Jak działa giełda?

Jeśli przeraża Cię myśl o inwestowaniu na giełdzie, nie jesteś sam. Osoby z bardzo ograniczonym doświadczeniem w inwestowaniu w akcje są albo przerażone horrorami, że przeciętny inwestor traci 50% wartości swojego portfela - na przykład na dwóch rynkach niedźwiedzi, które miały miejsce już w tym tysiącleciu - lub są zaskoczeni „gorącymi wskazówkami” niosące obietnicę wielkich nagród, ale rzadko się opłacają. Nic więc dziwnego, że wahadło sentymentu inwestycyjnego waha się między strachem a chciwością.

Rzeczywistość jest taka, że ​​inwestowanie na giełdzie niesie ze sobą ryzyko, ale gdy podchodzi się do niej w sposób zdyscyplinowany, jest to jeden z najskuteczniejszych sposobów budowania wartości netto. Podczas gdy wartość własnego domu zazwyczaj stanowi większość wartości netto przeciętnego człowieka, większość zamożnych i bardzo bogatych zazwyczaj inwestuje większość swoich zasobów w akcje. Aby zrozumieć mechanikę giełdy, zacznijmy od zagłębienia się w definicję akcji i jej różnych rodzajów.

Kluczowe dania na wynos

• Akcje lub akcje spółki reprezentują kapitał własny w firmie, dający akcjonariuszom prawo głosu, a także roszczenie rezydualne od zysków przedsiębiorstw w formie zysków kapitałowych i dywidend.
• Rynki giełdowe to miejsce, w którym inwestorzy indywidualni i instytucjonalni spotykają się, aby kupować i sprzedawać akcje w miejscach publicznych. Obecnie wymiany te istnieją jako rynki elektroniczne.
• Ceny akcji są ustalane na podstawie podaży i popytu na rynku, gdy kupujący i sprzedający składają zamówienia. Specjaliści lub animatorzy rynku często utrzymują przepływ zamówień i spready kupna i sprzedaży, aby zapewnić uporządkowany i uczciwy rynek.

Definicja „zapasów”

Akcje lub udziały (znane również jako „kapitał własny” spółki) to instrument finansowy, który reprezentuje własność spółki lub korporacji i reprezentuje proporcjonalne roszczenia do jej aktywów (tego, co posiada) i zysków (co generuje zyski).

Własność akcji oznacza, że ​​akcjonariusz posiada część spółki równą liczbie posiadanych akcji w stosunku do łącznej liczby akcji spółki pozostających w obrocie. Na przykład osoba fizyczna lub podmiot, który posiada 100 000 akcji spółki z 1 milionem akcji pozostających w posiadaniu, miałby w niej 10% udziałów. Większość firm ma zaległe akcje, które sięgają milionów lub miliardów.

Akcje zwykłe i preferowane

Chociaż istnieją dwa główne rodzaje akcji - wspólne i preferowane - termin „akcje” jest synonimem akcji zwykłych, ponieważ ich łączna wartość rynkowa i wolumeny obrotu są o wiele wielkości większe niż akcji preferowanych.

Główne rozróżnienie między nimi polega na tym, że akcje zwykłe zwykle dają prawo głosu, które umożliwia wspólnemu akcjonariuszowi zabranie głosu na zgromadzeniach korporacyjnych (takich jak doroczne walne zgromadzenie lub ZWZ) - w sprawach takich jak wybór do zarządu lub powołanie audytorów są poddawane pod głosowanie - podczas gdy akcje uprzywilejowane na ogół nie mają prawa głosu. Akcje uprzywilejowane są tak nazywane, ponieważ mają pierwszeństwo przed akcjami zwykłymi spółki do otrzymywania dywidend, a także aktywów w przypadku likwidacji.

Akcje zwykłe można dalej klasyfikować pod względem ich praw głosu. Chociaż podstawową przesłanką akcji zwykłych jest to, że powinny one mieć równe prawa głosu - jeden głos na posiadaną akcję - niektóre spółki mają podwójne lub wiele klas akcji z różnymi prawami głosu przypisanymi do każdej klasy. W takiej strukturze podwójnej klasy na przykład akcje klasy A mogą mieć 10 głosów na akcję, podczas gdy akcje klasy „podporządkowane” mogą mieć tylko jeden głos na akcję. Struktury akcji z dwiema lub wieloma klasami mają na celu umożliwienie założycielom firmy kontrolowania fortuny i kierunku strategicznego.

