Jakie są różne rodzaje pomocy zagranicznej?

Stany Zjednoczone udzielają różnego rodzaju pomocy zagranicznej co najmniej 95% krajów na świecie, choć znacznie mniejsza liczba krajów otrzymuje jakąkolwiek znaczącą pomoc pod względem wydanych dolarów. Dla amerykańskich podatników koszt pomocy zagranicznej wynosi około 35 mld USD rocznie, w tym 20, 7 mld USD w pierwszych 7, 5 miesiącach 2016 r., Czyli 2, 93 mln USD na godzinę. Pomoc zagraniczna nie jest jedynym rodzajem pomocy zagranicznej, ale może być najbardziej kontrowersyjna. Niektóre z różnych rodzajów pomocy zagranicznej obejmują pomoc dwustronną, pomoc wojskową, pomoc wielostronną i pomoc humanitarną.

Rodzaje zagranicznej pomocy rozwojowej

Istnieją trzy podstawowe formy pomocy międzynarodowej, a także różne podtypy. Pierwszy rodzaj pierwotny to prywatne bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) międzynarodowych korporacji lub transnarodowych korporacji. Zazwyczaj są to udziały zagraniczne aktywów nierezydentów kraju otrzymującego. Na przykład firmy amerykańskie mogą angażować się w bezpośrednie inwestycje zagraniczne, kupując pakiet kontrolny w spółce nigeryjskiej. FDI osiągnęło szczyt w wysokości około 3 trylionów dolarów na świecie w 2007 roku. Globalne BIZ wyniosły około 2 tryliony dolarów w 2015 roku.

Drugi typ podstawowy to to, co ludzie zwykle myślą, kiedy słyszą termin „pomoc zagraniczna”. Są to oficjalne narzędzia rozwojowe zaprojektowane i finansowane przez agencje rządowe lub międzynarodowe organizacje non-profit w celu zwalczania problemów związanych z ubóstwem. Wysiłki humanitarne kierowane przez rządy są prawie wyłącznie podejmowane przez zamożniejsze narody, które są również członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Każdego roku kraje OECD wydają od 100 do 150 miliardów dolarów na pomoc zagraniczną. W ciągu 50 lat między 1962 a 2012 r. Zamożne kraje wniosły łącznie 3, 98 biliona dolarów, przynosząc mieszane wyniki.

Trzeci rodzaj pierwotny, handel zagraniczny, jest znacznie większy i znacznie mniej celowy. Według wszystkich relacji otwartość na handel zagraniczny jest jedynym wiodącym wskaźnikiem postępu rozwojowego wśród biednych krajów, być może dlatego, że polityka wolnego handlu idzie w parze z wolnością gospodarczą i stabilnością polityczną. Doskonały podział tego związku można zobaczyć w Indeksie wolności gospodarczej z 2016 r. Dostarczonym przez The Heritage Foundation.

Wypłaty a otrzymana pomoc

Jedną z najważniejszych kwestii w rozmowie o pomocy zagranicznej jest wypłata. Większość wypłat mierzy się pod względem przekazanych pieniędzy, takich jak ile darowizn zostało przekazanych lub ile udzielono nisko oprocentowanych pożyczek. Wiele biurokracji z pomocy zagranicznej określa sukces na podstawie nominalnych wypłat pieniężnych. Krytycy sprzeciwiają się temu, że dolary finansowania nie zawsze przekładają się na skuteczną pomoc, dlatego pomiar w kategoriach pieniężnych nie jest wystarczający.

Wypłaty pomocy zagranicznej napotykają wiele przeszkód, w tym lokalną korupcję i alternatywne programy krajowe. W 2012 r. Premier Ugandy Amama Mbabazi słynie przeprosił ONZ, gdy jego pomocnicy sprzeniewierzyli ponad 13 milionów dolarów pieniędzy na pomoc. Raport z Międzynarodowego Instytutu Badań nad Pokojem w Sztokholmie z 2015 r. Wykazał, że ponad 100 miliardów dolarów pomocy dla Afganistanu zostało zmarnowanych lub skradzionych przez „kleptokratów”, którzy wykorzystali te pieniądze, aby stłumić przedsiębiorców, a nawet kupić drogie wille.

