Inwestowanie a spekulowanie: jaka jest różnica?

Inwestorzy i handlowcy podejmują obliczone ryzyko, próbując czerpać zyski z transakcji dokonywanych na rynkach. Poziom ryzyka podejmowanego w transakcjach jest główną różnicą między inwestowaniem a spekulacją.

Ilekroć dana osoba wydaje pieniądze, oczekując, że przedsięwzięcie zwróci zysk, inwestuje. W tym scenariuszu przedsiębiorstwo opiera decyzję na rozsądnym osądzie wydanym po dokładnym zbadaniu zasadności, czy przedsięwzięcie ma duże prawdopodobieństwo powodzenia.

Ale co, jeśli ta sama osoba wydaje pieniądze na przedsięwzięcie, które wykazuje wysokie prawdopodobieństwo niepowodzenia? W tym przypadku spekulują. Sukces lub porażka zależy przede wszystkim od przypadku lub od niekontrolowanych (zewnętrznych) sił lub zdarzeń.

Podstawową różnicą między inwestowaniem a spekulowaniem jest podejmowane ryzyko. Spekulacje o wysokim ryzyku są zwykle podobne do hazardu, podczas gdy inwestycje o niskim ryzyku opierają się na podstawach i analizach.

Inwestowanie

Inwestowanie może przybierać różne formy - pieniężne, czasowe lub oparte na energii. W finansowym znaczeniu tego słowa inwestowanie oznacza kupno i sprzedaż papierów wartościowych, takich jak akcje, obligacje, fundusze typu ETF, fundusze wspólnego inwestowania i wiele innych produktów finansowych.

Inwestorzy mają nadzieję na generowanie dochodu lub zysku dzięki zadowalającemu zwrotowi z kapitału, podejmując ryzyko średnio lub poniżej średniej. Dochód może mieć postać aktywów bazowych o wyższej wartości, okresowych dywidend lub wypłat odsetek lub pełnego zwrotu z zainwestowanego kapitału.

Najczęściej inwestowanie polega na kupowaniu i utrzymywaniu aktywów w perspektywie długoterminowej. Aby zakwalifikować się jako pakiet długoterminowy, inwestor musi posiadać aktywa przez co najmniej jeden rok.

Rozważmy dużą, stabilną międzynarodową firmę jako przykład inwestowania. Ta spółka może wypłacać stałą dywidendę, która rośnie z roku na rok, i może mieć niskie ryzyko biznesowe. Inwestor może zainwestować w tę spółkę w perspektywie długoterminowej, aby uzyskać satysfakcjonujący zwrot z kapitału przy podejmowaniu stosunkowo niskiego ryzyka. Ponadto inwestor może dodać do swojego portfela kilka podobnych spółek z różnych branż, aby zdywersyfikować i jeszcze bardziej obniżyć ryzyko.

Analizy i badania są kluczową częścią procesu inwestycyjnego. Polega ona na ocenie różnych aktywów, sektorów oraz wzorców lub trendów występujących na rynku. Inwestorzy mogą korzystać z narzędzi takich jak analiza fundamentalna lub techniczna, aby wybrać strategie inwestycyjne lub zaprojektować swoje portfele. Za pomocą analizy fundamentalnej inwestorzy mogą określić, jakie czynniki wpływają na wartość papierów wartościowych, od czynników mikroekonomicznych po makroekonomiczne. Z kolei analiza techniczna wykorzystuje trendy statystyczne, takie jak ceny i wolumeny papierów wartościowych, aby znaleźć możliwości na rynku.

Inwestorzy mają do dyspozycji wiele opcji inwestowania swoich pieniędzy. Rachunki maklerskie dają inwestorom dostęp do różnych papierów wartościowych. Otwierając konto, inwestor wyraża zgodę na dokonywanie depozytów, a następnie składa zamówienia za pośrednictwem firmy. Aktywa i dochody należą do inwestorów, a dom maklerski pobiera prowizję za ułatwienie transakcji. Dzięki nowej technologii inwestorzy mogą teraz inwestować również z doradcami robo. Są to zautomatyzowane firmy inwestycyjne, które wykorzystują algorytm do opracowania strategii inwestycyjnej opartej na celach inwestorów i tolerancji ryzyka.

