System dwuizbowy
System dwuizbowy jest odniesieniem do rządu posiadającego dwie izby legislacyjne lub izby. Bicameral to łacińskie słowo opisujące dwuczęściowy system legislacyjny. System dwuizbowy powstał w Anglii, a USA przyjęły ten system w momencie jego powstania.
Rząd federalny USA stosuje system dwuizbowy, podobnie jak wszystkie stany USA, z wyjątkiem Nebraski. Z kolei miasta amerykańskie często korzystają z systemu jednoizbowego, takiego jak Nebraska.
Kluczowe dania na wynos
- System dwuizbowy jest stylem rządowym z dwoma oddzielnymi działami w ramach władzy ustawodawczej rządu, w porównaniu z systemem jednoizbowym, który nie dzieli gałęzi rządowej.
- Dwuizbowy system amerykański jest podzielony na Izbę Reprezentantów (gdzie liczba przydzielonych członków zależy od populacji stanu) i Senat (gdzie każde państwo ma dwóch członków).
- Większość rządów międzynarodowych stosuje system jednoizbowy - z mniej więcej 60/40 podziałem na jednoizbowy i dwuizbowy.
- Każda izba władzy ustawodawczej ma różne uprawnienia do zapewnienia kontroli i równowagi w systemie.
- Bardziej zaludniony oddział Izby Reprezentantów ma mniej surowe wymagania dla członków, jeśli chodzi o wiek i długość obywatelstwa w porównaniu do Senatu.
Jak działa system dwuizbowy
Dwuizbowy system w USA składa się z Izby Reprezentantów i Senatu - zwanych wspólnie Kongresem. Artykuł 1 ust. 1 Konstytucji USA ustanawia Kongres składający się z Senatu i Izby Reprezentantów. Istnieją dwa historyczne i praktyczne powody, aby mieć dwa domy ustawodawcy.
W USA historycznym powodem jest to, że podczas konwencji konstytucyjnej założyciele Ameryki nie mogli uzgodnić, czy każde państwo powinno mieć taką samą liczbę przedstawicieli, czy też liczba przedstawicieli powinna być oparta na populacji. Założyciele postanowili zrobić oba w ramach porozumienia znanego jako Wielki Kompromis, a zatem powstał dwuizbowy system, który znamy dzisiaj.
Praktycznym powodem dla systemu dwuizbowego jest zapobieganie zbyt dużej władzy władzy ustawodawczej - kontrola wewnątrzgałęziowa. System dwuizbowy ma zapewniać kontrole i wyważenia oraz zapobiegać potencjalnym nadużyciom zasilania.
Amerykański system dwuizbowy powstał z chęci posiadania zrównoważonego systemu w ramach władzy ustawodawczej i rozwiązania sporu dotyczącego podziału reprezentacji między państwami.
Uwagi specjalne
Na całym świecie około 41% rządów jest dwuizbowych, a około 59% jednoizbowych. Inne kraje, które mają system dwuizbowy, to Australia, Brazylia, Kanada, Niemcy, Indie, Wielka Brytania, Irlandia, Holandia, Rosja, Hiszpania i Czechy. Wielkość, kadencja i metoda wyboru (wybierane bezpośrednio, wybierane pośrednio, mianowane lub inne) dla każdej izby systemu dwuizbowego będą się różnić w zależności od kraju. Systemy jednoizbowe stały się bardziej popularne w XX wieku, a niektóre kraje, w tym Grecja, Nowa Zelandia i Peru, zmieniły systemy z dwuizbowych na jednoizbowe.
W Wielkiej Brytanii system dwuizbowy składa się z Izby Lordów i Izby Gmin. Izba Lordów reprezentuje mniejszą, bardziej elitarną klasę, podczas gdy Izba Gmin reprezentuje większą, bardziej zwykłą klasę. System amerykański był wyjątkowy, kiedy został ustanowiony, ponieważ nie miał reprezentować członków różnych klas, ale mieszkańców różnych lokalizacji.
Wymagania dla systemu dwuizbowego
Członkowie Izby Reprezentantów USA odbywają dwuletnią kadencję. Dwuletnie kadencje mają na celu sprawienie, aby przedstawiciele reagowali na potrzeby wyborców. W sumie jest 435 przedstawicieli, przy czym liczba z każdego stanu jest proporcjonalna do populacji tego stanu. Ten system nazywa się reprezentacją proporcjonalną. Na przykład Alabama ma siedmiu przedstawicieli, podczas gdy Kalifornia ma 53. Siedem najmniej zaludnionych stanów - Alaska, Delaware, Montana, Dakota Północna, Dakota Południowa, Vermont i Wyoming - ma po jednym przedstawicielu.
Każde państwo ma również dwóch senatorów (system zwany równą reprezentacją), którzy są wybierani bezpośrednio przez wyborców i służą na sześć lat. Przed ratyfikacją siedemnastej poprawki do konstytucji w 1913 r. Ustawodawcy państwowi wybrali senatorów, którzy zwykle byli elitami.
Każdy dom ma inne wymagania do spełnienia. Aby być przedstawicielem USA, musisz mieć co najmniej 25 lat, obywatel USA od co najmniej siedmiu lat oraz mieszkaniec stanu, który chcesz reprezentować. Aby zostać senatorem USA, musisz mieć co najmniej 30 lat, obywatel USA od co najmniej dziewięciu lat oraz mieszkaniec stanu, który chcesz reprezentować.
Każdy dom ma również unikalne moce. Tylko członkowie Izby mogą w sprawach karnych oskarżać (impeach) prezydenta i innych urzędników federalnych; Senat następnie dokonuje przeglądu sprawy. Izba decyduje także o wyborach prezydenckich, jeśli żaden kandydat nie zdobędzie większości głosów w wyborach do kolegium wyborczego. A każdy rachunek, który podnosi podatki, pochodzi z Domu, dlatego mówi się, że Dom ma moc portfela. Senat głosuje za powołaniem ponad 1000 urzędników wykonawczych i może ratyfikować traktaty dwiema głosami.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.