Dlaczego firma emituje akcje

Dzisiejszy gigant korporacyjny prawdopodobnie powstał jako niewielki prywatny podmiot założony przez wizjonera założyciela kilka dekad temu. Pomyśl o Jacku Ma inkubującym Alibaba Group Holding Limited (BABA) z jego mieszkania w Hangzhou w Chinach w 1999 roku lub Mark Zuckerberg, który założył najwcześniejszą wersję Facebooka, Inc. (FB) z pokoju w akademiku na Uniwersytecie Harvarda w 2004 roku. stały się one jednymi z największych firm na świecie w ciągu kilku dekad.

Jednak rozwój w tak szalonym tempie wymaga dostępu do ogromnej ilości kapitału. Aby przejść od pomysłu kiełkującego w mózgu przedsiębiorcy do działającej firmy, musi on wynająć biuro lub fabrykę, zatrudnić pracowników, kupić sprzęt i surowce oraz stworzyć sieć sprzedaży i dystrybucji, między inne rzeczy. Zasoby te wymagają znacznych kwot kapitału, w zależności od skali i zakresu rozpoczynania działalności gospodarczej.

Pozyskiwanie kapitału

Start-up może pozyskać taki kapitał poprzez sprzedaż akcji (finansowanie akcji) lub pożyczanie pieniędzy (finansowanie dłużne). Finansowanie zadłużenia może stanowić problem dla startupu, ponieważ może mieć niewiele aktywów do złożenia pożyczki - szczególnie w sektorach takich jak technologia czy biotechnologia, w których firma ma niewiele środków trwałych - a odsetki od pożyczki spowodowałyby obciążenie finansowe w pierwsze dni, kiedy firma może nie mieć żadnych przychodów ani zysków.

Finansowanie kapitałowe jest zatem preferowaną drogą dla większości startupów, które potrzebują kapitału. Przedsiębiorca może początkowo pozyskiwać środki z oszczędności osobistych, a także przyjaciół i rodzinę, aby rozpocząć działalność od podstaw. W miarę rozwoju działalności i zwiększania się wymagań kapitałowych przedsiębiorca może zwrócić się do inwestorów-aniołów i firm venture capital.

Notowanie akcji

Kiedy firma się ustanowi, może potrzebować dostępu do znacznie większych kwot kapitału, niż może uzyskać z bieżących operacji lub tradycyjnej pożyczki bankowej. Może to zrobić, sprzedając akcje publicznie w ramach pierwszej oferty publicznej (IPO). Zmienia to status spółki z prywatnej firmy, której akcje są w posiadaniu kilku akcjonariuszy, na spółkę publiczną, której akcje będą w posiadaniu wielu członków ogółu społeczeństwa. IPO oferuje również początkującym inwestorom w firmie możliwość wypłaty części ich udziałów, często czerpiąc przy tym bardzo atrakcyjne nagrody.

Gdy akcje spółki zostaną notowane na giełdzie papierów wartościowych i rozpocznie się obrót nimi, cena tych akcji będzie się zmieniać, gdy inwestorzy i handlowcy ocenią i ponownie oszacują swoją wartość wewnętrzną. Istnieje wiele różnych wskaźników i wskaźników, które można wykorzystać do wyceny zapasów, z których najbardziej popularną miarą jest prawdopodobnie stosunek ceny do zysku (lub PE). Analiza zasobów ma również tendencję do dzielenia się na jeden z dwóch obozów - analizę fundamentalną lub analizę techniczną.

Co to jest giełda papierów wartościowych?

Giełdy są rynkami wtórnymi, na których obecni właściciele akcji mogą zawierać transakcje z potencjalnymi nabywcami. Ważne jest, aby zrozumieć, że spółki notowane na giełdach nie kupują i nie sprzedają swoich akcji regularnie (firmy mogą angażować się w wykup akcji lub emitować nowe akcje, ale nie są to codzienne operacje i często mają miejsce na zewnątrz w ramach wymiany). Kiedy więc kupujesz akcje na giełdzie, nie kupujesz ich od firmy, kupujesz je od innego istniejącego akcjonariusza. Podobnie, kiedy sprzedajesz swoje akcje, nie odsprzedajesz ich firmie - raczej sprzedajesz je innemu inwestorowi.