Spekulacje

Spekulacje to czynność polegająca na wkładaniu pieniędzy w przedsięwzięcia finansowe o wysokim prawdopodobieństwie niepowodzenia. Spekulacje dotyczą nienormalnie wysokich zysków z zakładów, które mogą iść w jedną lub drugą stronę. Podczas gdy spekulacje są podobne do hazardu, nie jest to dokładnie to samo, ponieważ spekulanci próbują podjąć świadomą decyzję dotyczącą kierunku swoich transakcji. Jednak nieodłączne ryzyko spekulacyjne związane z transakcją jest znacznie powyżej średniej.

Tacy inwestorzy kupują papiery wartościowe, rozumiejąc, że będą one przechowywane przez krótki okres przed sprzedażą. Często mogą wchodzić i wychodzić z pozycji.

Jako przykład handlu spekulacyjnego rozważ niestabilną młodszą spółkę wydobywającą złoto, która ma równe szanse w najbliższym czasie gwałtownego wzrostu z powodu odkrycia nowej kopalni złota lub bankructwa. Bez wiadomości od firmy inwestorzy unikają tak ryzykownego handlu. Jednak niektórzy spekulanci mogą wierzyć, że młodsza spółka wydobywająca złoto uderzy w złoto i może kupić swoje akcje na przeczucie. To przeczucie i późniejsza aktywność inwestorów nazywane są spekulacjami.

Handel spekulacyjny ma swoje wady. Gdy pojawią się zawyżone oczekiwania dotyczące wzrostu lub działania cenowego dla określonej klasy aktywów lub sektora, wartości wzrosną. Kiedy tak się dzieje, wolumen obrotu rośnie, co ostatecznie prowadzi do bańki. Stało się tak z bąbelkiem dotcom. Inwestycje w firmy internetowe rosły wykładniczo pod koniec lat 90., a wyceny gwałtownie rosły. Rynek załamał się po 2001 roku, powodując, że duże firmy technologiczne straciły dużą część swojej wartości, a wiele innych zostało zniszczonych.

Rodzaje spekulacyjnych inwestorów

Handel dzienny jest formą spekulacji. Inwestorzy jednodniowi niekoniecznie mają określone kwalifikacje, są raczej oznaczeni jako tacy, ponieważ często handlują. Zazwyczaj utrzymują swoje pozycje przez jeden dzień, zamykając się po zakończeniu sesji handlowej.

Z drugiej strony huśtawka handlowa utrzymuje swoją pozycję do około kilku tygodni, mając nadzieję na wykorzystanie zysków w tym czasie. Dokonuje się tego poprzez próbę ustalenia, gdzie będzie się poruszać cena akcji, zajęcie pozycji, a następnie osiągnięcie zysku.

Transakcje i strategie

Spekulanci mogą dokonywać wielu rodzajów transakcji i wykorzystywać Niektóre z nich obejmują:

• Przyszłe kontrakty: Kupujący i sprzedający zgadzają się na sprzedaż określonego składnika aktywów po ustalonej cenie w określonym punkcie w przyszłości. Kupujący zgadza się na zakup instrumentu bazowego po wygaśnięciu umowy. Kontrakty futures są przedmiotem obrotu na giełdach i są powszechnie stosowane przy handlu towarami.
• Opcje sprzedaży i kupna : W opcji sprzedaży właściciel umowy ma prawo, ale nie obowiązek, do sprzedaży dowolnej części papieru wartościowego po uzgodnionej cenie w określonym czasie. Z drugiej strony opcja kupna pozwala właścicielowi kontraktu na zakup instrumentu bazowego przed datą wygaśnięcia umowy po określonej cenie.
• Krótka sprzedaż: Gdy inwestor dokonuje krótkiej sprzedaży, spekuluje, że cena papieru wartościowego spadnie w przyszłości, a następnie zajmuje pozycję.

