Wkład do odroczenia
Składka na odroczenie w czasie dokonywana jest bezpośrednio z wynagrodzenia pracownika na jego sponsorowany przez pracodawcę plan emerytalny, taki jak plan 401 (k) lub 403 (b). Pracownik musi autoryzować transakcję przed potrąceniem składki. Odroczenia do wyboru można dokonać przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu, jeśli pozwala na to pracodawca. IRS ustali różne limity, o ile pracownik może odłożyć na kwalifikowane plany emerytalne w zależności od różnych okoliczności.
Podział wkładu do odroczenia wyboru
Składki z tytułu odroczenia dokonywane w tradycyjnych planach 401 (k) są dokonywane na podstawie podatku odroczonego lub odroczonego, skutecznie zmniejszając dochód pracownika podlegający opodatkowaniu. Załóżmy na przykład, że osoba zarabiająca 40 000 USD rocznie decyduje się wpłacić 100 USD miesięcznie na swoje 401 (k). Odroczenia te wynoszą łącznie 1200 USD rocznie. W rezultacie wynagrodzenie tej osoby opodatkowane jest w tym roku 38 800 USD zamiast 40 000 USD. Ponieważ jednak składki te zostały odroczone, pracownik byłby winien podatek od każdej kwoty wycofanej z planów emerytalnych. Wypłaty nazywane są dystrybucjami. Dystrybucje są opodatkowane według stopy dochodu, do której jednostka wpada przy wypłacaniu środków.
Kilka ograniczeń ma zastosowanie, kiedy i w jakich okolicznościach pracownik może wycofać się ze sponsorowanych przez pracodawcę planów emerytalnych. Na przykład może obowiązywać dodatkowy podatek karny w wysokości 10%, jeśli dana osoba dokona wypłaty przed osiągnięciem wieku 59, 5 lat - zakładając, że pracownik spełnia warunki, które pozwalają mu na wcześniejszą dystrybucję. Ponadto podatki stanowe i lokalne mogą być naliczane do wcześniejszych wypłat.
Niektórzy pracodawcy pozwolą pracownikom uczestniczyć w planach Roth 401 (k). Składki na te plany są dokonywane po opodatkowaniu. Po opodatkowaniu oznacza, że fundusze są opodatkowane, zanim zostaną zdeponowane w planie emerytalnym. Pracownicy mogą wycofać odroczenia zwolnione z podatku, jeśli dokonają ich po ukończeniu 59.5 roku.
Granice wycofania z wyboru
Każdego roku IRS ustala zasady dotyczące wysokości dochodu, jaki pracownicy mogą odłożyć na kwalifikowany plan emerytalny. W 2018 r. Osoby poniżej 50. roku życia mogą wpłacić do 18.500 USD w 401 (k). Osoby w wieku 50 lat i starsze mogą wpłacać dodatkowe 6 000 USD, co daje łączną sumę 24 500 USD. Zasady te dotyczą również Roth 401 (k) s.
Zasady IRS obowiązują również, jeśli masz wiele kont 401 (k). Powiedzmy, że osoba poniżej 50 roku życia inwestuje w tradycyjny plan 401 (k) i Roth 401 (k). Osoba ta może wnieść składki na odroczenie w wysokości do 18 500 USD w 2018 r. Jednak zasady te dotyczą tylko składek na odroczenie. Nie dotyczą one pasujących składek od pracodawcy, nieelektywnych składek pracowniczych ani żadnych alokacji przepadków.
Całkowity limit składek ze wszystkich tych źródeł na 2018 r. Wynosi 55 000 USD dla osób oszczędzających w wieku 50 lat lub młodszych. Całkowity limit składek dla osób w wieku co najmniej 50 lat wynosi 61 000 USD na 2018 r. Składka na odroczenie jest również znana jako składka na „odroczenie wynagrodzenia” lub „obniżkę wynagrodzenia”.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.