Jak Petrodollars wpływają na dolara amerykańskiego

Po upadku standardu złota Bretton Woods na początku lat 70. XX wieku Stany Zjednoczone zawarły umowę z Arabią Saudyjską w celu ujednolicenia cen ropy w dolarach. Dzięki tej umowie narodził się system petrodollar, wraz z przejściem paradygmatu od sztywnych kursów wymiany i walut zabezpieczonych złotem do reżimów o zmiennym oprocentowaniu bez zabezpieczenia.

System petrodollar podniósł dolara amerykańskiego do światowej waluty rezerwowej, a dzięki temu statusowi Stany Zjednoczone mają utrzymujące się deficyty handlowe i są globalną hegemonią gospodarczą. System petrodollar zapewnia również rynkom finansowym Stanów Zjednoczonych źródło płynności i napływ kapitału zagranicznego poprzez „recykling” petrodollaru. Jednak wyjaśnienie wpływu petrodolarów na dolara amerykańskiego wymaga krótkiego streszczenia historii petrodolara. (Aby uzyskać więcej informacji, patrz: Globalny handel i rynek walutowy oraz stosunki amerykańsko-saudyjskie: złożony scenariusz o.)

Historia Petrodollara

W obliczu rosnącej inflacji, długu z wojny w Wietnamie, ekstrawaganckich nawyków wydawania pieniędzy w kraju i utrzymującego się deficytu bilansu płatniczego, administracja Nixon postanowiła nagle (i szokująco) zakończyć wymienialność dolarów amerykańskich na złoto. W następstwie „szoku Nixona” świat był świadkiem końca ery złota i swobodnego spadku dolara amerykańskiego w związku z rosnącą inflacją. Według dr Bessmy Moomani w artykule „GCC Oil Exporters and the Future of the Dollar”, poprzez serię starannie opracowanych dwustronnych umów z Arabią Saudyjską od 1974 r., Stany Zjednoczone były w stanie promować dwustronne stosunki polityczne i handlowe, sprzedawać importowane towary i usługi z USA oraz pomagać w recyklingu saudyjskich petrodolarów (więcej na ten temat później).

Dzięki tym ramom współpracy gospodarczej i, co ważniejsze, recyklingowi petrodolarów, USA udało się wpłynąć na Arabię ​​Saudyjską, aby przekonać innych członków Organizacji Krajów Eksportujących Ropę (OPEC) do ustandaryzowania sprzedaży ropy w dolarach. W zamian za fakturowanie ropy naftowej w dolarach amerykańskich Arabia Saudyjska i inne państwa arabskie zabezpieczyły wpływy USA w konflikcie izraelsko-palestyńskim wraz z pomocą wojskową USA w coraz bardziej niepokojącym klimacie politycznym, w którym nastąpiła inwazja Związku Radzieckiego na Afganistan, upadek irańskiego szacha i wojna irańsko-iracka. Z tej wzajemnie korzystnej umowy narodził się system petrodollar.

Korzyści z systemu Petrodollar

Ponieważ najbardziej poszukiwany towar na świecie - ropa - jest wyceniany w dolarach amerykańskich, petrodollar pomógł podnieść wartość dolara jako waluty dominującej na świecie. Według badań przeprowadzanych co trzy lata przez Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) 88% wszystkich transakcji wymiany walut zainicjowanych w kwietniu 2016 r. Dotyczyło USD z jednej strony [1]. Dzięki temu statusowi dolar amerykański cieszy się tym, co niektórzy twierdzą, że jest „wygórowanym przywilejem” ciągłego finansowania deficytu na rachunku bieżącym poprzez emisję aktywów denominowanych w dolarach o bardzo niskich stopach procentowych, a także staje się globalną hegemonią gospodarczą.

Na przykład kraje takie jak Chiny, które posiadają ogromne kwoty długu w USA, wyrażały w przeszłości obawy dotyczące możliwego rozwodnionego wpływu na posiadane aktywa w przypadku deprecjacji dolara. Jednak przywileje związane z możliwością utrzymywania trwałych deficytów na rachunku bieżącym mają swoją cenę. Jako waluta rezerwowa Stany Zjednoczone są zobowiązane do pokrycia tych deficytów w celu spełnienia wymogów dotyczących rezerw w stale rozwijającej się gospodarce światowej. Gdyby Stany Zjednoczone przestały wykazywać deficyt, wynikający z tego niedobór płynności mógłby doprowadzić świat do kryzysu gospodarczego. Jeśli jednak utrzymujące się deficyty utrzymają się w nieskończoność, w końcu zagraniczne kraje zaczną wątpić w wycenę dolara, a dolar może stracić swoją rolę waluty rezerwowej. Jest to znane jako dylemat triffinowy. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Jak dylemat triffin wpływa na waluty. )

Recykling Petrodollar

System petrodollar tworzy również nadwyżki rezerw w dolarach amerykańskich dla krajów produkujących ropę naftową, które należy „poddać recyklingowi”. Te nadwyżki dolarów wydawane są na konsumpcję krajową, pożyczane za granicą w celu wyrównania bilansu płatniczego krajów rozwijających się lub inwestowane w aktywa denominowane w dolarach amerykańskich. Ten ostatni punkt jest najbardziej korzystny dla dolara amerykańskiego, ponieważ petrodolary wracają do Stanów Zjednoczonych. Te odzyskane dolary są wykorzystywane do zakupu amerykańskich papierów wartościowych (takich jak bony skarbowe), które zapewniają płynność na rynkach finansowych, utrzymują niskie stopy procentowe i sprzyjają wzrostowi nieinflacyjnemu. Ponadto państwa OPEC mogą uniknąć ryzyka walutowego konwersji i inwestować w bezpieczne inwestycje amerykańskie.

(Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Elementarz w walutach rezerwowych ).

Ostatnio pojawiły się obawy o przejście od petrodolarów do innych walut, takich jak chiński juan. Te obawy nie są całkowicie bezpodstawne. Zmieniający się krajobraz globalnego rynku energii wskazuje na faktyczny koniec umowy o petrodollar amerykańsko-saudyjski. Według Nicka Chowa z MarketSlant Stany Zjednoczone stają się głównym eksporterem energii po raz pierwszy od lat 60. XX wieku. To wraz z silnym krajowym sektorem energii, który koncentruje się na eksporcie, prawdopodobnie spowoduje płynne odejście od petrodolara, ponieważ „eksport energii zastępuje napływ kapitału z zakupów saudyjskich skarbów i utrzymuje globalny popyt na USD, związany z potrzebami energetycznymi”. [2] Dodatkową korzyścią dla Stanów Zjednoczonych jest to, że zapewni wewnętrzne bezpieczeństwo energetyczne, co było głównym powodem porozumienia w sprawie petrodolarów z 1973 r.

Chociaż nie stanie się to z dnia na dzień, wyschnięcie poddanych recyklingowi petrodolarów obniżyłoby płynność amerykańskich rynków kapitałowych, co zwiększy koszty pożyczek dla rządów, firm i konsumentów, ponieważ źródła pieniędzy będą coraz mniejsze.

Dolna linia

Po 1970 roku świat przeszedł ze złotego standardu i pojawiły się petrodolary. Te ekstra-dolary pomogły w podniesieniu dolara amerykańskiego do światowej waluty rezerwowej. System petrodollar ułatwia również recykling petrodollar, który tworzy płynność i popyt na aktywa na rynkach finansowych.

[1] //www.bis.org/press/p160901a.htm (patrz ust. 3)

[2] //www.mironline.ca/petrodollar-regime-crumbling-will-us-economy-r ... (patrz w połowie pierwszego akapitu)