Jak polityka fiskalna wpływa na deficyt budżetowy?

Polityka fiskalna odnosi się do wykorzystania budżetu państwa na wpływ na gospodarkę. Obejmuje to wydatki rządowe i pobrane podatki. Mówi się, że polityka jest ekspansywna, gdy rząd wydaje więcej na pozycje budżetowe, takie jak infrastruktura lub gdy podatki są obniżane. Takie polityki są zwykle stosowane w celu zwiększenia wydajności i gospodarki. I odwrotnie, polityka jest kurcząca się, gdy wydatki publiczne spadają lub rosną podatki. Polityki skurczowe mogą być wykorzystane do zwalczania rosnącej inflacji. Zasadniczo polityka ekspansywna prowadzi do wyższych deficytów budżetowych, a polityka kontraktowa zmniejsza deficyty.

Ekspansywna polityka fiskalna prowadzi do wyższych deficytów budżetowych, podczas gdy polityka skurczowa zmniejsza deficyty.

Makroekonomia keynesowska

Rozliczanie budżetów rządowych jest podobne do budżetu osobistego lub domowego. Rząd osiąga nadwyżkę, gdy wydaje mniej pieniędzy niż zarabia na podatkach, i wykazuje deficyt, gdy wydaje więcej niż otrzymuje podatki.

Do początku XX wieku większość ekonomistów i doradców rządowych preferowała zrównoważone budżety lub nadwyżki budżetowe. Rewolucja keynesowska i wzrost makroekonomii napędzanej popytem sprawiły, że politycznie wykonalne jest, aby rządy mogły wydawać więcej niż przyniosły. Rządy mogą pożyczać pieniądze i zwiększać wydatki w ramach ukierunkowanej polityki fiskalnej.

Kluczowe dania na wynos

• Rządy stosują politykę fiskalną, taką jak wydatki rządowe i nakładane podatki, aby stymulować zmiany gospodarcze.
• Polityka ekspansji charakteryzuje się zwiększonymi wydatkami rządowymi lub niższymi podatkami w celu zwiększenia wydajności.
• Polityka skurczowa charakteryzuje się zmniejszonymi wydatkami rządowymi lub wzrostem podatków w celu zwalczania rosnącej inflacji.
• Polityka ekspansji prowadzi do wyższych deficytów budżetowych, a polityka kontraktowa zmniejsza deficyty.

Polityka ekspansji

Rządy mogą wydawać środki przekraczające ograniczenia budżetowe wynikające z podatków, pożyczając pieniądze z sektora prywatnego. Na przykład rząd Stanów Zjednoczonych emituje obligacje skarbowe w celu pozyskania funduszy. Aby wywiązać się ze swoich przyszłych zobowiązań jako dłużnika, rząd musi ostatecznie zwiększyć wpływy podatkowe, ograniczyć wydatki, pożyczyć dodatkowe fundusze lub wydrukować więcej dolarów.

Nie wszyscy ekonomiści są zgodni co do wpływu netto ekspansywnej polityki fiskalnej na budżet w długim okresie. W krótkim okresie albo nadwyżki zmniejszą się, albo zaczną rosnąć deficyty.

Polityka skurczowa

Polityka skurczowa jest przeciwieństwem polityki ekspansywnej. Obniżka podatków o 200 mln USD jest ekspansywna, ponieważ oznacza, że ​​ludzie będą mieli więcej pieniędzy do wydania, co powinno zwiększyć popyt na produkty i pobudzić gospodarkę. Wzrost podatku o 200 milionów dolarów jest skurczowy, ponieważ ludzie mają mniej do wydania, co zmniejsza popyt i spowalnia gospodarkę. Zgodnie z polityką ograniczania deficyty będą się zmniejszać lub będą rosły nadwyżki.

Rząd może jednocześnie korzystać z narzędzi polityki ekspansyjnej i kontraktowej. Na przykład rząd USA może jednocześnie obniżyć podatki i wydatki. Jeśli obniżki podatków są równe 100 mln USD przychodów, a cięcia wydatków wynoszą tylko 50 mln USD, efekt netto jest ekspansywny.

Deficyt Stanów Zjednoczonych

Deficyt federalnego budżetu USA na rok budżetowy 2020 wynosi 1, 103 biliona dolarów. Deficyt wystąpił, ponieważ rząd USA wydaje obecnie więcej niż zarabia. Według AP News budżet na rok 2019 stworzył deficyt w wysokości 1, 09 bln USD. Wydatki w wysokości 4.529 bilionów USD były wyższe niż szacowane 3, 38 biliona USD dochodów, zgodnie z tabelą S-3 budżetu na 2020 rok.

Deficyt w Stanach Zjednoczonych wynika z trzech czynników. Wojna z terroryzmem po wydarzeniach z 11 września zwiększyła dług o 2, 4 bln USD od 2001 r. Roczne wydatki na wojsko podwoiły się. Obniżki podatków są kolejną przyczyną narastającego deficytu, ponieważ zmniejszają przychody z każdej obniżki dolara. W 2013 r. Centrum Polityki Budżetowej i Priorytetowej oszacowało, że obniżki podatków Busha zwiększyłyby deficyt o 5, 6 bln USD w latach 2001-2018.

Obniżki podatków Trumpa również zmniejszą przychody i zwiększą deficyt; obniżki podatków wynoszą 1, 5 bln USD w ciągu następnych 10 lat. Podczas gdy Wspólny Komitet ds. Podatków spodziewa się, że cięcia powinny stymulować wzrost o 0, 7% rocznie, kompensując część utraconych dochodów, deficyt wzrośnie o 1 bln USD w ciągu następnej dekady. Wreszcie ubezpieczenie społeczne jest kolejnym czynnikiem przyczyniającym się do deficytu. Według Henry J. Kaiser Family Foundation wydatki Medicare stanowiły 15% wszystkich wydatków federalnych w 2017 r. I oczekuje się, że do 2028 r. Osiągną 18%.

1, 103 biliona dolarów

Deficyt budżetu federalnego USA na rok budżetowy 2020 w wyniku wydatków rządu USA przekraczających dochód.

Nadwyżka na rachunku bieżącym Niemiec

Według CESifo Group w Europie Niemcy były krajem o największej nadwyżce w 2018 roku, wynoszącym 299 miliardów dolarów. Oczekiwano, że nadwyżka Niemiec spadnie z 7, 9% produkcji gospodarczej w 2017 r. Do 7, 8% w 2018 r. Japonia ma następną największą nadwyżkę w wysokości 200 mld USD (4% swojej produkcji gospodarczej), a następnie Holandia w wysokości 110 mld USD (12% jej produkcja ekonomiczna).

Niemcy czerpią korzyści z handlu z innymi krajami euro, innymi krajami UE i Stanami Zjednoczonymi. Ponadto Niemcy mają dochody z aktywów zagranicznych w wysokości około 63 miliardów euro.

Nadwyżki na rachunku obrotów bieżących są związane z wysokim eksportem kapitału netto, a Niemcy mają więcej roszczeń finansowych w obcych krajach niż zagraniczne w stosunku do Niemiec. Eksport do obcych krajów przynosi dochód, ale nadwyżki na rachunku bieżącym mogą stać się problematyczne, jeśli nie można odzyskać należności od innych krajów, które mogą nie być w stanie obsłużyć obciążeń odsetkowych.