Zrozumienie rodzajów zabezpieczeń obligacji korporacyjnych

Aby zrozumieć obligacje korporacyjne, musisz najpierw zrozumieć kluczowe koncepcje dotyczące relacji długu korporacyjnego do struktury kapitału biznesowego emitenta i budowy tego długu. Punkty te są kluczowe dla inwestora, aby zrozumieć przed zainwestowaniem w produkty dłużne przedsiębiorstw.

Rozdzielanie obligacji korporacyjnych

Obligacje korporacyjne są zamienne - mają możliwość inwestowania przez inwestorów - produkty dłużne. Obligacje są dostępne na różnych poziomach ryzyka i zysku w zależności od wiarygodności kredytowej spółki bazowej. Korporacje wprowadzą obligacje, aby sfinansować wydatki i sfinansować bieżącą działalność. Obligacje są często łatwiejsze do oszacowania przez przedsiębiorstwa niż kredyty bankowe i często przyspieszają opóźnienie w otrzymaniu potrzebnych środków.

Istnieją oddzielne klasyfikacje obligacji, które szczegółowo określają, w jaki sposób obligacja odnosi się do struktury kapitałowej emitenta. Jest to istotne, ponieważ klasyfikacja obligacji faktycznie dyktuje zlecenie wypłaty na wypadek, gdyby emitent nie mógł wywiązać się ze swoich zobowiązań finansowych - zwanych niewywiązaniem się z płatności.

Porównując dług z kapitałem własnym, dług zawsze ma priorytet w kolejności wypłat. Porównując niezabezpieczony dług do długu zabezpieczonego, dług zabezpieczony ma priorytet. Na przykład preferowani akcjonariusze otrzymują wypłatę przed wspólnymi akcjami.

1. Zabezpieczone obligacje korporacyjne

Jest to struktura rankingu wykorzystywana przez emitentów do ustalania priorytetów w spłacie zadłużenia. Na szczycie tej struktury znajdowałby się „zabezpieczony” dług uprzywilejowany, od którego pochodzi nazwa struktury. Jest to w przeciwieństwie do struktur, w których wiek miejsc zadłużenia decyduje o tym, czy ma staż pracy. Jeżeli obligacja jest klasyfikowana jako obligacja zabezpieczona, emitent zabezpiecza ją. To sprawia, że ​​jest bardziej bezpieczny (zwykle ma znacznie wyższy wskaźnik odzysku) w przypadku domyślnych ustawień firmy. Przykładem są firmy, które emitują zabezpieczoną obligację korporacyjną, zabezpieczając ją aktywami takimi jak sprzęt przemysłowy, magazyn lub fabryka.

2. Zabezpieczone obligacje uprzywilejowane

Wszelkie zabezpieczenia oznaczone jako „uprzywilejowane” w takiej strukturze mają pierwszeństwo przed wszelkimi źródłami kapitału innej firmy. Posiadacze papierów wartościowych o najwyższym stopniu uprzywilejowania będą zawsze pierwszymi, którzy otrzymają wypłatę z pakietów akcji spółki w przypadku niewykonania zobowiązania. Potem pojawiliby się ci posiadacze papierów wartościowych, których papiery wartościowe są uważane za drugie pod względem uprzywilejowania, i tak dalej, aż do wyczerpania się aktywów używanych do spłaty takich długów.

3. Niezabezpieczone obligacje uprzywilejowane

Uprzywilejowane niezabezpieczone obligacje korporacyjne są pod wieloma względami podobnie jak uprzywilejowane zabezpieczone obligacje z jedną istotną różnicą: nie ma żadnego konkretnego zabezpieczenia gwarantującego je. Poza tym tacy uprzywilejowani posiadacze obligacji cieszą się uprzywilejowaną pozycją w przypadku niewykonania zobowiązania w odniesieniu do zlecenia wypłaty.

4. Obligacje podporządkowane Junior

Po wypłacie papierów wartościowych uprzywilejowanych, niezabezpieczony dług niższy zostanie następnie spłacony z pozostałych aktywów. Jest to niezabezpieczony dług, co oznacza, że ​​nie istnieje żadne zabezpieczenie gwarantujące przynajmniej część. Obligacje w tej kategorii są często nazywane obligacjami.

Takie niezabezpieczone obligacje mają wyłącznie dobre imię i rating kredytowy emitenta. Obligacje podporządkowane lub podporządkowane są nazwane specjalnie dla ich pozycji w zleceniu wypłaty: ich status podporządkowany lub podrzędny oznacza, że ​​są one wypłacane po obligacjach uprzywilejowanych, w przypadku niewykonania zobowiązania.

5. Obligacje gwarantowane i ubezpieczone

Obligacje te są gwarantowane na wypadek niewykonania zobowiązania nie poprzez zabezpieczenie, ale przez stronę trzecią. Oznacza to, że w przypadku, gdy emitent nie będzie mógł nadal dokonywać wypłat, strona trzecia przejmie i będzie kontynuować regulowanie pierwotnych warunków obligacji. Typowymi przykładami tej kategorii obligacji są obligacje komunalne zabezpieczone przez podmiot rządowy lub obligacje korporacyjne zabezpieczone przez podmiot z grupy.

