Korzyści krańcowe a koszty krańcowe: jaka jest różnica?

Korzyści krańcowe i koszty krańcowe to dwie miary zmiany kosztu lub wartości produktu. Podczas gdy ten pierwszy jest miarą od strony konsumenta równania, ten drugi jest miarą od strony producenta. Firmy muszą brać pod uwagę obie koncepcje przy wytwarzaniu, wycenie i marketingu produktu.

Zaletą krańcową jest maksymalna kwota, jaką konsument jest skłonny zapłacić za dodatkowe towary lub usługi. Zadowolenie konsumenta zwykle maleje wraz ze wzrostem konsumpcji. Koszt krańcowy, odczuwany bezpośrednio przez producenta, to zmiana kosztu, gdy wytwarzana jest dodatkowa jednostka towaru lub usługi.

Kluczowe dania na wynos

• Korzyści krańcowe to maksymalna kwota, jaką konsument zapłaci za dodatkowy towar lub usługę.
• Korzyści krańcowe ogólnie maleją wraz ze wzrostem konsumpcji.
• Krańcowy koszt produkcji to zmiana kosztu wynikająca z zarobienia czegoś więcej.
• Celem analizy kosztu krańcowego jest ustalenie, w którym momencie organizacja może osiągnąć korzyści skali.

Marginalna korzyść

Zaletą krańcową jest niewielka, ale mierzalna zmiana w przewadze konsumenta, jeśli korzysta on z dodatkowej jednostki towaru lub usługi.

Marginalna korzyść zwykle maleje, gdy konsument decyduje się na spożycie większej ilości jednego towaru. Wyobraź sobie na przykład, że konsument decyduje, że potrzebuje nowej biżuterii na prawą rękę, i idzie do centrum handlowego, aby kupić pierścionek. Wydaje 100 $ na idealny pierścionek, a potem dostrzega kolejny. Ponieważ nie potrzebuje dwóch pierścieni, nie byłaby skłonna wydać kolejnych 100 USD na drugi. Może jednak przekonać ją do zakupu tego drugiego pierścionka za 50 USD. W związku z tym jej krańcowa korzyść zmniejsza się ze 100 do 50 USD od pierwszego do drugiego dobra.

Innym sposobem myślenia o krańcowych korzyściach jest rozważenie satysfakcji, jaką konsument otrzymuje z każdego kolejnego dodania. Jeden pierścionek sprawiłby, że konsumentka byłaby bardzo szczęśliwa, podczas gdy drugi pierścionek wciąż by ją uszczęśliwił, tylko tyle. Zmniejszenie apelu o dodatkową konsumpcję jest znane jako malejąca użyteczność krańcowa.

Korzyści krańcowe są często wyrażane jako kwota w dolarach, którą konsument jest skłonny zapłacić za każdy zakup. Jest to motywacją takich ofert oferowanych przez sklepy, które obejmują promocje „kup jeden, dostań pół rabatu”.

Leki na receptę i niezbędne produkty, takie jak energia elektryczna, są towarami i usługami, które nie podlegają skutkom krańcowych korzyści.

Koszt marginalny

Po przeciwnej stronie równania leży producent towaru lub usługi. Producenci biorą pod uwagę koszt krańcowy, który jest niewielką, ale mierzalną zmianą kosztów dla firmy, jeśli wytwarza ona jedną dodatkową jednostkę.

Jeśli firma osiąga korzyści skali, koszt wytworzenia produktu zmniejsza się, ponieważ firma wytwarza więcej. Wyobraź sobie na przykład, że firma produkuje buty. Każdy but wymaga do wytworzenia skóry, gumy, nici i innych materiałów o wartości 5 USD. Buty wymagają również fabryki, która dla uproszczenia powiedzmy, że jest to jednorazowy wydatek w wysokości 1000 USD. Jeśli firma wyprodukuje 100 butów, wyprodukowanie każdego buta kosztuje 15 USD: 1000 ÷ 100 + 5 USD.

Pracownicy uczą się, jak szybko przechodzić z jednego zadania do drugiego, a fabryka może produkować więcej butów na godzinę. Ponieważ w tym samym okresie powstaje więcej obuwia, koszt fabryki jest dalej rozkładany na więcej butów, a koszt jednostkowy spada. Koszt materiałów może również spaść, ponieważ produkuje się więcej butów, a materiały kupuje się luzem, co zmniejsza koszt krańcowy.

Podejście kosztowe i korzyści z tego podejścia ma górny pułap. Kupowanie materiałów luzem może tylko obniżyć cenę do tej pory, a produkcja w fabryce może wzrosnąć do tej pory, dopóki maszyny i pracownicy nie zostaną wyczerpani. Oznacza to, że należy zbudować nową fabrykę lub zatrudnić nowych pracowników. Budowa nowej fabryki przynosi zyski tylko wtedy, gdy popyt na nowy produkt nadal rośnie.