Dochód do dyspozycji
Dochód do dyspozycji, znany również jako dochód osobisty do dyspozycji (DPI), to kwota, którą gospodarstwa domowe mają do dyspozycji i oszczędności po uwzględnieniu podatków dochodowych. Dochód osobisty do dyspozycji jest często monitorowany jako jeden z wielu kluczowych wskaźników ekonomicznych stosowanych do oceny ogólnego stanu gospodarki.
Dochód do dyspozycji
PRZEŁAMANIE Dochodu do dyspozycji
Dochód do dyspozycji jest ważną miarą zasobów finansowych gospodarstw domowych. Rozważmy na przykład rodzinę z dochodem gospodarstwa domowego w wysokości 100 000 USD, a rodzina ma efektywną stawkę podatku dochodowego w wysokości 25% (w porównaniu do krańcowej stawki podatkowej). Dochód rozporządzalny tego gospodarstwa domowego wynosiłby wówczas 75 000 USD (100 000 - 25 000 USD). Ekonomiści używają DPI jako punktu wyjścia do pomiaru stopy oszczędności i wydatków gospodarstw domowych.
Statystyczne wykorzystanie dochodu do dyspozycji
Wiele przydatnych miar statystycznych i wskaźników ekonomicznych pochodzi z dochodu do dyspozycji. Na przykład ekonomiści wykorzystują dochód do dyspozycji jako punkt wyjścia do obliczenia wskaźników, takich jak dochód uznaniowy, osobiste oszczędności, krańcowa skłonność do konsumpcji (MPC) i krańcowa skłonność do oszczędzania (MPS).
Dochód do dyspozycji pomniejszony o wszystkie płatności z tytułu artykułów pierwszej potrzeby (kredyt hipoteczny, ubezpieczenie zdrowotne, żywność, transport) to dochód uznaniowy. Ta część dochodu do dyspozycji może zostać wydana na to, co wybiera osoba otrzymująca dochód, lub, alternatywnie, może zostać zaoszczędzona. Dochody uznaniowe jako pierwsze kurczą się w związku z utratą pracy, obniżeniem wynagrodzenia lub pogorszeniem koniunktury gospodarczej. Jako takie, firmy sprzedające produkty uznaniowe najbardziej cierpią podczas recesji i są uważnie obserwowane przez ekonomistów pod kątem oznak zarówno recesji, jak i ożywienia.
Indywidualna stopa oszczędności to procent dochodu do dyspozycji, który przeznaczany jest na oszczędności na emeryturę lub wykorzystanie w późniejszym terminie. Krańcowa skłonność do konsumpcji reprezentuje procent każdego dodatkowego dolara dochodu do dyspozycji, który zostaje wydany, zaś krańcowa skłonność do oszczędzania oznacza procent, który zostaje zaoszczędzony.
Przez kilka miesięcy w 2005 r. Średnia stopa oszczędności osobistych spadła na terytorium ujemne po raz pierwszy od 1933 r. Oznacza to, że w 2005 r. Amerykanie wydawali co miesiąc swoje dochody do dyspozycji, a następnie przeznaczali oszczędności lub zadłużenie na dalsze wydatki.
Dochód rozporządzalny do wypłaty wynagrodzenia
Rząd federalny stosuje nieco inną metodę do obliczania dochodu do dyspozycji na cele zmiany wysokości wynagrodzeń. Czasami rząd wypłaca wynagrodzenie osoby zarabiającej na pokrycie zaległych podatków lub zaległej alimentów. Wykorzystuje dochód rozporządzalny jako punkt wyjścia do ustalenia, ile wykorzystać z wypłaty dla osoby zarabiającej. Począwszy od 2019 r., Przyznana kwota nie może przekraczać 25% dochodu rozporządzalnego danej osoby lub kwoty, o którą tygodniowy dochód danej osoby przekracza 30-krotność federalnej płacy minimalnej, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa.
Oprócz podatków dochodowych, rząd odejmuje składki na ubezpieczenie zdrowotne i składki na obowiązkowe plany emerytalne od dochodu brutto przy obliczaniu dochodu do dyspozycji na cele wypłaty wynagrodzeń. Wracając do powyższego przykładu, jeśli opisana rodzina płaci rocznie składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 10 000 USD i jest zobowiązana do wpłacenia 5000 USD na plan emerytalny, jej dochód do dyspozycji na cele związane ze zmianami wynagrodzeń zmniejsza się z 75 000 USD do 60 000 USD.