Takie ubezpieczone obligacje posiadają drugi poziom bezpieczeństwa, ponieważ posiadają zdolność kredytową dwóch oddzielnych podmiotów zamiast tylko jednego, na którym można polegać w celu zabezpieczenia obligacji. Jednak ten drugi podmiot może zapewnić tylko tyle bezpieczeństwa, na ile pozwala jego własny rating kredytowy, więc nie jest w 100% ubezpieczony. Obligacje gwarantowane lub ubezpieczone są jednak znacznie mniej ryzykowne niż obligacje nieubezpieczone, a zatem zazwyczaj mają niższe oprocentowanie. Ubezpieczone obligacje zawsze będą miały wyższy rating kredytowy, ponieważ gwarantują je dwie firmy. Jednak ta premia za bezpieczeństwo wiąże się ze zmniejszeniem ostatecznej rentowności obligacji.

6. Obligacje zamienne

Niektórzy emitenci obligacji korporacyjnych mają nadzieję przyciągnąć inwestorów, oferując obligacje zamienne. Są to po prostu obligacje, które obligatariusz może zamienić na akcje zwykłe. Akcje te pochodzą zazwyczaj od tego samego emitenta i są emitowane po ustalonej cenie, nawet jeśli cena rynkowa akcji wzrosła od czasu pierwszej emisji obligacji.

Cena obligacji zamiennych jest nieco bardziej płynna, ponieważ są one wyceniane na podstawie ceny akcji i perspektyw spółki w momencie ich emisji. Ponadto, ponieważ te obligacje zamienne dają inwestorom rozszerzone opcje, zazwyczaj mają niższą rentowność niż standardowe obligacje tej samej wielkości.

Korelacja ze stopami odzysku

Stopa odzysku obligacji korporacyjnych lub innego rodzaju zabezpieczenia odnosi się do kwoty całkowitej wartości obligacji. Obejmuje to zarówno odsetki, jak i kwotę główną, które prawdopodobnie zostaną odzyskane w przypadku niewywiązania się emitenta z zobowiązań. Ta stopa odzysku jest zazwyczaj wyrażana jako procent, który porównuje jej wartość w przypadku niewykonania zobowiązania z wartością nominalną obligacji. Mówiąc prościej: stopa odzysku to wartość wypłaty obligacji korporacyjnych w przypadku niewykonania zobowiązania.

Stopy odzysku są bardzo popularne jako sposób na pomoc inwestorom w oszacowaniu ryzyka straty, jaką stanowi obligacja korporacyjna, która zazwyczaj jest wyrażana jako strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD). Na przykład, jeśli inwestor rozważa inwestycję w obligacje o wartości 100 000 USD (kapitał) ze stopą odzysku wynoszącą 30%, LGD wyniesie 70%. Oznacza to, że w przypadku niewypłacalności szacuje się, że wypłata wyniesie 30% kwoty głównej lub 30 000 USD. Zatem LGD w tym przykładzie wynosi 70 000 USD.

Stopy odzysku mogą się znacznie różnić w zależności od obligacji i od emitenta do emitenta. Istotne czynniki obejmują:

• Rodzaj zabezpieczenia obligacji korporacyjnych: Obligacje o wyższym stopniu uprzywilejowania i papiery wartościowe mają wyższą stopę odzysku niż instrumenty podporządkowane. W rzeczywistości stopa odzysku obligacji jest wprost proporcjonalna do starszeństwa wypłaty w przypadku niewykonania zobowiązania przez emitenta (choć czynniki takie jak branża i zabezpieczenia są również ważne). Nada Mora, ekonomista z Banku Rezerw Federalnych w Kansas City, przeprowadził przykładowe badanie i porównanie stóp odzysku różnych instrumentów dłużnych i uzyskał następujące wyniki. Porównując zabezpieczone obligacje uprzywilejowane z uprzywilejowanymi niezabezpieczonymi obligacjami, stopa odzyskania zabezpieczonego długu wyniosła 56%, a stopa odzyskania niezabezpieczonego długu wyniosła 37%. Ogólnie rzecz biorąc, inwestorzy mogą oczekiwać, że zabezpieczone długi uprzywilejowane będą miały najwyższe stopy odzysku. Wskaźnik odzysku długu podporządkowanego wyniósł 31%, a wskaźnik odzyskania długu podporządkowanego junior był najniższy i wyniósł 27%.
• Warunki makroekonomiczne: Istnieje kilka warunków makroekonomicznych, które mogą bezpośrednio wpływać na stopę odzysku dowolnego papieru wartościowego lub obligacji korporacyjnej. Należą do nich ogólny wskaźnik niewykonania zobowiązania, aktualny etap większego cyklu gospodarczego i ogólne warunki płynności. Na przykład recesja, w której wiele firm nie wywiązuje się z zobowiązań, może negatywnie wpłynąć na wskaźnik odzyskiwania zabezpieczeń (wyraźnie zaobserwowano to podczas kryzysu finansowego w 2008 r.).
• Poszczególne czynniki dotyczące emitenta: W samej firmie istnieją czynniki, które mogą wpłynąć na stopę odzysku emitowanych przez nią obligacji i instrumentów zabezpieczających. Należą do nich ogólny poziom zadłużenia, poziom kapitału własnego i struktura kapitału, aby wymienić tylko kilka znaczących. Ogólnie rzecz biorąc, sprowadza się do tego: im niższy wskaźnik zadłużenia do aktywów, tym wyższy wskaźnik odzysku, którego mogą oczekiwać inwestorzy.

Dolna linia

Każdy inwestor w obligacje korporacyjne lub jakikolwiek inny instrument dłużny powinien zwrócić szczególną uwagę na klasyfikację zabezpieczenia długu. Różne typy zabezpieczeń są bezpośrednio powiązane z potencjalnymi wskaźnikami odzyskiwania w przypadku niewykonania zobowiązania przez korporację. Ponadto inne czynniki wpływają na wskaźnik odzysku, który na każdym etapie należy również wziąć pod uwagę.