Istnieją również obawy związane z wykorzystaniem pomocy do pomocy przedsiębiorstwom powiązanym z Waszyngtonem. Amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID) otwarcie stwierdza, że ​​„80 procent dotacji i kontraktów USAID trafia bezpośrednio do amerykańskich firm i organizacji pozarządowych”.

Pomoc dwustronna

Pomoc dwustronna jest dominującym rodzajem pomocy państwa. Pomoc dwustronna występuje, gdy jeden rząd przekazuje pieniądze lub inne aktywa bezpośrednio do kraju otrzymującego pomoc. Na pozór amerykańskie dwustronne programy pomocowe mają na celu rozprzestrzenianie wzrostu gospodarczego, rozwoju i demokracji. W rzeczywistości wiele osób otrzymuje strategicznie narzędzia dyplomatyczne lub atrakcyjne kontrakty z dobrze powiązanymi firmami.

Najbardziej problematyczne wypłaty pomocy dwustronnej to proste, bezpośrednie przelewy gotówkowe. Taka pomoc zagraniczna dla Afryki była „katastrofą gospodarczą, polityczną i humanitarną bez ograniczeń”, jak napisała urodzona w Zambii ekonomistka i konsultantka Banku Światowego Dambisa Moyo w swojej książce „Dead Aid: Dlaczego pomoc nie działa i jak jest lepsza Sposób na pomoc Afryce ”. Zagraniczne rządy często są skorumpowane i wykorzystują pieniądze z pomocy zagranicznej, aby wzmocnić swoją kontrolę wojskową lub stworzyć propagandowe programy edukacyjne.

Pomoc wojskowa

Pomoc wojskową można uznać za rodzaj pomocy dwustronnej z jednym zwrotem. Zwykle wymaga to od jednego kraju zakupu broni lub podpisania umów dotyczących obrony bezpośrednio ze Stanami Zjednoczonymi. W niektórych przypadkach rząd federalny kupuje broń i wykorzystuje wojsko do transportu jej do kraju odbiorcy. Krajem, który otrzymuje najwięcej pomocy wojskowej od Stanów Zjednoczonych i najbardziej ogólnie pomoc, jest Izrael. Rząd amerykański skutecznie finansuje izraelskie wojsko w wysokości 3 miliardów dolarów rocznie.

Pomoc wielostronna

Pomoc wielostronna przypomina pomoc dwustronną, tyle że jest udzielana przez wiele rządów zamiast jednego. Jedna organizacja międzynarodowa, taka jak Bank Światowy, często gromadzi środki z różnych krajów wnoszących wkład i realizuje dostarczenie pomocy. Pomoc wielostronna to niewielka część programów pomocy zagranicznej amerykańskiej Agencji Rozwoju Międzynarodowego. Rządy mogą unikać pomocy wielostronnej, ponieważ podejmowanie strategicznych decyzji jest trudniejsze, gdy zaangażowanych jest kilku innych darczyńców.

Pomoc humanitarna

Pomoc humanitarną można traktować jako ukierunkowaną i krótkoterminową wersję pomocy dwustronnej. Na przykład pomoc humanitarna od bogatych narodów przelana do regionów przybrzeżnych w Azji Południowej po trzęsieniu ziemi o sile 9, 1 stopnia wywołała tsunami na Oceanie Indyjskim, zabijając ponad 200 000 ludzi. Ponieważ jest ona bardziej znana niż inne rodzaje pomocy, wysiłki humanitarne otrzymują więcej funduszy prywatnych niż większość innych rodzajów pomocy.