Popularne spekulanci używają strategii - od zleceń stop-loss po handel wzorcami. Inwestor mówi brokerowi, aby kupił lub sprzedał akcje, gdy osiągną określoną cenę. W ten sposób inwestor jest w stanie zminimalizować straty na akcjach. Tymczasem handel wzorami wykorzystuje trendy cen do identyfikowania szans. W analizie technicznej inwestorzy stosują tę strategię, przyglądając się wynikom rynkowym z przeszłości, aby przewidywać przyszłość aktywów - co jest na ogół bardzo trudne.

Uwagi specjalne

Zarówno inwestorzy, jak i spekulanci wkładają swoje pieniądze w różnorodne instrumenty inwestycyjne, w tym akcje i opcje o stałym dochodzie. Akcje lub akcje stanowią pewien procent własności w firmie. Są one kupowane na giełdach lub w drodze prywatnej sprzedaży. Firmy są uszeregowane według kapitalizacji rynkowej lub całkowitej wartości rynkowej pozostających w obrocie akcji.

Fundusze inwestycyjne i fundusze ETF są również popularnymi opcjami inwestycyjnymi. Funduszem wzajemnym zarządza zarządzający funduszem, który wykorzystuje pulę pieniędzy od inwestorów do zakupu różnych aktywów i papierów wartościowych. Fundusze ETF posiadają koszyk aktywów bazowych, a ich ceny zmieniają się w ciągu dnia handlowego, podobnie jak ceny akcji.

Aktywa o stałym dochodzie obejmują obligacje, rachunki i banknoty. Mogą być emitowane przez korporacje lub różne poziomy rządów. Wiele aktywów o stałym dochodzie jest wykorzystywanych do finansowania projektów i przedsięwzięć (biznesowych) oraz spłacania odsetek przed ich terminem zapadalności, w którym to momencie wartość nominalna pojazdu jest zwracana inwestorowi. Na przykład obligacja wyemitowana przez Departament Skarbu USA ma termin zapadalności 10 lat lub dłuższy i spłaca inwestorom odsetki co dwa lata.

Inwestorzy mogą rozważyć okres utrzymywania inwestycji i ich konsekwencje podatkowe. Okres utrzymywania określa wysokość podatku od inwestycji. Okres ten jest liczony od następnego dnia po zakupie inwestycji do dnia jej sprzedaży lub zbycia. Internal Revenue Service (IRS) uważa, że ​​udziały roczne lub dłuższe są długoterminowe. Wszystko poniżej tego jest uważane za inwestycję krótkoterminową. Zyski długoterminowe są zasadniczo opodatkowane bardziej korzystnie niż krótkoterminowe.

Doradca Insight

Stephen Rischall CFP®, CRPC
1080 Financial Group, Los Angeles, Kalifornia

Zasadniczo różnica między inwestowaniem a spekulacją jest długofalowa w porównaniu do krótkoterminowej.

Inwestowanie jest równoznaczne z zamiarem zakupu aktywów, które będą przechowywane przez dłuższy okres. Zazwyczaj istnieje strategia kupna i posiadania aktywów z konkretnego powodu, takiego jak aprecjacja lub dochód.

Spekulacje wydają się być synonimem handlu, ponieważ są bardziej skoncentrowane na krótkoterminowych ruchach na rynku. Spekulowałbyś, ponieważ uważasz, że wydarzenie wpłynie na konkretny zasób w najbliższym czasie.

Spekulanci często wykorzystują finansowe instrumenty pochodne, takie jak kontrakty opcyjne, kontrakty futures i inne syntetyczne inwestycje, zamiast kupować i przechowywać określone papiery wartościowe.

Kluczowe dania na wynos

• Główną różnicą między spekulowaniem a inwestowaniem jest ryzyko.
• Inwestorzy starają się generować satysfakcjonujący zwrot z kapitału, podejmując ryzyko średnio lub poniżej średniej.
• Spekulanci starają się uzyskać wyjątkowo wysokie zwroty z zakładów, które mogą iść w jedną lub drugą stronę.