Reaganomika
Reaganomics to popularne określenie odnoszące się do polityki gospodarczej Ronalda Reagana, 40. prezydenta USA (1981–1989). Jego polityka wezwała do powszechnych obniżek podatków, zmniejszenia wydatków socjalnych, zwiększenia wydatków na wojsko i deregulacji rynków krajowych. Te polityki gospodarcze zostały wprowadzone w odpowiedzi na przedłużający się okres stagflacji gospodarczej, który rozpoczął się za prezydenta Geralda Forda w 1976 roku.
Zrozumienie Reaganomiki
Termin Reaganomika był używany zarówno przez zwolenników, jak i przeciwników polityki Reagana. Reaganomika była częściowo oparta na zasadach ekonomii po stronie podaży i teorii spływania. Teorie te są zdania, że obniżki podatków, szczególnie dla korporacji, oferują najlepszy sposób na stymulowanie wzrostu gospodarczego. Chodzi o to, że jeśli wydatki korporacji zostaną zmniejszone, oszczędności „spłyną” do reszty gospodarki, pobudzając wzrost. Zanim został wiceprezesem Reagana, George HW Bush wymyślił termin „ekonomia voodoo” jako proponowany synonim Reaganomiki.
Kluczowe dania na wynos
- Reaganomika odnosi się do polityki gospodarczej ustanowionej przez byłego prezydenta Ronalda Reagana.
- Reaganomiczna polityka wprowadziła obniżki podatków, zmniejszone wydatki społeczne, zwiększone wydatki na wojsko i deregulację rynku.
- Reaganomika była pod wpływem teorii spływu i ekonomii po stronie podaży.
- Pod administracją prezydenta Reagana spadły krańcowe stawki podatkowe, wzrosły dochody podatkowe, inflacja spadła, a stopa bezrobocia spadła.
Cele Reaganomiki
Gdy Reagan rozpoczął swoją pierwszą kadencję, kraj cierpiał przez kilka lat stagflacji, w której wysokiej inflacji towarzyszyło wysokie bezrobocie. Aby zwalczyć wysoką inflację, Zarząd Rezerwy Federalnej podnosił krótkoterminową stopę procentową, która osiągnęła maksymalny poziom w 1981 r. Reagan zaproponował czteropłaszczyznową politykę gospodarczą mającą na celu obniżenie inflacji i stymulowanie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia:
- Ogranicz wydatki rządowe na programy krajowe
- Obniż podatki dla osób fizycznych, firm i inwestycji
- Zmniejsz obciążenie związane z regulacjami dotyczącymi biznesu
- Wspieraj wolniejszy wzrost pieniądza w gospodarce
Reaganomics in Action
Chociaż Reagan ograniczył wydatki krajowe, został z nadwyżką zrekompensowany wzrostem wydatków na wojsko, co spowodowało deficyt netto w jego dwóch kadencjach. Najwyższą krańcową stawkę podatku od dochodu indywidualnego obniżono z 28% do 28%, a stawkę podatku dochodowego od osób prawnych obniżono z 48% do 34%. Reagan kontynuował redukcję regulacji gospodarczych, które rozpoczęły się za prezydenta Jimmy'ego Cartera, i wyeliminował kontrolę cen ropy naftowej i gazu ziemnego, usług telefonicznych na duże odległości i telewizji kablowej. W drugiej kadencji Reagan popierał politykę pieniężną, która stabilizowała dolara amerykańskiego względem walut obcych.
Pod koniec drugiej kadencji Reagana dochody podatkowe otrzymane przez rząd USA wzrosły do 909 mld USD w 1988 r. Z 517 mld USD w 1980 r. Inflacja została obniżona do 4%, a stopa bezrobocia spadła poniżej 6%. Chociaż ekonomiści i politycy nadal kłócą się o skutki Reaganomiki, zapoczątkował jeden z najdłuższych i najsilniejszych okresów dobrobytu w historii Ameryki. W latach 1982–2000 wskaźnik Dow Jones Industrial Average (DJIA) wzrósł prawie 14-krotnie, a gospodarka dodała 40 milionów nowych miejsc pracy.
Viable of Reaganomics Today
Jest wielu ludzi, którzy uważają, że ta sama polityka ustanowiona przez Reagana w latach 80. może pomóc dzisiejszej gospodarce amerykańskiej. Ale krytycy sprzeciwiają się, mówiąc, że nie znajdujemy się w tej samej sytuacji i że każda aplikacja może faktycznie mieć odwrotny skutek. Reagan obniżył indywidualne podatki, gdy wynosiły 70%, co jest dalekie od dzisiejszego poziomu. A nawet dalsze obniżanie podatków może spowodować spadek dochodów (podatkowych) dla rządu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.