Ustawa o jednolitym partnerstwie (UPA)
Ustawa o jednolitym partnerstwie (UPA) zapewnia zarządzanie partnerstwami biznesowymi w kilku stanach USA. UPA oferuje również regulacje dotyczące rozwiązania partnerstwa, gdy partner dysocjuje. Jest to tak zwany akt jednolity, który działa podobnie do modelowej ustawy (przepis uchwalany przez ustawodawców, a nie sądy lub agencje rządowe). Ustawa o jednolitym partnerstwie została poddana wielu zmianom, odkąd po raz pierwszy została zaproponowana w 1914 r. Przez Krajową Konferencję Komisarzy ds. Jednolitych Praw Państwowych (NCCUSL). W tym czasie ustawa została przyjęta przez każde państwo, z wyjątkiem Luizjany, która ma historię ustanawiania własnych zasad.
Breaking Down Uniform Partnership Act (UPA)
Ustawa o jednolitym partnerstwie stanowi, że większość akcjonariuszy pozostałych partnerów może zgodzić się na kontynuowanie partnerstwa w ciągu 90 dni od odłączenia. Jednolita ustawa o partnerstwie skutecznie uratowała partnerstwa przed rozwiązaniem po rozwiązaniu partnera. Ponadto UPA określa zasady dotyczące tworzenia partnerstwa, obowiązków powierniczych i własności aktywów spółki.
Pierwsza ustawa o jednolitym partnerstwie została opracowana w 1914 r. Od tego czasu, ostatnio w 1997 r., Była wielokrotnie zmieniana i zmieniana. Jej rewizja z 1994 r. Jest często określana jako zmieniona ustawa o jednolitym partnerstwie (RUPA), która czasami powodowała zamieszanie w dalszych zmiany w 1996 i 1997 r. Jako takie, do każdej zmiany odnosi się rok jej wejścia w życie. Około 37 stanów USA przyjęło najnowszą wersję aktu.
Ustawa o jednolitym partnerstwie (UPA) z 1997 r
W 1996 r. Zmiany w ustawie o partnerstwie z ograniczoną odpowiedzialnością zostały ogłoszone i połączone w ustawę o jednolitym partnerstwie. Jedną z najbardziej znaczących zmian wynikających z nowelizacji ustawy z 1997 r. Jest to, że rozłączenie partnera nie powoduje rozwiązania, chyba że większość akcjonariuszy wyrazi zgodę na rozwiązanie. Partnerstwo jest automatycznie kontynuowane, chyba że partnerzy podejmą działania w celu rozwiązania partnerstwa w ciągu 90 dni od odłączenia. Zmieniony akt obejmuje również następujące funkcje:
- Definiuje partnerstwa jako jednostkę między partnerami i aktywami partnera, a nie jako agregację. W związku z tym spółka może pozwać i być pozwana w imieniu spółki, a także może nabywać nieruchomości w jej imieniu.
- Udziały partnera uważa się za odrębne prawa i zobowiązania związane z udziałem w partnerstwie. Oznacza to, że żaden partner nie jest zainteresowany konkretną własnością spółki. Wierzyciele wspólnika mogą szukać tylko partnera, a nie nieruchomości w spółce.
- RUPA określa obowiązki związane z troską i lojalnością partnerów, a także ich prawa do informacji oraz obowiązek dobrej wiary i uczciwego postępowania. Takie podstawowe standardy nie mogą zostać zniesione przez żadnego partnera lub umowę partnerską.
- Określa standardy konwersji i połączeń, takie jak zmiana ze spółki na spółkę komandytową lub łączenie w celu utworzenia nowego podmiotu.
- Zapewnia ochronę z ograniczoną odpowiedzialnością komplementariuszom w spółce komandytowej.