Umowa powiernicza
Umowa powiernicza to umowa, w ramach której posiadany jest składnik aktywów lub nieruchomość w imieniu faktycznego właściciela (właściciela rzeczywistego). Takie umowy są zazwyczaj zawierane przez agencje państwowe lub firmy w celu zarządzania różnymi programami świadczeń.
ZWIĄZANIE UMOWY W ZAKRESIE CUSTODIAL
Przykładem umowy powierniczej byłby plan emerytalny dla przedsiębiorstw. Wiele, jeśli nie większość, firm zatrudnia osoby trzecie do zarządzania takimi planami w celu pobierania płatności od pracodawcy i pracowników, inwestowania środków i wypłacania świadczeń. Zaletą tego rozwiązania jest to, że faktyczny właściciel otrzymuje fachową poradę, która oszczędza czas i często płaci niższe opłaty niż byłoby to możliwe, gdyby pieniądze były obsługiwane przez każdego właściciela.
Sposoby stosowania umów powierniczych
Umowy powiernicze są stosowane w przypadku różnych programów świadczeń, takich jak IRA i rachunki oszczędnościowe. Zazwyczaj umowa określa, że płatność od osoby fizycznej zostanie wypłacona powiernikowi, który z kolei dopilnuje, aby środki były przechowywane w banku lub innej instytucji finansowej. W zależności od rodzaju rachunku powiernik może nie ponosić odpowiedzialności, jeśli pracodawca pracodawcy nie dostarczy pasujących środków, które zostały przeznaczone na świadczenie. Na przykład, jeśli firma nie wnosi odpowiedniego wkładu do planu oszczędności emerytalnego, wszelkie straty, które mogą zostać poniesione, nie byłyby obowiązkiem powiernika.
Na mocy takiej umowy depozytariusz może być zobowiązany do zgłoszenia do wewnętrznej służby skarbowej wszelkich wypłat dokonanych z kont lub aktywów, które nadzorują. Jednak niekoniecznie obowiązkiem powiernika jest poinformowanie, dlaczego dokonano dystrybucji. Na przykład, jeśli pracownik posiadający konto oszczędnościowe otrzyma wypłatę, pracownik może ponosić odpowiedzialność za potwierdzenie, że zostało to przeznaczone na kwalifikowany wydatek medyczny.
Pracownik, a nie powiernik, może być zobowiązany do prowadzenia dokumentacji, która potwierdzałaby, że dystrybucja została dokonana na zasadzie wolnej od podatku. Ustalenie, jakie podatki dochodowe należne z tytułu podziału, a także ewentualnych kar podatkowych, należałby także pracownik, a nie powiernik. Depozytariusz może również nie być odpowiedzialny za wstrzymanie części wypłaty, która byłaby wykorzystana na pokrycie wszelkich należnych podatków dochodowych.
Gdyby właściciel rachunku umarł, powiernik mógłby być odpowiedzialny za likwidację środków na rachunku, a następnie dopilnowanie podziału aktywów na rzecz beneficjentów zgodnie z parametrami majątku zmarłego.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.