Stopa procentowa zerowa
Zerowa stopa procentowa odnosi się do dolnej granicy 0% dla krótkoterminowych stóp procentowych, powyżej których polityka pieniężna nie jest uważana za skuteczną w stymulowaniu wzrostu gospodarczego.
PRZEŁAMANIE Zero-Bound Oprocentowania
W ostatnich latach podwyższono założenia dotyczące zerowej stopy procentowej. W polityce pieniężnej odniesienie do zerowej granicy stóp procentowych oznacza, że bank centralny nie może już obniżyć stopy procentowej, aby pobudzić wzrost gospodarczy. Gdy stopa procentowa zbliżyła się do granicy zerowej, założono, że skuteczność polityki pieniężnej jako narzędzia ulegnie zmniejszeniu. Istnienie tej granicy zerowej działało jako ograniczenie dla bankowców centralnych próbujących stymulować gospodarkę.
Do niedawna zakładano, że banki centralne, ustalając stopy oprocentowania pożyczek jednodniowych, nie miały możliwości przesunięcia nominalnej stopy procentowej poza ten limit 0% na terytorium ujemne.
Przekonanie, że ograniczenie to stanowi utrudnienie dla polityki pieniężnej, zostało poważnie przetestowane w okresie po kryzysie finansowym w latach 2007–2008. Nastąpiło powolne ożywienie, gdy banki centralne, w tym Amerykańska Rezerwa Federalna (od 2008 r.) I Europejski Bank Centralny, rozpoczęły programy łagodzenia ilościowego (od 2012 r.), Które doprowadziły do rekordowo niskiego poziomu stóp procentowych. W 2014 r. EBC wprowadził politykę ujemnych stóp procentowych (opłatę za depozyty) w odniesieniu do pożyczek jednodniowych.
Japońska polityka stóp procentowych testowała konwencję od dziesięcioleci. Przez większą część lat 90. stopa procentowa ustalona przez japoński bank centralny, Bank Japonii, wahała się w pobliżu granicy zerowej w ramach polityki zerowej stopy procentowej (ZIRP), gdy kraj ten próbował wyjść z kryzysu gospodarczego i zmniejszyć zagrożenie deflacją. Doświadczenie Japonii było pouczające dla innych rozwiniętych rynków. BOJ przeniósł się na ujemne stopy procentowe w 2016 r., Pobierając opłaty od banków deponujących za przechowywanie ich środków na noc.
Oprócz możliwości nakładania ujemnych stóp procentowych w ekstremalnych warunkach, banki centralne mogą wybrać inne niekonwencjonalne sposoby stymulowania gospodarki do osiągnięcia tych samych celów. Badanie przeprowadzone przez Fed w Nowym Jorku wykazało, że gdy stopy procentowe wahały się w pobliżu granicy zerowej, oczekiwania uczestników rynku dotyczące przyszłych stóp, a także inne działania banku centralnego, takie jak luzowanie ilościowe, zakupy obligacji na otwartych rynkach i inne czynniki rynku finansowego oddziaływały ze sobą, powodując „Suma ma większą moc niż części składowe”.
Podczas gdy celem przekroczenia granicy zerowej i realizacji polityki dotyczącej ujemnych stóp procentowych jest stymulowanie akcji kredytowej i pobudzanie słabej gospodarki, ujemne stopy procentowe są szkodliwe dla rentowności sektora bankowego i potencjalnie dla zaufania konsumentów.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.