Private Equity
Private equity to alternatywna klasa inwestycji i składa się z kapitału, który nie jest notowany na giełdzie. Na niepubliczne rynki kapitałowe składają się fundusze i inwestorzy, którzy bezpośrednio inwestują w spółki prywatne lub biorą udział w wykupach spółek publicznych, co skutkuje wycofaniem kapitału publicznego. Inwestorzy instytucjonalni i detaliczni zapewniają kapitał na niepubliczne rynki kapitałowe, a kapitał ten może być wykorzystywany do finansowania nowych technologii, przejęć, powiększania kapitału obrotowego oraz do wzmacniania i krzepnięcia bilansu.
Fundusz private equity ma Limited Partners (LP), który zazwyczaj posiada 99 procent akcji funduszu i ma ograniczoną odpowiedzialność, oraz General Partners (GP), którzy posiadają 1 procent akcji i mają pełną odpowiedzialność. Te ostatnie są również odpowiedzialne za realizację i obsługę inwestycji.
Zrozumienie kapitału prywatnego
Inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym pochodzą przede wszystkim od inwestorów instytucjonalnych i inwestorów akredytowanych, którzy mogą przeznaczyć znaczne sumy pieniędzy na dłuższy okres. W większości przypadków inwestowanie na niepublicznym rynku kapitałowym wymaga często długich okresów utrzymywania, aby zapewnić zmianę sytuacji zagrożonych spółek lub umożliwić wydarzenia związane z płynnością, takie jak pierwsza oferta publiczna (IPO) lub sprzedaż na rzecz spółki publicznej.
Zalety Private Equity
Private equity oferuje szereg korzyści firmom i startupom. Jest faworyzowany przez firmy, ponieważ umożliwia im dostęp do płynności jako alternatywy dla konwencjonalnych mechanizmów finansowych, takich jak wysokooprocentowane kredyty bankowe lub notowania na rynkach publicznych. Niektóre formy private equity, takie jak venture capital, również finansują pomysły i firmy na wczesnym etapie. W przypadku spółek, które nie są notowane na giełdzie, finansowanie na niepublicznym rynku kapitałowym może pomóc takim firmom w podjęciu niekonwencjonalnych strategii wzrostu z dala od blasku rynków publicznych. W przeciwnym razie presja kwartalnych zysków radykalnie skraca ramy czasowe, którymi dysponuje kierownictwo wyższego szczebla, aby obrócić firmę lub eksperymentować z nowymi sposobami ograniczenia strat lub zarabiania pieniędzy.
Wady Private Equity
Inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym mają własnych, niepowtarzalnych zawodników. Po pierwsze, może być trudno zlikwidować udziały na niepublicznym rynku kapitałowym, ponieważ w przeciwieństwie do rynków publicznych, gotowa księga zamówień, która pasuje nabywcom do sprzedawców, nie jest dostępna. Firma musi przeprowadzić poszukiwania nabywcy, aby dokonać sprzedaży swojej inwestycji lub firmy. Po drugie, wycena akcji spółki na niepublicznym rynku kapitałowym jest ustalana w drodze negocjacji między kupującymi a sprzedającymi, a nie przez siły rynkowe, jak to zwykle ma miejsce w przypadku spółek notowanych na giełdzie. Po trzecie, prawa akcjonariuszy private equity są zazwyczaj ustalane indywidualnie w drodze negocjacji, zamiast ogólnych ram zarządzania, które zazwyczaj dyktują prawa ich kontrahentom na rynkach publicznych.
Historia private equity
Podczas gdy private equity zyskało miano głównego nurtu dopiero w ciągu ostatnich trzech dekad, taktyka stosowana w branży była doskonalona od początku ubiegłego wieku. Mówi się, że magnat bankowy JP Morgan przeprowadził pierwszy wykup lewarowany Carnegie Steel Corporation, a następnie jednego z największych producentów stali w kraju, za 480 milionów dolarów w 1901 roku. Połączył go z innymi dużymi firmami stalowymi tamtych czasów, takimi jak Federal Steel Company i National Tube, aby stworzyć United States Steel - największą na świecie firmę. Kapitalizacja rynkowa wyniosła 1, 4 miliarda USD. Jednak ustawa Glass Steagall z 1933 r. Położyła kres tak wielkiej konsolidacji opracowanej przez banki.
Firmy private equity przeważnie pozostawały na marginesie ekosystemu finansowego po II wojnie światowej aż do lat 70. XX wieku, kiedy to venture capital zaczął finansować amerykańską rewolucję technologiczną. Dzisiejsze olbrzymy technologiczne, w tym Apple i Intel, uzyskały środki niezbędne do skalowania swojej działalności od powstającego ekosystemu venture capital w Dolinie Krzemowej w momencie ich założenia. W latach 70. i 80. firmy private equity stały się popularną drogą dla firm walczących o pozyskiwanie funduszy z rynków publicznych. Ich oferty wywołały nagłówki i skandale. Wraz ze wzrostem świadomości branży pomnożono również ilość kapitału dostępnego na fundusze i wzrosła wielkość średniej transakcji na niepublicznym rynku kapitałowym.
