Stowarzyszenie budowlane i pożyczkowe
Stowarzyszenia budowlane i pożyczkowe były instytucjami finansowymi, które znacznie zwiększyły dostępność kredytów mieszkaniowych od lat 30. do 30. XX wieku. Kierując się duchem „wzajemnej samopomocy”, uczestnicy zgromadzili swoje pieniądze - zazwyczaj w małych, regionalnych B & L - i z kolei stali się uprawnieni do otrzymywania dywidend i zaciągania kredytu hipotecznego. Od połowy lat 30. XX wieku B & L zaczęły przekształcać się w federalne instytucje oszczędnościowo-pożyczkowe, które miały statut od rządu USA i polegały na federalnym ubezpieczeniu depozytów.
Jak działało stowarzyszenie budowlane i pożyczkowe
Stowarzyszenie budynków i pożyczek, znane również jako oszczędzanie, zaczęło się, gdy grupa osób zgodziła się uiścić opłatę członkowską i subskrybowała określoną liczbę akcji o ustalonej z góry wartości zapadalności. Członkowie byli następnie zobowiązani do zapłaty określonej kwoty co miesiąc, aż do osiągnięcia wartości wymagalnej ich akcji.
Gdyby ktoś wykupił pięć akcji o wartości zapadalności 600 USD, byłby w stanie zaciągnąć pożyczkę na kwotę do 3000 USD. Ze względu na ograniczenia w kapitale posiadanym przez te stowarzyszenia członkowie zazwyczaj musieliby zmieniać się - lub, mówiąc ściślej, prześcigać innych członków - aby zaciągnąć kredyt mieszkaniowy. Jeśli nadal byliby winni pieniądze za akcje, nadal je spłacali, dopóki nota nie zostanie anulowana.
Stowarzyszenia budowlane i pożyczkowe zostały uregulowane federalnie po wielkim kryzysie, przekształcając się w federalne stowarzyszenia oszczędnościowo-pożyczkowe, które znamy dzisiaj.
Pierwsze stowarzyszenia budowlane i pożyczkowe były skonstruowane jako „rozwiązujące” lub zakończone plany, które wygasły w momencie spłaty wszystkich udzielonych pożyczek. Jednak w połowie XIX wieku powstały tak zwane „plany seryjne”, które okresowo emitowały nowe akcje z własną datą wygaśnięcia. W końcu ustąpiły miejsca „stałym planom”, do których członkowie mogli dołączyć, kiedy tylko chcieli.
Historia stowarzyszeń budowlanych i pożyczkowych
Na budynki i pożyczki wpłynęły brytyjskie towarzystwa budowlane, które stały się powszechne w Wielkiej Brytanii podczas rewolucji przemysłowej. Duże zaliczki i krótkie okresy spłat - często pięć lat lub krótsze - wymagane przez banki depozytowe okazały się znaczącą przeszkodą dla własności domów klasy średniej. Spółdzielnie budowlane obchodziły tradycyjny system bankowy, pozwalając członkom na kupowanie akcji i pożyczanie w zamian za ich wartość przy zakupie domu.
Dwóch urodzonych w Anglii robotników fabrycznych utworzyło pierwsze amerykańskie stowarzyszenie budownictwa i pożyczek w Filadelfii w 1831 r. Wkrótce te lokalne spółdzielnie powstały w całym północno-wschodnim i środkowym Atlantyku. W latach 70. XIX wieku w większości stanów pojawiły się budynki i pożyczki.
Wzrost B & L był napędzany rosnącym dochodem wykwalifikowanych robotników w tym czasie. Chociaż zwykle nie było ich stać na spłatę zaliczki potrzebnej na pożyczkę bankową, ich zwiększone zarobki umożliwiły zakup nieruchomości za pośrednictwem tego alternatywnego źródła funduszy.
Wykorzystanie stowarzyszeń budownictwa i pożyczek osiągnęło swój szczyt w 1927 r., Kiedy 12 804 z nich zostało rozproszonych po całym kraju, obsługując ponad 11 milionów członków. Jednak w ciągu dekady wpływ ten zostałby znacznie zmniejszony.
Budowanie i pożyczki a oszczędności i pożyczki
W odpowiedzi na wielki kryzys i wynikające z tego pogorszenie bilansów B&L rząd zaczął oferować czartery dla nowego rodzaju pożyczkodawcy: federalnych instytucji oszczędnościowych i pożyczkowych. Podczas gdy przemysł początkowo nie chciał zaakceptować przepisów federalnych, korzyści w końcu stały się widoczne.
Po pierwsze, związany z gotówką S&Ls mogą pożyczyć od Federalnej Rady Kredytów Krajowych, utworzonej w 1932 r. Przez Federalną Ustawę o Bankach Kredytów Krajowych, w celu zwiększenia kapitału. Ponadto Federalna Korporacja Oszczędnościowo-Pożyczkowa (FSLIC) dążyła do ustabilizowania oszczędności poprzez zagwarantowanie depozytów dokonywanych przez jej członków.