Potaż
Potaż to popularna nazwa każdego z kilku związków zawierających potas, takich jak węglan potasu (K 2 CO 3 ), tlenek potasu (K 2 O) i chlorek potasu (KCl). Związki te są stosowane przede wszystkim w produkcji nawozów. Termin potaż pochodzi od niderlandzkiego słowa potaschen, co oznacza popioły potowe .
PRZEŁAMANIE Potażu
Potaż odnosi się do każdej wydobytej lub wyprodukowanej soli, która zawiera potas w postaci rozpuszczalnej w wodzie. Historycznie potas wytwarzano przez nasycanie popiołów drzewnych w wodzie, a następnie podgrzewanie mieszanki w żelaznym garnku, aż ciecz odparowała, pozostawiając białą pozostałość zwaną potażem. Popiół znajduje zastosowanie w produkcji nawozów, mydła, szkła i ceramiki.
Potas jest siódmym najczęściej występującym pierwiastkiem w skorupie naszej planety, ale wymaga rafinacji przed użyciem. Potas jest używany od około 500 roku ne, aby pomóc w produkcji materiałów takich jak szkło i mydło. Amerykański przemysł potażu rozpoczął się w XVIII i XIX wieku, kiedy osadnicy wycinali lasy, aby sadzić rośliny, spalając nadmiar drewna. Popioły z drewna sprzedawano albo do produkcji mydła, albo do sprowadzenia do potażu.
Podobnie jak w przypadku potażu, tworzenie perłowo-popiołu odbywa się poprzez spalanie śmietany kamienia nazębnego. W wyniku tego powstaje węglan potasu, który jest bardziej wyrafinowaną wersją potażu. Popiół perłowy, znany również jako sole kamienia nazębnego, był historycznie wytwarzany przez spalanie i rafinowanie potażu.
Handel potasem jako nawóz
Potaż zawiera rozpuszczalny w wodzie potas, który pomaga roślinom rosnąć. Jako nawóz ten składnik odżywczy pomaga rolnikom poprawić smak, teksturę, kolor, plon i retencję wody w uprawach. Do powszechnych upraw opartych na potażu należą między innymi kukurydza, ryż, pszenica i bawełna. Nie ma substytutu potasu jako nawozu, a najczęściej stosowane typy to:
- Chlorek potasu (KCl)
- Siarczan potasu lub siarczan potażu (SOP)
- Siarczan magnezowo-potasowy (SOPM)
Według US Geological Service (USGS) szacowana wartość sprzedanego potażu w 2017 r. Wyniosła 400 mln USD. Osiemdziesiąt pięć procent wykorzystania było na nawóz. Większość importowanego potażu używanego w USA pochodziła z Kanady.
Jednym ze sposobów handlowania potażem są firmy handlowe zajmujące się wydobyciem i rafinacją potażu. Firmy te obejmują Potash Corporation z Saskatchewan (POT), Agrium (AGU) i Mosaic (MOS), z których wszystkie handlują na nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych (NYSE). Rolnicy na całym świecie używają potażu, a dla potażu dostępne są kontrakty futures, wymienione jako chlorek potasu.
Rezerwy potasu i produkcja
Rezerwaty potażu są powszechne na obszarach, które były starożytnymi płytkimi morzami. W miarę rozwoju ziemi i cofania się wody pozostawiono sole, mieszaninę chlorku potasu (KCl) i chlorku sodu (NaCl), tworząc potaż. Z czasem zmieniająca się powierzchnia ziemi pozwoliła na pogrzebanie większości tych kopalń głęboko w skorupie ziemskiej, a dziś większość kopalni potasu jest dość głęboka.
W swojej surowej postaci złoża potażu istnieją na całym świecie. Łącznie kraje Białorusi, Kanady, Chin, Niemiec, Izraela, Jordanii i Rosji produkują 90 procent światowego potażu. Jednak regionem produkującym potas numer jeden jest Europa Wschodnia. Kanada ma największe rezerwy. W Stanach Zjednoczonych potaż produkowany jest w Nowym Meksyku, Michigan i Utah.
Kilka różnych metod może wytwarzać potaż. Jednak w produkcji na dużą skalę stosuje się dwie metody.
- Metoda parowania wymaga dodania gorącej wody do potażu. Potaż rozpuszcza się i unosi na powierzchnię. Nadmiar wody odparowuje, tworząc skoncentrowaną substancję.
- W górnictwie rozpuszczającym odzyskiwanie złóż zawierających potas pochodzi z kopalni głębinowych. Po odzyskaniu potaż przechodzi proces mielenia, aby przekształcić go w proszek.