Suwerenne fundusze majątkowe: wprowadzenie

Państwowe fundusze majątkowe przyciągnęły w ostatnich latach wiele uwagi, ponieważ więcej krajów otwiera fundusze i inwestuje w znane firmy i aktywa. Niektórzy eksperci szacują, że wszystkie państwowe fundusze majątkowe łącznie posiadają w 2012 r. Ponad 5 trylionów dolarów aktywów, a liczba ta powinna wzrosnąć stosunkowo szybko. To ustąpiło powszechnej trosce o wpływ tych funduszy na globalną gospodarkę. Dlatego ważne jest dokładne zrozumienie, czym są suwerenne fundusze majątkowe i jak powstały.

Państwowy Fundusz Majątkowy

Państwowy fundusz majątkowy to państwowa pula pieniędzy, która jest inwestowana w różne aktywa finansowe. Pieniądze zazwyczaj pochodzą z krajowej nadwyżki budżetowej. Kiedy naród ma nadmiar pieniądza, wykorzystuje suwerenny fundusz majątkowy jako sposób na przeznaczenie go na inwestycje, zamiast po prostu trzymać go w banku centralnym lub kierować z powrotem do gospodarki.

Motywy utworzenia suwerennego funduszu majątkowego różnią się w zależności od kraju. Na przykład Zjednoczone Emiraty Arabskie generuje dużą część swoich dochodów z eksportu ropy i potrzebuje sposobu ochrony nadwyżek rezerw przed ryzykiem związanym z ropą naftową, w ten sposób umieszcza część tych pieniędzy w suwerennym funduszu majątkowym. Wiele narodów wykorzystuje suwerenne fundusze majątkowe jako sposób na osiąganie zysków z korzyścią dla gospodarki narodowej i jej obywateli.

Podstawowymi funkcjami suwerennego funduszu majątkowego są stabilizacja gospodarki kraju poprzez dywersyfikację i generowanie bogactwa dla przyszłych pokoleń.

Historia

Pierwsze fundusze powstały w latach 50. XX wieku. Suwerenne fundusze majątkowe powstały jako rozwiązanie dla kraju o nadwyżce budżetowej. Pierwszym państwowym funduszem majątkowym był Kuwejcki Urząd ds. Inwestycji, utworzony w 1953 r. W celu inwestowania nadwyżek dochodów z ropy. Zaledwie dwa lata później Kiribati utworzył fundusz utrzymujący rezerwy dochodów. Niewiele nowych działań nastąpiło do momentu utworzenia trzech głównych funduszy:

• Abu Dhabi's Investment Authority (1976)
• Singapore's Government Investment Corporation (1981)
• Rządowy Fundusz Emerytalny Norwegii (1990)

W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci wielkość i liczba państwowych funduszy majątkowych dramatycznie wzrosły. W 2012 r. Istnieje ponad 50 państwowych funduszy majątkowych, a według Instytutu SWF ma ponad 5 bilionów dolarów na północ.

Suwerenne fundusze majątkowe kontra towary i towary

Suwerenne fundusze majątkowe można podzielić na dwie kategorie: towarowe lub inne. Różnica między tymi dwiema kategoriami polega na sposobie finansowania funduszu.

Suwerenne państwowe fundusze majątkowe są finansowane z towarów eksportujących. Kiedy cena towaru wzrośnie, narody, które eksportują ten towar, zobaczą większe nadwyżki. I odwrotnie, gdy gospodarka napędzana eksportem doświadcza spadku ceny tego towaru, powstaje deficyt, który może zaszkodzić gospodarce. Suwerenny fundusz majątkowy działa jako stabilizator dywersyfikacji pieniędzy kraju poprzez inwestowanie w innych obszarach.

Państwowe fundusze majątkowe odnotowały ogromny wzrost, ponieważ ceny ropy i gazu wzrosły w latach 2000–2012. W 2012 r. Fundusze finansowane z surowców wyniosły ponad 2, 5 bln USD.

Fundusze inne niż towarowe są zazwyczaj finansowane z nadwyżki rezerw walutowych z nadwyżek na rachunkach bieżących. Fundusze inne niż towary wyniosły w 2012 r. 2 bln USD, czyli trzy razy więcej niż trzy lata wcześniej.

Obecnie większość funduszy jest finansowana z towarów, ale do 2015 r. Fundusze inne niż towarowe mogą przekroczyć 50% całości.

