Jak działają ujemne stopy procentowe

Zazwyczaj przyjmuje się, że stopy procentowe są cenami płaconymi za pożyczanie pieniędzy. Na przykład roczna stopa procentowa w wysokości 2% pożyczki w wysokości 100 USD oznacza, że ​​pożyczkobiorca musi spłacić początkową kwotę pożyczki plus dodatkowe 2 USD po upływie pełnego roku. Z drugiej strony, oprocentowanie -2% oznacza, że ​​bank płaci pożyczkobiorcy 2 USD po roku korzystania z pożyczki w wysokości 100 USD, co jest sprzeczne z intuicją. Chociaż ujemne stopy procentowe stanowią silną zachętę do zaciągania pożyczek, trudno jest zrozumieć, dlaczego pożyczkodawca byłby skłonny zapewnić środki, biorąc pod uwagę, że to pożyczkodawca podejmuje ryzyko niewypłacalności pożyczki. Choć wydaje się to nie do pomyślenia, może się zdarzyć, że bankom centralnym zabraknie opcji politycznych stymulujących gospodarkę i sięgających po desperacką miarę ujemnych stóp procentowych.

Kluczowe dania na wynos

• Ujemne stopy procentowe są niekonwencjonalnym narzędziem polityki pieniężnej.
• Ujemne stopy procentowe to drastyczny środek, który pokazuje, że decydenci obawiają się, że Europa może popaść w spiralę deflacyjną.

Ujemne stopy procentowe w teorii i praktyce

Ujemne stopy procentowe są niekonwencjonalnym narzędziem polityki pieniężnej. Po raz pierwszy zostały zastosowane przez szwedzki bank centralny w lipcu 2009 r., Kiedy to bank obniżył stopę depozytową overnight do -0, 25%. Europejski Bank Centralny (EBC) podążył za nim w czerwcu 2014 r., Kiedy obniżył stopę depozytową do -0, 1%. Według innych agencji, inne kraje europejskie i Japonia wybrały ujemne stopy procentowe, w wyniku których dług publiczny osiągnął wartość 9, 5 bln USD, przynosząc ujemne stopy zwrotu w 2017 r.

Ujemne stopy procentowe to drastyczny środek, który pokazuje, że decydenci obawiają się, że Europa może popaść w spiralę deflacyjną. W trudnych czasach ekonomicznych ludzie i firmy trzymają się gotówki, czekając na poprawę koniunktury. Ale takie zachowanie może jeszcze bardziej osłabić gospodarkę, ponieważ brak wydatków powoduje dalszą utratę miejsc pracy, obniża zyski i wzmacnia obawy ludzi, dając im jeszcze więcej bodźców do gromadzenia zapasów.

W miarę spowolnienia wydatków ceny spadają, co stanowi kolejną zachętę do czekania na dalszy spadek cen.

To właśnie spirala deflacyjna, której europejscy decydenci próbują uniknąć przy ujemnych stopach procentowych. Obciążając banki europejskie za utrzymywanie rezerw w banku centralnym, mają nadzieję zachęcić banki do udzielania większych pożyczek.

Teoretycznie banki wolą pożyczać pieniądze pożyczkobiorcom i zarabiać co najmniej pewne odsetki, zamiast płacić za trzymanie ich w banku centralnym. Ponadto ujemne stawki pobierane przez bank centralny mogą zostać przeniesione na rachunki depozytowe i pożyczki. Oznacza to, że posiadacze depozytów byliby również obciążani opłatą za parkowanie swoich pieniędzy w lokalnym banku, podczas gdy niektórzy kredytobiorcy korzystają z przywileju faktycznego zarabiania pieniędzy poprzez zaciągnięcie pożyczki.

Innym głównym powodem, dla którego EBC zwrócił się do ujemnych stóp procentowych, jest obniżenie wartości euro. Niska lub ujemna rentowność długu europejskiego powstrzyma zagranicznych inwestorów osłabiających popyt na euro. Chociaż zmniejsza to podaż kapitału finansowego, problemem Europy nie jest podaż, ale popyt. Słabsze euro powinno pobudzić popyt na eksport i, miejmy nadzieję, zachęcić firmy do ekspansji.

Teoretycznie ujemne stopy procentowe powinny przyczynić się do pobudzenia działalności gospodarczej i powstrzymania inflacji, ale decydenci zachowują ostrożność, ponieważ istnieje kilka sposobów, w jakie taka polityka może się odwrócić. Ponieważ banki mają pewne aktywa, takie jak hipoteki, które na podstawie umowy są powiązane ze stopą procentową, takie ujemne stopy mogą obniżyć marże zysku do tego stopnia, że ​​banki faktycznie są skłonne pożyczyć mniej.

Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby posiadacze depozytów wycofywali swoje pieniądze i wkładali fizyczną gotówkę do materacy. Podczas gdy początkowym zagrożeniem byłyby ucieczki banków, drenaż gotówki z systemu bankowego mógłby doprowadzić do wzrostu stóp procentowych - dokładnie przeciwnie do tego, co mają osiągnąć ujemne stopy procentowe.

Dolna linia

Chociaż ujemne stopy procentowe mogą wydawać się paradoksalne, ta pozorna intuicja nie przeszkodziła ich przyjęciu przez wiele europejskich banków centralnych. Jest to dowód na tragiczną sytuację, która zdaniem decydentów jest charakterystyczna dla europejskiej gospodarki. Kiedy stopa inflacji w strefie euro spadła na terytorium deflacyjne w wysokości -0, 6% w lutym 2015 r., Europejscy decydenci obiecali zrobić wszystko, aby uniknąć spirali deflacyjnej. Jednak nawet gdy Europa wkroczyła na nieznane terytorium monetarne, wielu analityków ostrzegło, że polityka ujemnych stóp procentowych może mieć poważne niezamierzone konsekwencje.