Pierwsze rynki akcji pojawiły się w Europie w ^XVI i ^XVII wieku, głównie w miastach portowych lub centrach handlowych, takich jak Antwerpia, Amsterdam i Londyn. Te wczesne giełdy były jednak bardziej podobne do giełd obligacji, ponieważ niewielka liczba spółek nie emitowała akcji. W rzeczywistości większość wczesnych korporacji uważano za organizacje półpubliczne, ponieważ musiały być wyczarterowane przez ich rząd, aby prowadzić działalność.

Pod koniec ^XVIII wieku zaczęły pojawiać się rynki akcji w Ameryce, w szczególności na giełdzie nowojorskiej (NYSE), która pozwoliła na handel akcjami (zaszczyt pierwszej giełdy w Ameryce trafia na giełdę w Filadelfii [PHLX], który istnieje do dziś). NYSE zostało założone w 1792 r. Wraz z podpisaniem umowy z Buttonwood przez 24 maklerów i kupców z Nowego Jorku. Przed tą oficjalną rejestracją handlowcy i brokerzy spotykali się nieoficjalnie pod drzewkiem z drzewa guzicznego na Wall Street, aby kupować i sprzedawać akcje.

Pojawienie się nowoczesnych rynków giełdowych zapoczątkowało erę regulacji i profesjonalizacji, która teraz gwarantuje kupującym i sprzedającym akcje, że ich transakcje przebiegną po uczciwych cenach i w rozsądnym terminie. Obecnie istnieje wiele giełd papierów wartościowych w USA i na całym świecie, z których wiele jest połączonych ze sobą elektronicznie. To z kolei oznacza, że ​​rynki są bardziej wydajne i płynne.

Istnieje również szereg luźno regulowanych giełd pozagiełdowych, czasami nazywanych tablicami ogłoszeń, które są nazywane skrótem OTCBB. Akcje OTCBB są zwykle bardziej ryzykowne, ponieważ notują spółki, które nie spełniają bardziej rygorystycznych kryteriów notowań na większych giełdach. Na przykład, większe giełdy mogą wymagać, aby firma działała przez określony czas, zanim zostanie wpisana na giełdę, i że spełnia pewne warunki dotyczące wartości firmy i rentowności. W większości krajów rozwiniętych giełdy papierów wartościowych są organizacjami samoregulacyjnymi (SRO), organizacjami pozarządowymi, które są uprawnione do tworzenia i egzekwowania przepisów i standardów branżowych. Priorytetem giełd jest ochrona inwestorów poprzez ustanowienie zasad promujących etykę i równość. Przykłady takich SRO w Stanach Zjednoczonych obejmują pojedyncze giełdy, a także National Association of Securities Dealers (NASD) i Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).

Jak ustalane są ceny akcji

Ceny akcji na giełdzie można ustalać na wiele sposobów, ale najczęstszym sposobem jest proces aukcji, w którym kupujący i sprzedający składają oferty i oferty kupna lub sprzedaży. Licytacja to cena, po której ktoś chce kupić, a oferta (lub zapytanie) to cena, po której ktoś chce sprzedać. Kiedy licytacja i zapytanie pokrywają się, następuje transakcja.

Cały rynek składa się z milionów inwestorów i handlowców, którzy mogą mieć różne poglądy na temat wartości konkretnego pakietu akcji, a tym samym ceny, za jaką są gotowi go kupić lub sprzedać. Tysiące transakcji, które mają miejsce, gdy ci inwestorzy i handlowcy przekształcają swoje zamiary w działania, kupując i / lub sprzedając akcje, powodują zawirowania z minuty na minutę w ciągu dnia handlowego. Giełda stanowi platformę, na której taki handel może być łatwo przeprowadzony przez dopasowanie kupujących i sprzedających akcje. Aby przeciętny człowiek miał dostęp do tych giełd, potrzebowałby maklera papierów wartościowych. Ten makler papierów wartościowych działa jako pośrednik między kupującym a sprzedającym. Pozyskanie maklera papierów wartościowych odbywa się najczęściej poprzez utworzenie konta u uznanego brokera detalicznego.

Podaż i popyt na giełdzie

Giełda oferuje również fascynujący przykład praw podaży i popytu w pracy w czasie rzeczywistym. Do każdej transakcji giełdowej musi być kupujący i sprzedawca. Ze względu na niezmienne prawa podaży i popytu, jeśli jest więcej nabywców dla określonego towaru niż jest jego sprzedawca, cena akcji wzrośnie. I odwrotnie, jeśli będzie więcej sprzedawców akcji niż kupujących, cena spadnie.

