Plan podziału zysków
Plan podziału zysków to plan emerytalny, który daje pracownikom udział w zyskach firmy. W ramach tego rodzaju planu, znanego również jako plan odroczonego podziału zysków (DPSP), pracownik otrzymuje procent zysków firmy na podstawie jego kwartalnych lub rocznych zarobków. Jest to świetny sposób dla firmy, aby dać swoim pracownikom poczucie własności w firmie, ale zazwyczaj istnieją ograniczenia co do tego, kiedy i jak można wypłacić te środki bez kar.
Kluczowe dania na wynos
- Plan podziału zysków daje pracownikom udział w zyskach firmy w oparciu o jej kwartalne lub roczne zarobki.
- Od firmy zależy, jaką część zysków chce podzielić.
- Wkłady w plan podziału zysków są dokonywane wyłącznie przez spółkę; pracownicy też nie mogą ich zrobić.
Zrozumienie planów podziału zysków
Jak działa podział zysków? Na początek plan podziału zysków to każdy plan emerytalny, który akceptuje uznaniowe składki pracodawcy. Oznacza to, że plan emerytalny ze składkami pracowniczymi, taki jak 401 (k) lub coś podobnego, nie jest planem podziału zysków z powodu składek osobistych.
Ponieważ pracodawcy opracowują plany podziału zysków, firmy decydują, ile chcą przeznaczyć na każdego pracownika. Firma, która oferuje plan podziału zysków, dostosowuje go w razie potrzeby, czasami wnosząc zerowy wkład przez kilka lat. Jednak w latach, w których dokonuje wkładów, firma musi opracować ustaloną formułę podziału zysków.
Najczęstszym sposobem ustalenia przez firmę alokacji planu podziału zysków jest metoda „comp-to-comp”. Korzystając z tego obliczenia, pracodawca najpierw oblicza sumę wszystkich wynagrodzeń swoich pracowników. Następnie, aby ustalić, do jakiego procentu planu podziału zysków przysługuje pracownik, firma dzieli roczne wynagrodzenie każdego pracownika przez tę sumę. Aby uzyskać kwotę należną pracownikowi, ten odsetek jest mnożony przez sumę wszystkich dzielonych zysków.
Najczęściej stosowana formuła określania alokacji zysków przez firmę nazywa się „metodą porównawczą”.
Przykład planu podziału zysków
Załóżmy, że firma zatrudnia tylko dwóch pracowników i korzysta z metody comp-to-comp do podziału zysków. W takim przypadku pracownik A zarabia 50 000 USD rocznie, a pracownik B zarabia 100 000 USD rocznie. Jeżeli właściciel firmy dzieli 10% rocznych zysków, a firma zarabia 100 000 USD w roku podatkowym, firma przydzieliłaby udział w zyskach w następujący sposób: Pracownik A = (100 000 USD x 0, 10) X (50 000 USD / 150 000 USD) lub 3 333, 33 USD, podczas gdy pracownik B = (100 000 USD x 0, 10) X (100 000 USD / 150 000 USD) lub 6 666, 67 USD.
56 000 USD lub 62 000 USD
Limit składek dla firmy dzielącej zyski z pracownikiem na 2019 r., Przy czym większa liczba dotyczy pracowników w wieku 50 lat i starszych.
Wymagania dotyczące planu podziału zysków
Plan podziału zysków jest dostępny dla firmy dowolnej wielkości, a firma może ją ustanowić, nawet jeśli ma już inne plany emerytalne. Ponadto firma ma dużą elastyczność w zakresie wdrażania planu podziału zysków. Podobnie jak w przypadku planu 401 (k), pracodawca ma pełną swobodę w zakresie sposobu i czasu wnoszenia składek. Wszystkie firmy muszą jednak udowodnić, że plan podziału zysków nie dyskryminuje na korzyść wysoko wynagradzanych pracowników.
Od 2019 r. Limit składek dla firmy dzielącej się zyskami z pracownikiem wynosi mniej niż 25% wynagrodzenia tego pracownika lub 56 000 USD (62 000 USD, jeśli masz 50 lat lub więcej). Ponadto kwota wynagrodzenia pracownika, którą można uwzględnić w planie podziału zysków, jest ograniczona w 2019 r. Do 280 000 USD.
Aby wdrożyć plan podziału zysków, wszystkie firmy muszą wypełnić formularz 5500 Wewnętrznego Urzędu Podatkowego i ujawnić wszystkich uczestników planu. Wcześniejsze wycofania, podobnie jak w przypadku innych planów emerytalnych, podlegają karom, choć z pewnymi wyjątkami.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.