Jednostka kontraktu
Jednostką kontraktu jest faktyczna kwota bazowego składnika aktywów reprezentowana przez pojedynczy kontrakt futures lub instrument pochodny. Bazowym aktywem może być wszystko, co jest przedmiotem obrotu na giełdzie kontraktów futures, od towarów rolnych i metali po waluty i stopy procentowe. Ponieważ kontrakty futures są wysoce znormalizowane, jednostka kontraktu określi dokładną ilość i specyfikacje aktywów, takie jak liczba i jakość baryłek ropy naftowej lub ilość waluty obcej. Jednostką kontraktu opcji jest 100, co oznacza, że każda umowa dotyczy zakupu lub sprzedaży 100 udziałów.
PRZEŁAMANIE Jednostki kontraktu
Jednostka kontraktowa jest ważną decyzją giełdy, w której jest przedmiotem obrotu. Jeśli jednostka jest zbyt duża, wielu inwestorów i inwestorów, którzy chcą zabezpieczyć mniejsze ekspozycje, nie będzie mogło skorzystać z giełdy. Jeśli jednostka kontraktu jest zbyt mała, handel staje się kosztowny, ponieważ z każdym przedmiotem transakcji wiąże się koszt. Niektóre giełdy wprowadziły koncepcję „mini” umów w celu przyciągnięcia i zatrzymania mniejszych inwestorów.
Różne kontrakty futures mają różne jednostki kontraktowe i miary. Na przykład kontrakt futures na CAD / USD (dolar kanadyjski / dolar amerykański) będący przedmiotem obrotu na giełdzie Chicago Mercantile Exchange (CME) ma kontrakt o wartości 100 000 C $, natomiast kontrakt E-mini na CME ma również wielkość 10 000 C $ . Kontrakt EUR / USD na CME ma wielkość 125 000 USD, a kontrakt na złoty kontrakt futures ma wielkość 100 uncji. W wyniku tych różnic w rozmiarach i specyfikacjach mogą występować znaczne różnice w rzeczywistej wartości w dolarach różnych kontraktów futures.
Jednostki kontraktowe ułatwiają inwestorom podejmowanie decyzji o liczbie kontraktów potrzebnych do zabezpieczenia ich ekspozycji. Na przykład amerykańska firma, która musi zapłacić milionowi kanadyjskiego dostawcy w ciągu trzech miesięcy i chce zabezpieczyć się przed rosnącym dolarem kanadyjskim, może to zrobić poprzez zakup 10 kontraktów futures na CAD / USD.
Ograniczenia jednostek kontraktowych
Wadą znormalizowanych jednostek kontraktowych jest brak możliwości stworzenia idealnego zabezpieczenia. Na przykład, jeśli amerykańska firma będzie musiała zapłacić 1, 15 mln C $ swojemu kanadyjskiemu dostawcy w ciągu trzech miesięcy, możliwe będzie zabezpieczenie tylko 1 mln C $ lub 1, 1 mln C $ ze względu na znormalizowaną jednostkę kontraktową. Tak więc amerykańska firma jest zmuszona zabezpieczyć za dużo lub za mało dolarów kanadyjskich.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.