Kiedy miało to miejsce w 1988 r., Zakup konglomeratu RJR Nabisco przez Kohlberga, Kravisa i Robertsa (KKR) za 25, 1 mld USD był największą transakcją w historii private equity. Zostało zaćmione 19 lat później przez wykup 45 mld USD operatora elektrowni węglowej TXU Energy. Goldman Sachs i TPG Capital dołączyły do KKR w celu pozyskania wymaganego długu na zakup spółki w latach boomu private equity w latach 2005-2007. Nawet Warren Buffett kupił obligacje o wartości 2 miliardów dolarów od nowej spółki. Zakup zmienił się w bankructwo siedem lat później, a Buffett nazwał swoją inwestycję „wielkim błędem”.
Lata boomu na rynku private equity miały miejsce tuż przed kryzysem finansowym i zbiegły się ze wzrostem poziomu zadłużenia. Według badań Harvarda, globalne grupy private equity zebrały 2 tryliony dolarów w latach 2006-2008, a każdy dolar był zadłużony o ponad dwa dolary zadłużenia. Ale badanie wykazało, że firmy wspierane przez private equity osiągały lepsze wyniki niż ich odpowiedniki na rynkach publicznych. Było to przede wszystkim widoczne w spółkach z ograniczonym kapitałem i firmach, których inwestorzy mieli dostęp do sieci i kapitału, które pomogły zwiększyć ich udział w rynku.
W latach, które minęły od kryzysu finansowego, prywatne fundusze kredytowe stanowiły coraz większą część działalności w firmach private equity. Takie fundusze zbierają pieniądze od inwestorów instytucjonalnych, takich jak fundusze emerytalne, aby zapewnić linię kredytową dla firm, które nie są w stanie skorzystać z rynków obligacji korporacyjnych. Fundusze mają krótsze okresy i warunki w porównaniu do typowych funduszy PE i należą do mniej regulowanych części branży usług finansowych. Fundusze, które naliczają wysokie stopy procentowe, również mniej odczuwają obawy geopolityczne, w przeciwieństwie do rynku obligacji.
Jak działa Private Equity?
Firmy private equity zbierają pieniądze od inwestorów instytucjonalnych i inwestorów akredytowanych na fundusze inwestujące w różne rodzaje aktywów. Najpopularniejsze rodzaje funduszy private equity wymieniono poniżej.
- Finansowanie w trudnej sytuacji: Znane również jako finansowanie dla sępów, pieniądze tego typu są inwestowane w niespokojne firmy o gorszych jednostkach biznesowych lub aktywach. Zamiarem jest ich odwrócenie poprzez wprowadzenie niezbędnych zmian w zarządzaniu lub działalności lub sprzedaży aktywów w celu osiągnięcia zysku. Aktywa w tym drugim przypadku mogą wahać się od maszyn fizycznych i nieruchomości po własność intelektualną, na przykład patenty. Firmy, które złożyły wniosek o ogłoszenie upadłości w rozdziale 11 w Stanach Zjednoczonych, często są kandydatami do tego rodzaju finansowania. Po kryzysie finansowym w 2008 r. Wzrosło finansowanie zagrożone przez firmy private equity.
- Wykupy lewarowane: jest to najbardziej popularna forma finansowania na niepublicznym rynku kapitałowym i polega na całkowitym wykupie firmy z zamiarem poprawy jej kondycji biznesowej i finansowej oraz odsprzedaż jej w celu osiągnięcia zysku zainteresowanej stronie lub przeprowadzenia pierwszej oferty publicznej. Do 2004 r. Sprzedaż innych niż podstawowe jednostek biznesowych spółek notowanych na giełdzie stanowiła największą kategorię wykupów lewarowanych dla private equity. Proces wykupu lewarowanego działa w następujący sposób. Firma private equity identyfikuje potencjalny cel i tworzy spółkę celową (SPV) do finansowania przejęcia. Zazwyczaj firmy wykorzystują połączenie długu i kapitału własnego do sfinansowania transakcji. Finansowanie dłużne może stanowić aż 90 procent całości funduszy i jest przenoszone do bilansu przejętej spółki na ulgi podatkowe. Firmy private equity stosują różnorodne strategie, od ograniczania liczby pracowników do zastępowania całych zespołów zarządzających, aby obrócić firmę.
