Teoria sprzeniewierzenia
Teoria sprzeniewierzenia postuluje, że osoba, która wykorzystuje informacje poufne w obrocie papierami wartościowymi, popełniła oszustwo w stosunku do źródła informacji. W Stanach Zjednoczonych osoba, która jest winna zgodnie z teorią sprzeniewierzenia, prawdopodobnie zostanie skazana za wykorzystywanie informacji poufnych. Chociaż nie jest to wyraźnie zabronione w amerykańskich przepisach dotyczących papierów wartościowych, uważa się, że handel informacjami poufnymi podlega zakazowi oszukańczych praktyk handlowych.
Zrozumienie teorii sprzeniewierzenia
Teoria sprzeniewierzenia różni się od klasycznej teorii wykorzystywania informacji poufnych. Zgodnie z klasyczną teorią osoba, która nie jest poufną informacją, ale uczy się istotnych niepublicznych informacji i wykorzystuje ją do handlu, nie jest winna handlu poufnymi informacjami. Klasyczna teoria wymaga, aby osoba oskarżona o wykorzystywanie informacji poufnych była faktycznie informatorem - urzędnikiem lub pracownikiem firmy, której papiery wartościowe kupuje lub sprzedaje. Zgodnie z tą teorią tylko korporacyjny informator ma obowiązek powierniczy wobec korporacji i jej akcjonariuszy, aby nie angażowali się w kupowanie lub sprzedawanie papierów wartościowych korporacji przy użyciu istotnych niepublicznych informacji. Osoba postronna, która ma do czynienia z niektórymi istotnymi niepublicznymi informacjami, nie jest winna tego obowiązku powierniczego i nie może być winna handlu informacjami poufnymi.
Jednak zgodnie z teorią sprzeniewierzenia osoba z zewnątrz, która ma do czynienia z niektórymi istotnymi niepublicznymi informacjami korporacji, nie może wykorzystywać tych informacji do handlu, ponieważ ma obowiązek powierniczy wobec źródła informacji. Teoria sprzeniewierzenia ma na celu ochronę rynków papierów wartościowych przed osobami z zewnątrz, które mają dostęp do poufnych informacji korporacyjnych, ale nie są zobowiązane do powoływania spółki lub jej akcjonariuszy.
Przykład teorii sprzeniewierzenia
Teoria sprzeniewierzenia zyskała na znaczeniu w przekonaniu Sądu Najwyższego o Jamesie H. O'Haganie. O'Hagan był prawnikiem, który działał na podstawie informacji poufnych dotyczących oferty przejęcia Pillsbury. Stany Zjednoczone kontra O'Hagan były przełomowym argumentem w teorii.
Typowym przykładem zastosowania teorii sprzeniewierzenia do wykorzystywania informacji poufnych jest Carl Reiter, deweloper w latach 80. Reiter grał w golfa z przyjaciółmi, gdy jeden z nich doradził mu, aby kupił akcje w sieci drogerii Revco Drug Stores. Przyjaciel zasugerował, że ma wewnętrzną wiedzę na temat zbliżającego się połączenia, które byłoby korzystne dla inwestorów. Reiter podążył za radą przyjaciela, kupując akcje warte kilka tysięcy dolarów i wypłacając dwa miesiące później, osiągając zysk w wysokości 2625 dolarów, kiedy wskazówka kolegi okazała się słuszna.
Jako deweloper bez osobistego zaangażowania w spółkę Revco, Reiter kontynuował swoje życie, nie zdając sobie sprawy z tego, że brał udział w nielegalnym handlu wewnętrznymi informacjami. Jednak Reiter nie był jedyną osobą na polu golfowym tego dnia i nie był jedynym, który podążył za wskazówkami. Dwa lata później Reiter i jego przyjaciele zostali oskarżeni o wykorzystywanie poufnych informacji w ramach teorii sprzeniewierzenia - oni sami nie byli poufnymi osobami, ale otrzymali informacje od kogoś, kto był i wykorzystał je w niewłaściwy sposób. Ostatecznie Reiter został poproszony o zwolnienie zysków z nielegalnej inwestycji i zapłacenie grzywny na rzecz SEC.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.