Ustawa o prawdzie w oszczędnościach
Ustawa o prawach oszczędnościowych (znana również jako TISA) jest prawem federalnym przyjętym przez Kongres 19 grudnia 1991 r. W ramach Ustawy o ulepszeniu Federalnej Organizacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) z 1991 r. Ustawa została wdrożona zgodnie z rozporządzeniem federalnym DD. Ustawa o prawdzie w oszczędnościach ma na celu promowanie konkurencji między instytucjami depozytowymi i ułatwienie konsumentom porównywania stóp procentowych, opłat i warunków związanych z rachunkami depozytowymi instytucji oszczędnościowych. Ustawa Truth in Savings Act ustanowiła jednolite wytyczne dotyczące sposobu ujawniania przez banki i inne instytucje finansowe informacji o rachunkach depozytowych osobom fizycznym.
PRZEŁAMANIE Prawdy w ustawie o oszczędzaniu
Ustawa o prawdzie oszczędności ma zastosowanie do osób otwierających konta na użytek osobisty lub domowy. Nie dotyczy kont firmowych otwierających konto firmowe ani organizacji (takich jak organizacje non-profit) otwierających konto depozytowe firm.
Dlaczego ustanowiono ustawę „Prawda w oszczędnościach”
Intencją prawa było zapewnienie konsumentom ochrony i informacji na temat warunków nowych oszczędności i certyfikatów rachunków depozytowych, które chcą otworzyć. Zgodnie z prawem instytucja finansowa musi ujawnić, czy istnieją opłaty, takie jak przelewy bankowe, kary za wcześniejsze wypłaty lub zwrócone czeki, czy też wstrzymanie zleceń płatniczych. Należy również podać stopy procentowe, a także wymogi dotyczące minimalnego salda.
Po otwarciu konta bank musi także nadal zapewniać czytelność komunikacji dla swoich klientów. Obejmuje to regularne informowanie klientów o wysokości odsetek, jakie powinny gromadzić ich konta. Ponadto reklama bankowa podlega jurysdykcji tego aktu. Ma to na celu zagwarantowanie, że banki marketingowe i reklamowe dostępne publicznie nie wprowadzają w błąd. Roczna stopa procentowa musi być również ujawniona, jeśli bank wspomina o stopach procentowych w swoich reklamach, w tym na billboardach, w publikacjach drukowanych, w Internecie i innych mediach.
Uchwalenie prawa nastąpiło w następstwie kryzysu oszczędności i pożyczek, który miał miejsce w latach 80. i 90. XX wieku. Niepowodzenie wielu stowarzyszeń oszczędnościowo-pożyczkowych oraz związane z tym straty w całej gospodarce doprowadziły do wprowadzenia szeregu przepisów federalnych i nowych przepisów, w tym ustawy o prawdzie w oszczędnościach. Celem wprowadzenia nowych posągów było udzielenie FDIC większej władzy i władzy w odpowiedzi na kryzys. Różne przepisy, w tym ustawa o prawdzie w oszczędnościach, miały na celu zwiększenie przejrzystości dla konsumentów i pociągnięcie instytucji finansowych do odpowiedzialności za standardy postępowania, które mogą zniechęcać do powtórzenia się okoliczności, które doprowadziły do kryzysu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.