- Real Estate Private Equity: gwałtowny wzrost tego rodzaju finansowania nastąpił po kryzysie finansowym w 2008 r., Który spowodował spadek cen nieruchomości. Typowe obszary, w których wykorzystywane są fundusze, to nieruchomości komercyjne i fundusze inwestycyjne nieruchomości (REIT). Fundusze nieruchomości wymagają wyższego minimalnego kapitału na inwestycje w porównaniu z innymi kategoriami finansowania na niepublicznym rynku kapitałowym. Fundusze inwestorskie są również zamykane na kilka lat na raz w tego rodzaju finansowaniu. Według firmy badawczej Preqin oczekuje się, że fundusze nieruchomości w sektorze private equity osiągną 50% wzrost do 2023 r., Osiągając wielkość rynkową wynoszącą 1, 2 bln USD.
- Fundusz funduszy: jak sama nazwa wskazuje, ten rodzaj finansowania koncentruje się przede wszystkim na inwestowaniu w inne fundusze, głównie fundusze wspólnego inwestowania i fundusze hedgingowe. Oferują one wejście backdoor inwestorowi, który nie może sobie pozwolić na minimalne wymogi kapitałowe w takich funduszach. Jednak krytycy takich funduszy wskazują na ich wyższe opłaty za zarządzanie (ponieważ są gromadzone z wielu funduszy) oraz fakt, że nieograniczona dywersyfikacja nie zawsze może skutkować optymalną strategią pomnażania zysków.
- Venture Capital: Finansowanie venture capital jest formą private equity, w której inwestorzy (zwani także aniołami) zapewniają kapitał przedsiębiorcom. W zależności od etapu, na którym jest świadczony, kapitał wysokiego ryzyka może przybierać różne formy. Finansowanie zalążkowe odnosi się do kapitału dostarczonego przez inwestora w celu skalowania pomysłu od prototypu do produktu lub usługi. Z drugiej strony finansowanie na wczesnym etapie może pomóc przedsiębiorcy w dalszym rozwoju firmy, podczas gdy finansowanie w ramach serii A pozwala mu aktywnie konkurować na rynku lub stworzyć go.
W jaki sposób firmy private equity zarabiają pieniądze?
Głównym źródłem przychodów firm private equity są opłaty za zarządzanie. Struktura opłat dla firm private equity zazwyczaj jest różna, ale zwykle obejmuje opłatę za zarządzanie i opłatę za wyniki. Niektóre firmy pobierają 2-procentową opłatę za zarządzanie od zarządzanych aktywów i wymagają 20 procent zysków uzyskanych ze sprzedaży firmy.
Pozycje w firmie private equity są bardzo poszukiwane i nie bez powodu. Załóżmy na przykład, że firma zarządza aktywami o wartości 1 miliarda dolarów (AUM). Ta firma, podobnie jak większość firm private equity, prawdopodobnie nie będzie miała więcej niż dwóch tuzinów specjalistów od inwestycji. 20 procent zysków brutto generuje miliony w stałych opłatach; w rezultacie niektórzy z wiodących graczy w branży inwestycyjnej są zainteresowani pozycjami w takich firmach. Przy średnim poziomie rynkowym wynoszącym od 50 do 500 milionów USD w wartości transakcji, pozycje współpracowników prawdopodobnie przyniosą wynagrodzenie w najniższych sześciu liczbach. Wiceprezes takiej firmy mógłby potencjalnie zarobić blisko 500 000 USD, podczas gdy dyrektor mógłby zarobić ponad 1 milion USD.
Kluczowe dania na wynos
- Inwestycje typu private equity to alternatywna forma finansowania prywatnego, z dala od rynków publicznych, na której fundusze i inwestorzy bezpośrednio inwestują w spółki lub biorą udział w ich wykupie.
- Firmy private equity zarabiają, pobierając opłaty za zarządzanie i wyniki od inwestorów w funduszu.
- Zaletami private equity są łatwy dostęp do alternatywnych form kapitału dla przedsiębiorców i założycieli firm oraz mniejszy nacisk na wyniki kwartalne. Korzyści te są równoważone przez fakt, że wyceny private equity nie są ustalane przez siły rynkowe.
- Inwestycje typu private equity mogą przybierać różne formy, od złożonych wykupów lewarowanych po kapitał podwyższonego ryzyka.
Obawy wokół kapitału prywatnego
Począwszy od 2015 r. Ogłoszono wezwanie do zapewnienia większej przejrzystości w branży private equity, głównie ze względu na wysokość dochodów, zarobków i niebotycznych wynagrodzeń zarobionych przez pracowników w prawie wszystkich firmach private equity. Począwszy od 2016 r. Ograniczona liczba państw naciskała na projekty ustaw i rozporządzeń, które pozwalają na szersze okno do wewnętrznej działalności firm private equity. Jednak ustawodawcy na Kapitolu odpychają się, prosząc o ograniczenia dostępu do informacji przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC).
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.