Jak duży wpływ ma Fed?

Termin polityka pieniężna odnosi się do działań banku centralnego mających na celu wpływanie na cenę kredytu w celu promowania krajowych celów gospodarczych. W Stanach Zjednoczonych Ustawa o Rezerwie Federalnej z 1913 r. Nakładała na Rezerwę Federalną odpowiedzialność za ustalanie polityki pieniężnej. Ustawa została zmieniona w 1977 r., Aby uwzględnić następujące dwa cele:

• Promuj maksymalną zrównoważoną produkcję i zatrudnienie
• Ustabilizuj ceny

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak te dwa cele wpływają na funkcjonowanie gospodarki.

Co to jest polityka pieniężna?
Polityka pieniężna może być opisana jako zmiana w czymś, co bank centralny może kontrolować, na przykład podaż pieniądza. Polisę uważa się za „ekspansywną”, jeżeli zwiększa podaż pieniądza lub obniża stopę procentową. Na przykład Fed zwiększył podaż pieniądza, aby pobudzić wzrost gospodarczy po kryzysie finansowym z lat 2007–2008, kupując duże ilości aktywów finansowych od listopada 2008 r. W ramach programu zwanego łagodzeniem ilościowym. Mówi się, że polityka jest „skurczowa”, jeśli zmniejsza podaż pieniądza lub podnosi stopę procentową.

Innym sposobem opisania polityki pieniężnej jest jej zamierzony wpływ na gospodarkę. Zgodnie z rozdziałem 2 dokumentu Rezerwy Federalnej, System Rezerwy Federalnej: Cele i funkcje : „W krótkim okresie mogą istnieć pewne napięcia między dwoma celami” stabilizacji cen oraz promowania produkcji i zatrudnienia. „W takich okolicznościach osoby odpowiedzialne za politykę pieniężną stoją przed dylematem i muszą zdecydować, czy skoncentrować się na rozładowaniu presji cenowej, czy na łagodzeniu utraty zatrudnienia i produkcji”. Tak więc polityka pieniężna jest opisywana jako „akomodacyjna”, jeśli bank centralny chce pobudzić wzrost gospodarczy, „neutralna”, jeśli bank centralny nie próbuje zwiększyć wzrostu ani nie walczy z inflacją, lub „napięta”, jeśli zamierza obniżyć inflację.

W jaki sposób Rezerwa Federalna osiąga swoje cele?
Fed nie może bezpośrednio kontrolować inflacji ani wpływać na produkcję i zatrudnienie. Zamiast tego wpływa na nich pośrednio, wykorzystując następujące trzy narzędzia polityki pieniężnej:

• Operacje otwartego rynku
• Stopa dyskontowa
• rezerwy obowiązkowej

Korzystając z tych trzech narzędzi, Rezerwa Federalna wpływa na podaż i popyt na salda rezerw banków komercyjnych w banku centralnym i w ten sposób zmienia stopę funduszy federalnych. Stopa funduszy federalnych to stopa procentowa, według której banki pożyczają nadwyżki rezerw w Rezerwie Federalnej innym bankom, które mają rezerwy poniżej wymagań systemu. Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) ustala cel dla stopy funduszy federalnych, ale rynek sam określa rzeczywistą stopę. Fed wykorzystuje powyższe trzy narzędzia, aby zapewnić, że rzeczywista stopa funduszy będzie zgodna z celem.

Na przykład zakup na otwartym rynku zwiększa podaż rezerwy, powodując spadek stopy funduszy federalnych. Wyższa stopa dyskontowa - stopa procentowa, którą kwalifikuje się instytucja depozytowa do pożyczania środków krótkoterminowych bezpośrednio od banku centralnego - zniechęci banki do zaciągania pożyczek w banku centralnym, zmniejszając podaż rezerwy i powodując wzrost stopy funduszy federalnych. Niższe wymogi dotyczące rezerw zmniejszają popyt na rezerwy i mogą spowodować spadek stopy funduszy federalnych. Zmiana stopy funduszy federalnych, według Rezerwy Federalnej, „uruchamia łańcuch zdarzeń, które wpływają na inne krótkoterminowe stopy procentowe, kursy walut, długoterminowe stopy procentowe, kwotę pieniędzy i kredytu, a ostatecznie szereg zmiennych ekonomicznych, w tym zatrudnienie, produkcja globalna i ceny towarów i usług. ”

Ponadto Rezerwa Federalna może stosować „moralną skłonność”, wywierając presję na niektórych uczestników rynku, aby działali w określony sposób. Albo Fed może zastosować „operacje otwartych ust”, w których określa cel, na którym będzie się koncentrować w nadziei, że rynek zbuduje przyszłe działania pieniężne w oczekiwaniu, a tym samym zwiększy skuteczność obecnych działań pieniężnych.

Dlaczego polityka pieniężna ma znaczenie dla rynku akcji?
Polityka pieniężna wpływa w krótkim okresie na produkcję i zatrudnienie i może być wykorzystana do wygładzenia cyklu koniunkturalnego. Ale w długim okresie produkcja i zatrudnienie zależą od wydajności kapitału, wydajności pracy, oszczędności i tolerancji na ryzyko. Na przykład, gdy popyt osłabnie i nastąpi recesja, Fed może tymczasowo pobudzić gospodarkę i pomóc jej zepchnąć z powrotem do poziomu produkcji długoterminowej poprzez obniżenie stóp procentowych. Fed będzie miał pewne trudności z perfekcyjnym zarządzaniem polityką pieniężną, ale siły monetarne, które angażują, mogą albo podnieść wiatr na żagle biznesu, albo stworzyć przeciwny wiatr, z którym musi walczyć.

