Indeks nędzy
Podobnie jak suma stopy inflacji i stopy bezrobocia, oryginalny wskaźnik nędzy został spopularyzowany w latach 70. XX wieku jako miara kondycji ekonomicznej Ameryki podczas kadencji prezydenta.
Kluczowe dania na wynos
- Pierwszy wskaźnik nędzy został stworzony przez Arthura Okuna i był równy sumie danych o inflacji i stopie bezrobocia, co stanowi migawkę gospodarki USA.
- Im wyższy wskaźnik, tym bardziej nędza odczuwana jest przez przeciętnych obywateli.
- W ostatnim czasie rozszerzył się o inne wskaźniki ekonomiczne, takie jak stopy kredytowe banków.
- W ostatnim czasie warianty pierwotnego indeksu nędzy stały się popularne jako sposób oceny ogólnej kondycji światowej gospodarki.
Zrozumienie wskaźnika niedoli
Pierwszy indeks nędzy stworzył ekonomista Arthur Okun, który był drugim przewodniczącym Rady Doradców Ekonomicznych Lyndona B. Johnsona i profesorem Yale. Wskaźnik nędzy Okuna wykorzystał prostą sumę rocznej stopy inflacji w kraju i stopy bezrobocia, aby zapewnić prezydentowi Johnsonowi łatwą do zrozumienia migawkę względnego zdrowia gospodarki. Im wyższy wskaźnik, tym większa nędza odczuwana jest przez przeciętnego wyborcę. Podczas kampanii dla prezydenta USA w 1976 r. Kandydat Jimmy Carter spopularyzował indeks nędzy Okuna, aby skrytykować swojego przeciwnika, obecnego Geralda Forda. Pod koniec administracji Forda wskaźnik nędzy wynosił stosunkowo wysoki 12, 7%, co stanowi kuszący cel dla Cartera. Podczas kampanii prezydenckiej w 1980 r. Ronald Reagan zwrócił uwagę, że wskaźnik nieszczęścia wzrósł za Cartera.
Indeks nędzy w Okun uważany jest za wadliwy miernik warunków ekonomicznych doświadczanych przez przeciętnego Amerykanina, ponieważ nie zawiera danych o wzroście gospodarczym. W ostatnim czasie występowanie niskiego bezrobocia i niskiej inflacji na dużej części świata oznacza również, że użyteczność indeksu Okuna jest ograniczona.
Ponadto stopa bezrobocia jest opóźnionym wskaźnikiem, który prawdopodobnie nie docenia niedoli na wczesnym etapie recesji i zawyża ją nawet po jej zakończeniu. Niektórzy krytycy uważają również, że wskaźnik nędzy nie docenia nieszczęścia wynikającego ze stopy bezrobocia, ponieważ inflacja ma prawdopodobnie mniejszy wpływ na nieszczęście, ponieważ polityka Rezerwy Federalnej była znacznie bardziej skuteczna w zakresie zarządzania inflacją w ostatnich dziesięcioleciach. Niezależnie od tego, mądrze jest inwestorom zbudować fundusz awaryjny na wypadek spowolnienia gospodarczego lub utraty pracy.
Nowsze wersje Misery Index
Indeks nędzy był kilkakrotnie modyfikowany, po raz pierwszy w 1999 r. Przez ekonomistę Harvarda Roberta Barro, który stworzył indeks nędzy Barro, który obejmuje dane dotyczące stóp procentowych i wzrostu gospodarczego w celu oceny prezydentów po II wojnie światowej.
W 2011 r. Ekonomista Johns Hopkins Steve Hanke opracował indeks nędzy Barro i zaczął stosować go w krajach poza Stanami Zjednoczonymi. Zmodyfikowany roczny wskaźnik nędzy Hanke'a jest sumą bezrobocia, inflacji i stóp pożyczek bankowych, pomniejszoną o zmianę realnego PKB na mieszkańca.
Hanke publikuje swoją globalną listę rankingów wskaźników nędzy dla 95 krajów, które terminowo przekazują odpowiednie dane. Jego lista najbardziej nieszczęśliwych i szczęśliwych krajów na świecie umieściła Wenezuelę, Syrię, Brazylię, Argentynę i Egipt wśród najbardziej nieszczęśliwych krajów. Chiny, Malta, Japonia, Holandia, Węgry i Tajlandia znalazły się w gronie najszczęśliwszych krajów.
Pojęcie wskaźnika nędzy zostało również rozszerzone na klasy aktywów. Na przykład Tom Lee, współzałożyciel Fundstrat Advisors, stworzył Indeks Nędzy Bitcoin (BML), aby zmierzyć niedolę przeciętnego inwestora bitcoin. Indeks oblicza procent wygranych transakcji w stosunku do wszystkich transakcji i dodaje go do ogólnej zmienności kryptowaluty. Indeks uznaje się za „niedoli”, gdy jego całkowita wartość jest mniejsza niż 27.
Przykład wskaźnika nędzy
Odmianą pierwotnego wskaźnika nędzy jest indeks nędzy Bloomberga opracowany przez publikację online. Wenezuela, kraj dotknięty powszechną inflacją i bezrobociem, znalazła się na szczycie najnowszej wersji indeksu. Argentyna i Republika Południowej Afryki, obie gospodarki, które mają podobne problemy, dopełniły pierwszą trójkę.
Z drugiej strony, Tajlandia, Singapur i Japonia były uważane za najszczęśliwsze kraje według szacunków ekonomistów. Ale niska inflacja i niskie stopy bezrobocia mogą również maskować niski popyt, jak wskazała sama publikacja. Japonia to podręcznikowy przypadek utrzymującego się niskiego popytu spowodowanego stagflacją gospodarki przez ostatnie dwie dekady.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.