Definicja prawa Walrasa
Prawo Walrasa jest teorią ekonomiczną, że istnieniu nadwyżki podaży na jednym rynku musi towarzyszyć nadwyżka popytu na innym rynku, aby się zrównoważyć. Prawo Walrasa stanowi, że badany rynek musi być w równowadze, jeżeli wszystkie inne rynki są w równowadze. Natomiast ekonomia keynesowska zakłada, że tylko jeden rynek może stracić równowagę, a gdzie indziej nie ma „pasującej” nierównowagi.
Prawo Walrasa nosi imię francuskiego ekonomisty Léona Walrasa (1834–1910), który stworzył ogólną teorię równowagi i założył szkołę ekonomiczną w Lozannie. Słynne spostrzeżenia Walrasa można znaleźć w książce Elements of Pure Economics, opublikowanej w 1874 r. Walras, wraz z Williamem Jevonsem i Carlem Mengerem, byli uważani za ojców założycieli ekonomii neoklasycznej.
Co mówi ci prawo Walrasa?
Prawo Walrasa zakłada, że niewidzialna ręka działa, aby doprowadzić rynki do równowagi. Tam, gdzie jest nadmierny popyt, niewidzialna ręka podniesie ceny; w przypadku nadmiernej podaży ręka obniży ceny dla konsumentów, aby wprowadzić rynki w stan równowagi.
Producenci ze swojej strony będą racjonalnie reagować na zmiany stóp procentowych. jeśli stawki wzrosną, zmniejszą produkcję, a jeśli spadną, zainwestują więcej w zakłady produkcyjne. Walras oparł całą te teoretyczną dynamikę na założeniach, że konsumenci realizują własny interes i że firmy starają się maksymalizować zyski.
Kluczowe dania na wynos
- Prawo Walrasa implikuje, że dla każdego nadwyżki popytu nad podażą na jeden towar istnieje odpowiednia nadwyżka podaży nad popytem dla przynajmniej jednego towaru, którym jest stan równowagi rynkowej.
- Prawo Walrasa opiera się na teorii równowagi, która mówi, że wszystkie rynki muszą zostać „oczyszczone” z wszelkiej nadwyżki podaży i popytu, aby były w równowadze.
Ograniczenia prawa Walrasa
Obserwacje w wielu przypadkach nie pasowały do teorii. Nawet jeśli „wszystkie inne rynki” znajdowały się w równowadze, nadwyżka podaży lub popytu na obserwowanym rynku oznaczała, że nie był on w równowadze.
Ekonomiści, którzy studiowali i budowali prawo Walrasa, wysunęli hipotezę, że wyzwanie kwantyfikacji jednostek tak zwanej „użyteczności”, subiektywnej koncepcji, utrudnia sformułowanie prawa w równaniach matematycznych, co Walras starał się zrobić. Krytycy prawa Walrasa argumentowali, że mierzenie użyteczności dla każdej osoby, nie wspominając już o agregowaniu w populacjach w celu utworzenia funkcji użyteczności, nie było ćwiczeniem praktycznym, a gdyby nie można tego zrobić, prawo nie miałoby miejsca.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.