Czego nie mówi nam stopa bezrobocia

Obecne badanie populacji (CPS) przeprowadzone przez US Bureau of Labor Statistics (BLS) jest kluczowym źródłem danych na temat bezrobocia w USA. Krajowa stopa bezrobocia pochodzi z tego badania i jest liczbą najczęściej reklamowaną przez media w celu podsumowania stanu gospodarki i jej pracowników.

Ale to nie mówi całej historii.

Co to mówi

Według strony internetowej BLS, CPS liczy jako zatrudnionych następujące osoby:

• Wszystkie osoby, które pracowały za wynagrodzenie lub zysk podczas tygodnia referencyjnego ankiety.
• Wszystkie osoby, które wykonały co najmniej 15 godzin nieodpłatnej pracy w przedsiębiorstwie rodzinnym prowadzonym przez kogoś w gospodarstwie domowym.
• Wszystkie osoby czasowo nieobecne w regularnej pracy, bez względu na to, czy otrzymywały wynagrodzenie, czy nie (dotyczy to osób przebywających na urlopie, chorych, mających problemy z opieką nad dziećmi, zajmujących się obowiązkami rodzinnymi lub osobistymi, przebywających na urlopie macierzyńskim lub ojcowskim spór przemysłowy lub uniemożliwił pracę z powodu złej pogody).

Czego to nie mówi

Oczywiście CPS jest ważnym miernikiem, ale nie może nam powiedzieć wszystkiego o stanie bezrobocia w USA. Czego brakuje?

1. Czy pracownicy mają pełnoetatowe godziny pracy

CPS uznaje osoby za zatrudnione, jeśli pracują w niepełnym wymiarze godzin lub pracy tymczasowej, niezależnie od liczby przepracowanych godzin lub tego, czy zatrudnienie to stanowi wystarczającą lub idealną sytuację zatrudnienia dla tego pracownika. Gdyby zwolniony konsultant pracował 10 godzin w fast-foodie, byłby liczony jako zatrudniony, ale to zatrudnienie prawdopodobnie nie jest wystarczające, aby zapłacić rachunki, ani idealne dla niego lub całego społeczeństwa, biorąc pod uwagę, że jest on wykwalifikowany do robienia więcej wymagająca, bardziej produktywna i lepiej płatna praca.

2. Czy pracownicy są „niedostatecznie zatrudnieni”

Konsultant pracujący jako kelner w restauracji typu fast food podaje przykład czegoś innego, co nie jest mierzone stopą bezrobocia: niepełne zatrudnienie lub praca przy pracy wymagającej mniejszej liczby umiejętności i oferującej niższe wynagrodzenie niż najlepsze prace, dla których pracownik jest wykwalifikowany. Nasz konsultant byłby również uważany za mimowolnego pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze godzin - to kolejny czynnik, którego nie uwzględnia stopa bezrobocia.

3. Czy pracownik zrezygnował z szukania pracy, nawet jeśli jej potrzebuje

BLS liczy się tylko jako bezrobotni, którzy „nie mają pracy, aktywnie szukali pracy w ciągu ostatnich czterech tygodni i są obecnie dostępni do pracy”. Jeśli masz przeziębienie (zwane „tymczasową chorobą”), ankieta nadal uważa cię za dostępnego do pracy. Jeśli jednak stan gospodarki jest tak zły, że odczuwasz depresję związaną z utratą pracy lub ostatnie próby poszukiwania pracy były tak daremne, że nawet nie próbowałeś znaleźć nowej pracy w ciągu ostatnich czterech tygodni, nie są już uważani za bezrobotnych: stają się „marginalnie przywiązani” do siły roboczej lub „zniechęconego pracownika” i nie są już uwzględniani w stopie bezrobocia. Inne osoby, które nie są uważane za część siły roboczej, to więźniowie, ludzie zamknięci w domach opieki, członkowie sił zbrojnych czynnie pełnili obowiązki, gospodynie domowe, studenci i emeryci.

4. Co oznaczają liczby bezrobotnych w kontekście

Innym problemem związanym ze stopą bezrobocia jest to, że nie można jej użyć do dokładnego porównania poziomów bezrobocia z różnych lat. Według raportu ekonomistów Johna Schmitta i Dean'a Bakera z Centre for Economic and Policy Research z 2009 r. Trudno jest dokładnie porównać, na przykład, stopę bezrobocia w 1982 r. W porównaniu ze stopą bezrobocia w 2009 r. Ze względu na zmiany w strukturze wieku populacja. Twierdzą, że młodsza populacja spowoduje wyższą stopę bezrobocia, ponieważ „młodzi częściej zmieniają pracę i częściej przenoszą się i opuszczają siłę roboczą”. Co więcej, rządowe metody pomiaru stopy bezrobocia mogą się z czasem zmieniać, podobnie jak w 1994 r., Kiedy BLS dokonał przeglądu CPS, zmieniając kwestionariusz i niektóre koncepcje dotyczące siły roboczej.

To tylko niektóre z problemów polegających w zbyt dużym stopniu na krajowej stopie bezrobocia jako znaczącym wskaźniku stanu gospodarki i jej siły roboczej. Niestety często oznacza to, że prawdziwy odsetek osób, które nie mają pracy lub nie zarabiają wystarczająco dużo pieniędzy, jest często gorszy niż sugeruje oficjalna stopa bezrobocia.