Różnica między ceną kupna lub sprzedaży ofert - różnica między ceną kupna akcji a ceną kupna lub sprzedaży - reprezentuje różnicę między najwyższą ceną, którą kupujący jest skłonny zapłacić lub licytować akcje, a najniższą ceną które sprzedawca oferuje akcje. Transakcja handlowa ma miejsce albo wtedy, gdy kupujący akceptuje cenę sprzedaży, albo sprzedawca bierze cenę oferty. Jeśli kupujący przewyższają liczebnie sprzedawców, mogą być skłonni podnieść swoje oferty w celu nabycia akcji; sprzedawcy będą zatem żądać wyższych cen, podnosząc cenę w górę. Jeśli sprzedający przewyższą liczbę kupujących, mogą być skłonni zaakceptować niższe oferty dotyczące akcji, podczas gdy kupujący obniżą również swoje oferty, skutecznie zmuszając do obniżenia ceny.

Dopasowywanie kupujących do sprzedawców

Niektóre rynki akcji polegają na profesjonalnych traderach w utrzymywaniu ciągłych ofert i ofert, ponieważ zmotywowany nabywca lub sprzedawca może nie znaleźć się w danym momencie. Są to specjaliści lub animatorzy rynku. Rynek dwustronny składa się z oferty i oferty, a spread stanowi różnicę w cenie między ofertą a ofertą. Im bardziej wąski jest spread cenowy i większy rozmiar ofert i ofert (ilość akcji po każdej stronie), tym większa płynność akcji. Ponadto, jeśli jest wielu kupujących i sprzedających po sekwencyjnie wyższych i niższych cenach, mówi się, że rynek ma dobrą głębię. Wysokiej jakości rynki giełdowe zwykle mają małe spready kupna / sprzedaży, wysoką płynność i dobrą głębokość. Podobnie pojedyncze zapasy wysokiej jakości dużych firm mają zwykle te same cechy.

Łączenie kupujących i sprzedających akcje na giełdzie początkowo odbywało się ręcznie, ale obecnie coraz częściej odbywa się to za pośrednictwem komputerowych systemów obrotu. Ręczna metoda handlu opierała się na systemie znanym jako „otwarty krzyk”, w którym handlowcy korzystali z ustnej i ręcznej komunikacji sygnałowej, aby kupować i sprzedawać duże bloki akcji w „dziale handlowym” lub na dolinie giełdy.

Jednak system otwartych protestów został zastąpiony przez elektroniczne systemy transakcyjne na większości giełd. Systemy te mogą porównywać kupujących i sprzedających znacznie wydajniej i szybciej niż ludzie, co daje znaczące korzyści, takie jak niższe koszty handlu i szybsza realizacja transakcji.

Korzyści z notowań giełdowych

Do niedawna ostatecznym celem przedsiębiorcy było notowanie jego firmy na renomowanej giełdzie, takiej jak New York Stock Exchange (NYSE) lub Nasdaq, ze względu na oczywiste korzyści, które obejmują:

• Notowanie giełdowe oznacza gotowość płynności na akcje posiadane przez akcjonariuszy spółki.
• Umożliwia firmie pozyskanie dodatkowych funduszy poprzez emisję większej liczby akcji.
• Posiadanie akcji w obrocie publicznym ułatwia tworzenie planów opcji na akcje niezbędnych do przyciągnięcia utalentowanych pracowników.
• Spółki giełdowe mają lepszą widoczność na rynku; zasięg analityków i popyt ze strony inwestorów instytucjonalnych mogą podnieść cenę akcji.
• Akcje notowane na giełdzie mogą być używane przez spółkę jako waluta do dokonywania przejęć, w których część lub całość zapłaty jest wypłacana w magazynie.

Korzyści te oznaczają, że większość dużych firm ma charakter publiczny, a nie prywatny; bardzo duże prywatne firmy, takie jak gigant spożywczy i rolniczy Cargill, konglomerat przemysłowy Koch Industries oraz sprzedawca mebli dla majsterkowiczów Ikea są raczej wyjątkiem niż normą.