Strategia inwestycyjna zaprojektowana w celu czerpania korzyści z tylnych wiatrów i szukania schronienia w przeciwnych wiatrach została promowana jako metoda osiągania lepszych wyników niż zwrot z rynku. Mantra tej strategii brzmi: „Nie walcz z Fedem”. Gdy polityka Fed jest ekspansywna, strategią jest inwestowanie w sektory wrażliwe ekonomicznie, takie jak przemysł, finanse i technologia. Kiedy polityka Fed jest ograniczona, strategia polega na zmniejszeniu ekspozycji na akcje i inwestowaniu w mniej wrażliwych gospodarczo sektorach, takich jak podstawowe produkty konsumpcyjne i opieka zdrowotna.

Jak zawsze, istnieje ryzyko związane z każdą strategią inwestycyjną. Kilka obaw związanych ze stosowaniem strategii opartej na polityce pieniężnej to:

• Fakt, że strategia ta okazała się opłacalna w przeszłości, nie oznacza, że ​​będzie ona nadal skuteczna w przyszłości.
• Profesjonalnym menedżerom zazwyczaj nie wolno zbytnio odchylać się od wyznaczonego celu inwestycyjnego. Nie mogą więc przenieść znacznej części portfela na instrumenty rynku pieniężnego, kiedy Fed się zaostrzy.
• Wyniki inwestycji odzwierciedlają średnie wyniki w długim okresie. Strategia nie zapewnia wyższych zwrotów w każdym okresie. Stopień, w jakim menedżerowie uważają, że są oceniani na podstawie wyników krótkoterminowych, prawdopodobnie wpłynie na ich gotowość do odstąpienia od wyznaczonego celu inwestycyjnego, nawet jeśli jest to możliwe.

Dowody empiryczne
Przeprowadzono kilka badań w celu ustalenia, czy inwestorzy mogą osiągać wyższe zyski, obserwując zmiany w polityce pieniężnej Rezerwy Federalnej. W poniższych dwóch badaniach stwierdzono, że stosując prostą regułę do określenia kursu polityki pieniężnej, inwestorzy mogą osiągnąć lepsze wyniki niż rynek akcji w USA. Napisana przez Geralda Jensena, Roberta Johnsona i Jeffreya Mercera monografia „Rola polityki pieniężnej w zarządzaniu inwestycjami” (Fundacja Stowarzyszenia Zarządzania i Badań Inwestycyjnych) została opublikowana w listopadzie 2000 r. Drugi artykuł zatytułowany „Czy polityka Fed jest nadal Dotyczy inwestorów? ” został napisany przez powyższych mężczyzn wraz z Mitchell Conover i opublikowany w „Financial Analysts Journal” (tom 61) w 2005 roku.

Z badań tych wynika, że:

• Okresy ekspansywnej polityki pieniężnej wiążą się z dobrymi wynikami giełdowymi (wyższe niż przeciętne stopy zwrotu i ryzyko niższe niż średnie), podczas gdy okresy restrykcyjnej polityki pieniężnej zasadniczo pokrywają się ze słabymi wynikami giełdowymi (wyższe niż średnie zwroty i wyższe niż średnie ryzyko).
• Spółki o małej kapitalizacji są bardziej wrażliwe niż spółki o dużej kapitalizacji na zmiany warunków monetarnych.
• Zapasy cykliczne mają znacznie większą wrażliwość na zmiany warunków monetarnych niż zapasy defensywne.
• Polityka pieniężna USA ma istotny wpływ na rynki globalne.

Po drugiej stronie argumentu znajduje się Benson Durham, który opublikował następujące artykuły w wydaniach „Financial Analyst Journal” z lipca / sierpnia 2003 r. I lipca / sierpnia 2005 r. Artykuły zatytułowane były odpowiednio „Polityka pieniężna i zwroty cen akcji” i „Więcej na temat polityki pieniężnej i zwrotów cen akcji”. Benson konkluduje, że inwestorzy nie mogą uzyskać lepszych zysków z oglądania przez Fed. Autor wskazuje na następujący powód swojego wniosku:

• Badania, które zakładają, że polityka pieniężna wpływa na ceny akcji, ale ceny akcji nie wpływają na politykę pieniężną, powinny być podejmowane z odrobiną soli, jeśli używają zwykłej analizy metodą najmniejszych kwadratów. Chociaż banki centralne nie ustalają wyraźnie cen aktywów, można argumentować, że ceny akcji zawierają informacje o oczekiwaniach dotyczących przebiegu gospodarki i polityki pieniężnej. Potencjalne wspólne ustalanie cen akcji i polityki pieniężnej oznacza, że ​​techniki statystyczne wykorzystujące standardowe zwykłe najmniejsze kwadraty mogą prowadzić do fałszywych wniosków.

Wniosek
W badanych okresach polityka pieniężna ma znaczenie dla rynku akcji. Jak już wspomniano, strategia inwestycyjna powiązana z polityką pieniężną niekoniecznie działa w każdym cyklu łagodzenia lub zacieśniania. Istnieją zastrzeżenia. Przed podjęciem decyzji inwestycyjnych inwestorzy powinni również wziąć pod uwagę wiele innych czynników, takich jak krzywa dochodowości.