżonkowie urodzeni po 1 stycznia 1954 r. Nie byli już uprawnieni do złożenia wniosku ograniczonego.

Prawo zakończyło także strategię znaną jako „złożenie i zawieszenie”, w której jeden partner w małżeństwie, który osiągnął pełny wiek emerytalny, ale nie osiągnął wieku 70 lat, mógł złożyć wniosek o świadczenia z ubezpieczenia społecznego, ale czekał na ich pobranie.

Dlaczego ktoś miałby to zrobić? Powodem było to, że główny beneficjent musiał złożyć wniosek o świadczenia, zanim ich małżonek będzie mógł ubiegać się o zasiłek małżeński. Ale jeśli główny beneficjent nie chciał pobierać swoich świadczeń do późniejszego terminu, mogliby złożyć - i natychmiast zawiesić - otrzymanie tych świadczeń. Drugi małżonek mógłby następnie złożyć wniosek o ograniczonym dostępie, który pozwoliłby mu pobrać kwotę równą połowie świadczenia głównego beneficjenta.

Korzystając z tej strategii, oboje małżonkowie mogą pozwolić, aby ich świadczenia rosły, dopóki nie osiągną wieku 70 lat, a tymczasem uzyskać trochę pieniędzy z zasiłku małżeńskiego. Nie miało znaczenia, który małżonek złożył i zawiesił wniosek lub który małżonek złożył wniosek ograniczony, o ile oboje byli w wieku od pełnego wieku emerytalnego do wieku 70 lat.

Aby zilustrować, jak to działało, rozważ Sharon i Johna. Obaj osiągnęli pełny wiek emerytalny, a zasiłek Johna w FRA, gdyby go odebrał, wyniósłby 2000 $ miesięcznie. W starym systemie John mógł złożyć wniosek i natychmiast zawiesić swoje świadczenia do późniejszego terminu. Gdyby na przykład czekał do 70. roku życia, jego świadczenie wzrosłoby do około 2700 USD miesięcznie. Tymczasem Sharon mogła złożyć zastrzeżony wniosek o zasiłek małżeński. Otrzymywałaby kwotę równą połowie świadczenia męża, w tym przypadku 1000 USD miesięcznie. Jej własna korzyść również będzie rosła, dopóki nie zacznie zbierać jej w przyszłości.

Ale, jak powiedzieliśmy, ta strategia nie jest już dozwolona.

Kiedy współmałżonkowie złożą dziś wniosek o świadczenia z zabezpieczenia społecznego, otrzymają kwotę na podstawie własnego rejestru pracy oraz wszelkie różnice, do których mieliby prawo z tytułu świadczenia małżeńskiego.

Jak działają teraz korzyści wynikające z małżeństwa

Nowe prawo nie eliminuje całkowicie korzyści małżeńskich. Nawet małżonkowie, którzy nigdy nie pracowali ani nie przyczynili się do ubezpieczenia społecznego, nadal są uprawnieni do pobierania świadczeń na podstawie historii pracy ich małżonka (lub, w niektórych przypadkach, byłego małżonka). W tym celu główny małżonek musi otrzymywać świadczenia emerytalne lub rentowe, a małżonek ubiegający się o świadczenia małżeńskie musi mieć co najmniej 62 lata.

Małżonkowie mogą rozpocząć pobieranie trwale obniżonego świadczenia między 62 rokiem życia a pełnym wiekiem emerytalnym; kwota zostanie ustalona na podstawie ich własnego rejestru pracy (jeśli istnieje) i ich małżonka. Jeżeli ich zasiłek małżeński byłby wyższy niż zasiłek własny, otrzymają świadczenie powiększone o kwotę równą różnicy. Jeśli zaczekają na odbiór do pełnego wieku emerytalnego, otrzymają zasiłek małżeński w wysokości do połowy pełnego świadczenia emerytalnego małżonka.

Doradca Insight

Rose Swanger, CFP®, RICP®, CDFA®, EA
Advise Finance LLC, Knoxville, Tenn.

Zgodnie z prawem, które weszło w życie w październiku 2015 r., Nie ma już podziału na świadczenia małżeńskie i indywidualne dla małżeństwa. Jeśli złożysz wniosek o zasiłek, ale kwalifikujesz się do obu (zasiłek na podstawie własnej historii zarobków i zasiłek małżeński), administracja zabezpieczenia społecznego zapewni ci najwyższą z dwóch. Jest to tak zwana „Zasada uznana za złożenie wniosku”. Jedynymi małżonkami, którzy są zwolnieni (i mogą nadal składać ograniczone wnioski), są ci, którzy osiągnęli wiek 62 lat do 31 grudnia 2015 r.

Dla wielu małżeństw oznacza to, że zasiłek małżeński, który jest często mniejszy niż zasiłek emerytalny, nigdy nie zostanie wypłacony. Jedynym wyjątkiem od tej reguły jest pozostały przy życiu małżonek. Wdowa lub wdowiec nadal może najpierw wybrać jedną korzyść, a później przejść na drugą, jeśli spowoduje to zwiększenie kwoty. Nie tracisz więc prawa do pobierania zasiłku małżeńskiego; zostało to już określone przez SSA.