Problemy notowań giełdowych

Jednak notowanie na giełdzie ma pewne wady, takie jak:

• Znaczące koszty związane z notowaniem na giełdzie, takie jak opłaty za notowanie i wyższe koszty związane z przestrzeganiem przepisów i raportowaniem.
• Uciążliwe przepisy, które mogą ograniczać zdolność firmy do prowadzenia działalności gospodarczej.
• Krótkoterminowa koncentracja większości inwestorów, która zmusza firmy do próby pobicia szacunków kwartalnych zysków zamiast długoterminowego podejścia do strategii korporacyjnej.

Wiele gigantycznych startupów (znanych również jako „jednorożce”, ponieważ start-upy o wartości przekraczającej 1 miliard USD były niezwykle rzadkie), takie jak Uber (wycena z listopada 2018 r. = 76 miliardów dolarów) i Airbnb (wycena z czerwca 2018 r. = 31 miliardów) na wymianie na znacznie późniejszym etapie niż startupy sprzed dekady czy dwóch lat. Chociaż opóźnione notowanie może częściowo wynikać z wyżej wymienionych wad, głównym powodem może być to, że dobrze zarządzane start-upy z przekonującą propozycją biznesową mają dostęp do niespotykanych dotąd kwot kapitału pochodzących z państwowych funduszy majątkowych, private equity i inwestorów typu venture capital. Taki dostęp do pozornie nieograniczonych kwot kapitału sprawiłby, że debiut giełdowy i giełda papierów wartościowych byłyby o wiele mniej palącą kwestią dla startupu.

Z nieznanych przyczyn zmniejsza się także liczba spółek notowanych na giełdzie w USA - z 8 090 w 1996 r. Do 4 336 w 2017 r. - wynika z artykułu Financial Times, w którym cytowano dane Banku Światowego.

Inwestowanie w akcje

Liczne badania wykazały, że przez długi czas zapasy generują zwroty z inwestycji przewyższające zwroty z każdej innej klasy aktywów. Zwroty akcji wynikają z zysków kapitałowych i dywidend. Zysk kapitałowy występuje, gdy sprzedajesz akcje po cenie wyższej niż cena, w której je kupiłeś. Dywidenda to część zysku, którą spółka wypłaca akcjonariuszom. Dywidendy są ważnym składnikiem zwrotu z akcji - od 1926 r. Dywidendy przyczyniły się do uzyskania prawie jednej trzeciej całkowitego zwrotu z kapitału, a zyski kapitałowe przyniosły dwie trzecie, zgodnie z S&P Dow Jones Indices.

Urok kupowania akcji podobnej do jednego z legendarnego kwintetu FAANG - Facebook, Apple Inc. (AAPL), Amazon.com, Inc. (AMZN), Netflix, Inc. (NFLX) i Google Alphabet Inc. (GOOGL) ) na bardzo wczesnym etapie jest jedną z bardziej kuszących perspektyw inwestowania w akcje, w rzeczywistości takich przebiegów w domu jest niewiele. Inwestorzy, którzy chcą rzucić się na ogrodzenie z akcjami w swoich portfelach, powinni mieć większą tolerancję na ryzyko; tacy inwestorzy będą chętni do generowania większości swoich zysków z zysków kapitałowych, a nie dywidend. Z drugiej strony inwestorzy, którzy są konserwatywni i potrzebują dochodu ze swoich portfeli, mogą zdecydować się na akcje o długiej historii wypłacania znacznych dywidend.

Kapitalizacja rynku i sektor

Podczas gdy zapasy można klasyfikować na wiele sposobów, dwa najczęściej występują według kapitalizacji rynkowej i według sektora.

Kapitalizacja rynkowa odnosi się do całkowitej wartości rynkowej nierozliczonych akcji spółki i jest obliczana poprzez pomnożenie tych akcji przez bieżącą cenę rynkową jednej akcji. Chociaż dokładna definicja może się różnić w zależności od rynku, spółki o dużej kapitalizacji są ogólnie uważane za spółki o kapitalizacji rynkowej wynoszącej 10 miliardów USD lub więcej, podczas gdy spółki o średniej kapitalizacji to te o kapitalizacji rynkowej od 2 do 10 miliardów USD, oraz spółki o małej kapitalizacji mieszczą się w przedziale 300–2 mld USD.