W co inwestują suwerenne fundusze majątkowe?

Suwerenne fundusze majątkowe są tradycyjnie pasywnymi, długoterminowymi inwestorami. Niewiele państwowych funduszy majątkowych ujawnia swoje pełne portfele, ale państwowe fundusze majątkowe inwestują w szeroką gamę klas aktywów, w tym:

• Obligacje rządowe
• Akcje
• Bezpośrednie inwestycje zagraniczne

Jednak rosnąca liczba funduszy zwraca się na alternatywne inwestycje, takie jak fundusze hedgingowe lub fundusze private equity, które nie są dostępne dla większości inwestorów detalicznych. Międzynarodowy Fundusz Walutowy informuje, że państwowe fundusze majątkowe są bardziej narażone na ryzyko niż tradycyjne portfele inwestycyjne, posiadając duże udziały na często niestabilnych rynkach wschodzących.

Suwerenne fundusze majątkowe stosują różne strategie inwestycyjne:

• Niektóre fundusze inwestują wyłącznie w aktywa finansowe notowane na giełdzie.
• Inni inwestują we wszystkie główne klasy aktywów.

Fundusze różnią się także poziomem kontroli, którą przejmują przy inwestowaniu w spółki:

• Istnieją suwerenne fundusze majątkowe, które ograniczają liczbę akcji kupowanych w firmie i będą egzekwować ograniczenia w celu dywersyfikacji swoich portfeli lub przestrzegania własnych standardów etycznych.
• Inne państwowe fundusze majątkowe przyjmują bardziej aktywne podejście, kupując większe udziały w spółkach.

Międzynarodowa debata

Suwerenne fundusze majątkowe stanowią dużą i rosnącą część światowej gospodarki. Wielkość i potencjalny wpływ tych funduszy na handel międzynarodowy doprowadziły do ​​znacznego sprzeciwu, a krytyka nasiliła się po kontrowersyjnych inwestycjach w Stanach Zjednoczonych i Europie. Po kryzysie kredytów hipotecznych w latach 2006–2008 państwowe fundusze majątkowe pomogły ratować walczące banki Zachodu: CitiGroup, Merrill Lynch, UBS i Morgan Stanley. To spowodowało, że krytycy zaczęli się martwić, że obce narody zyskują zbyt dużą kontrolę nad krajowymi instytucjami finansowymi i że narody te mogą korzystać z tej kontroli z powodów politycznych. Strach ten może również prowadzić do protekcjonizmu inwestycyjnego, potencjalnie szkodząc gospodarce światowej poprzez ograniczenie cennych dolarów inwestycyjnych.

W Stanach Zjednoczonych i Europie wielu przywódców finansowych i politycznych podkreślało znaczenie monitorowania i ewentualnie regulowania państwowych funduszy majątkowych. Wielu przywódców politycznych twierdzi, że państwowe fundusze majątkowe stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a brak przejrzystości podsycił tę kontrowersję. Stany Zjednoczone rozwiązały ten problem uchwalając Ustawę o inwestycjach zagranicznych i bezpieczeństwie narodowym z 2007 r., Która ustanowiła większą kontrolę, gdy zagraniczny rząd lub podmiot będący własnością rządu próbuje kupić aktywa w USA.

Zachodnie mocarstwa były strzeżone przed umożliwieniem inwestowania suwerennych funduszy majątkowych i poprosiły o lepszą przejrzystość. Ponieważ jednak nie ma istotnych dowodów na to, że fundusze działają na podstawie motywów politycznych lub strategicznych, większość krajów złagodziła swoją pozycję, a nawet przyjęła inwestorów.

Dolna linia

Wielkość i liczba państwowych funduszy majątkowych stale rosną, zapewniając, że fundusze te pozostaną kluczową częścią światowej gospodarki w przyszłości. W jednym raporcie prognozuje się, że jeśli państwowe fundusze majątkowe będą nadal rosły w obecnym tempie, przekroczą roczną produkcję gospodarczą USA do 2015 r., A Unii Europejskiej do 2016 r. Pojawienie się państwowych funduszy majątkowych jest ważnym wydarzeniem dla inwestycji międzynarodowych, a ponieważ w nadchodzących latach problemy regulacyjne i dotyczące przejrzystości zostaną rozwiązane, fundusze te prawdopodobnie odegrają znaczącą rolę w kształtowaniu światowej gospodarki.