Różnice między planami 401 (k) i 403 (b)

Nazwane odpowiednio po sekcjach 401 (k) i 403 (b) kodeksu podatkowego, zarówno plany 401 (k), jak i 403 (b) są kwalifikowanymi podatkowymi pojazdami emerytalnymi oferowanymi przez pracodawców. Podstawowa różnica między nimi to rodzaj pracodawcy sponsorującego plany - 401 (k) planów są oferowane przez prywatne firmy nastawione na zysk, podczas gdy 403 (b) plany są dostępne tylko dla organizacji non-profit i pracodawców rządowych. Kolejna kluczowa różnica między planami 403 (b) i 401 (k) polega na opcjach inwestycyjnych każdej oferty, chociaż rozróżnienie to zmniejsza się z czasem.

Kiedyś znane również jako renty chronione podatkami, plany 403 (b) były ograniczone do formatu renty. To ograniczenie zostało usunięte w 1974 r.

401 (k) Plany

Program 401 (k) to sponsorowany przez pracodawcę plan emerytalny, do którego uprawnieni pracownicy mogą wnieść składki z odroczonym podatkiem z pensji lub wynagrodzenia na podstawie podatku i / lub przed opodatkowaniem. Pracodawcy oferujący plan 401 (k) mogą wnosić do planu odpowiednie lub nieobowiązkowe wkłady w imieniu uprawnionych pracowników, a także mogą dodać do planu funkcję podziału zysków. Zyski z programu 401 (k) naliczane są na zasadzie odroczenia podatku. 401 (k) planów są oferowane przez prywatnych pracodawców.

Kiedy wycofujesz fundusze ze swojego 401 (k) - lub „przyjmujesz wypłaty”, jak mówi żargon - zaczynasz zarówno czerpać zyski z tej emerytury, jak i ponosić konsekwencje podatkowe. Dla większości ludzi i przy większości 401 (k), wypłaty są opodatkowane jako zwykły dochód, podobnie jak wypłata. Jednak obciążenia podatkowe, które poniesiesz, różnią się w zależności od rodzaju 401 (k) oraz tego, w jaki sposób i kiedy wypłacasz z niego środki.

403 (b) Plany

Plan 403 (b) to plan emerytalny dla określonych pracowników szkół publicznych, organizacji zwolnionych z podatku i niektórych ministrów. Plany te mogą inwestować w renty lub fundusze wspólnego inwestowania. Plan 403 (b) to także inna nazwa planu renty chronionej podatkiem, a cechy planu 403 (b) są porównywalne z tymi, które można znaleźć w planie 401 (k).

Pracownicy organizacji zwolnionych z podatku są uprawnieni do uczestnictwa w planie. Uczestnikami są nauczyciele, administratorzy szkół, profesorowie, pracownicy rządowi, pielęgniarki, lekarze i bibliotekarze. Wiele planów gromadzi fundusze w okresie krótszym niż 401 (k) planów lub może umożliwiać natychmiastowe nabycie funduszy.

Różnice prawne między planami 401 (k) i 403 (b)

403 (b) plany nie są w stanie zaakceptować podziału zysków od pracodawcy-sponsora. Ma to sens, ponieważ podmioty, które mogą oferować plany 403 (b) - organizacje non-profit i rząd - nie pracują, aby osiągnąć zysk. Ponadto plany 403 (b) nie muszą być zgodne z wieloma przepisami Ustawy o zabezpieczeniu dochodów pracowniczych (ERISA), która reguluje kwalifikowane, odroczone podatkowo inwestycje emerytalne, w tym 401 (k) si 403 (b) s . Na przykład 403 (b) są zwolnione z testów niedyskryminacyjnych. Testy te przeprowadzane co roku mają na celu zapobieganie otrzymywaniu nieproporcjonalnie dużych korzyści z danego planu przez pracowników na poziomie kierownictwa lub „wysoko wynagradzanych” pracowników.

Powodem tego i innych wyjątków jest długoletni regulamin Departamentu Pracy, zgodnie z którym plany 403 (b) nie są technicznie oznaczone jako sponsorowane przez pracodawcę, o ile pracodawca nie finansuje składek. Jeśli jednak pracodawca wpłaca składki na konta pracownika 403 (b), podlegają tym samym wytycznym ERISA i wymogom dotyczącym sprawozdawczości, co ci, którzy oferują plany 401 (k).

Ponadto fundusze inwestycyjne muszą kwalifikować się jako zarejestrowana spółka inwestycyjna zgodnie z ustawą o papierach wartościowych i giełdach z 1940 r., Aby mogły zostać objęte planem 403 (b). Nie dotyczy to opcji inwestycyjnych 401 (k).

Praktyczne różnice między planami 401 (k) i 403 (b)

Chociaż plany 403 (b) są prawnie w stanie zapewnić dopasowania pracodawców do wkładów swoich uczestników, większość pracodawców nie chce oferować dopasowań, aby nie stracić zwolnienia z ERISA. W związku z tym 401 (k) planów oferuje programy meczowe w znacznie wyższym tempie. Jeśli jednak pracownik ma ponad 15 lat pracy w niektórych organizacjach non-profit lub agencjach rządowych, może być w stanie wnieść dodatkowy wkład w wyrównanie do swoich planów 403 (b), których nie mają osoby posiadające plany 401 (k).

Zazwyczaj dostawcy planów i administratorzy różnią się dla każdego rodzaju planu. Programami 401 (k) zarządzają zwykle towarzystwa funduszy inwestycyjnych, zaś 403 (b) programami częściej zarządzają towarzystwa ubezpieczeniowe. Jest to jeden z powodów, dla których wiele planów 403 (b) ogranicza opcje inwestycyjne i wyraźnie obejmuje renty, podczas gdy plany 401 (k) oferują zwykle wiele funduszy wspólnego inwestowania.

W przypadku planów innych niż ERISA 403 (b) wskaźniki kosztów mogą być znacznie niższe, ponieważ podlegają mniej rygorystycznym wymogom dotyczącym sprawozdawczości.

Niemniej jednak plany 401 (k) i 403 (b) są bardzo podobne, jeśli chodzi o pojazdy emerytalne. Oba mają te same podstawowe limity składek, oba oferują opcje Rotha i oba wymagają, aby uczestnicy osiągnęli wiek 59, 5 lat przed podjęciem dystrybucji.

Chociaż nie jest to zbyt powszechne, możliwe jest, aby pracodawca zaoferował zarówno 401 (k), jak i 403 (b). W takich przypadkach pracownicy mogą wnosić wkład na oba konta.