Standardem branżowym dla klasyfikacji zapasów według sektorów jest Global Industry Classification Standard (GICS), który został opracowany przez MSCI i S&P Dow Jones Indices w 1999 r. Jako skuteczne narzędzie do uchwycenia szerokości, głębokości i ewolucji sektorów przemysłu. GICS to czteropoziomowy system klasyfikacji branżowej, który składa się z 11 sektorów i 24 grup branżowych. 11 sektorów to:

• Energia
• Materiały
• Przemysłowe
• Uznaniowe konsumenta
• Zszywki konsumenckie
• Opieka zdrowotna
• Finansowy
• Technologia informacyjna
• Usługi komunikacyjne
• Narzędzia
• Nieruchomość

Ta klasyfikacja sektorowa ułatwia inwestorom dostosowanie portfeli do ich tolerancji na ryzyko i preferencji inwestycyjnych. Na przykład konserwatywni inwestorzy potrzebujący dochodu mogą przypisywać swoje portfele do sektorów, których akcje mają lepszą stabilność cen i oferują atrakcyjne dywidendy - tak zwane sektory „defensywne”, takie jak artykuły konsumpcyjne, opieka zdrowotna i usługi komunalne. Agresywni inwestorzy mogą preferować bardziej niestabilne sektory, takie jak technologie informacyjne, finanse i energia.

Indeksy giełdowe

Oprócz poszczególnych akcji wielu inwestorów interesuje się indeksami giełdowymi (zwanymi także indeksami). Indeksy reprezentują zagregowane ceny wielu różnych akcji, a ruch indeksu jest efektem netto zmian poszczególnych składników. Kiedy ludzie mówią o giełdzie, często odnoszą się do jednego z głównych wskaźników, takich jak Dow Jones Industrial Average (DJIA) lub S&P 500.

DJIA jest indeksem ważonym ceną 30 dużych amerykańskich korporacji. Ze względu na swój system ważenia i fakt, że składa się on tylko z 30 akcji - gdy jest ich wiele do wyboru - tak naprawdę nie jest to dobry wskaźnik tego, jak radzi sobie giełda. S&P 500 jest indeksem ważonym kapitalizacją rynkową 500 największych firm w USA i jest znacznie bardziej aktualnym wskaźnikiem. Indeksy mogą być szerokie, takie jak Dow Jones lub S&P 500, lub mogą być specyficzne dla określonej branży lub sektora rynkowego. Inwestorzy mogą handlować indeksami pośrednio za pośrednictwem rynków kontraktów futures lub za pośrednictwem funduszy giełdowych (ETF), które handlują jak akcje na giełdach.

Indeks rynkowy jest popularną miarą wydajności rynku akcji. Większość indeksów rynkowych jest ważona kapitalizacją rynkową - co oznacza, że ​​waga każdego składnika indeksu jest proporcjonalna do jego kapitalizacji rynkowej - chociaż niektóre takie jak Dow Jones Industrial Average (DJIA) są ważone ceną. Oprócz DJIA inne szeroko obserwowane indeksy w USA i na świecie obejmują:

• S&P 500
• Nasdaq Composite
• Russell Indices (Russell 1000, Russell 2000)
• TSX Composite (Kanada)
• Indeks FTSE (Wielka Brytania)
• Nikkei 225 (Japonia)
• Indeks Daxa (Niemcy)
• Indeks CAC 40 (Francja)
• Indeks CSI 300 (Chiny)
• Sensex (Indie)

Największe giełdy

Giełdy istnieją już od ponad dwóch wieków. Czcigodny NYSE ma swoje korzenie w 1792 roku, kiedy dwadzieścia brokerów spotkało się na Dolnym Manhattanie i podpisało umowę o obrocie papierami wartościowymi na zlecenie; w 1817 r. maklerzy giełdowi w Nowym Jorku działający na podstawie umowy dokonali pewnych kluczowych zmian i zreorganizowali się jako zarząd giełdy i giełdy w Nowym Jorku.

Jak działa giełda

NYSE i Nasdaq to dwie największe giełdy na świecie, oparte na całkowitej kapitalizacji rynkowej wszystkich spółek notowanych na giełdzie. Liczba giełd w Stanach Zjednoczonych wzrosła w ostatnich latach, a IEX Group zajęła 13. pozycję w sierpniu 2016 r. Poniższa tabela pokazuje 15 największych giełd na świecie, uszeregowanych według całkowitej kapitalizacji rynkowej ich spółek giełdowych.

Źródło: Światowa Federacja Giełd