Rachunkowość kapitałowa
Rachunkowość kapitałowa, lub tak zwana metoda praw własności, to proces księgowy służący do rejestrowania inwestycji w stowarzyszonych spółkach lub podmiotach. Zasadniczo metodę praw własności stosuje się, gdy inwestor lub jednostka dominująca posiada 20–50% akcji z prawem głosu w jednostce stowarzyszonej.
Ta metoda rachunkowości jest stosowana tylko wtedy, gdy inwestor ma znaczący wpływ na jednostkę, w której dokonano inwestycji. Stosując metodę praw własności, inwestor rozpoznaje tylko swój udział w zyskach i stratach jednostki, w której dokonano inwestycji, w okresach, w których te zyski i straty znajdują również odzwierciedlenie na rachunkach finansowych jednostki, w której dokonano inwestycji. Jeżeli jednostka inwestująca odnotowuje zysk lub stratę, jest to odzwierciedlone w rachunku zysków i strat. Ponadto każdy rozpoznany zysk zwiększa inwestycję zarejestrowaną przez podmiot inwestujący, a rozpoznana strata zmniejsza inwestycję.
ŁAMANIE Rachunków kapitałowych
W ramach rachunkowości kapitałowej największy nacisk kładzie się na poziom wpływu inwestora na decyzje operacyjne lub finansowe jednostki, w której dokonano inwestycji. Jeżeli nie ma znaczącego wpływu na jednostkę, w której dokonano inwestycji, inwestor zamiast tego stosuje metodę kosztów, aby uwzględnić swoją inwestycję w spółce stowarzyszonej.
Chociaż żaden precyzyjny środek nie jest w stanie oszacować dokładnego poziomu wpływu, kilka wspólnych wskaźników polityki operacyjnej i finansowej obejmuje:
- Reprezentacja zarządu
- Udział w kształtowaniu polityki
- Istotne transakcje wewnątrz jednostki
- Wymiana personelu kierowniczego wewnątrz jednostki
- Zależność technologiczna
- Odsetek własności inwestora w porównaniu do innych inwestorów
Gdy inwestor nabywa 20% lub więcej akcji z prawem głosu w jednostce, w której dokonano inwestycji, zakłada się, że bez dowodów przeciwnych inwestor zachowuje zdolność wywierania znaczącego wpływu na jednostkę, w której dokonano inwestycji. Przeciwnie, gdy pozycja własnościowa jest mniejsza niż 20%, zakłada się, że inwestor nie wywiera znaczącego wpływu na jednostkę, w której dokonano inwestycji, chyba że może inaczej wykazać taką zdolność.
Co ciekawe, znaczna, a nawet większościowa własność jednostki, w której dokonano inwestycji, przez inną stronę niekoniecznie zabrania inwestorowi wywierania znaczącego wpływu na jednostkę, w której dokonano inwestycji. Na przykład wielu znaczących inwestorów instytucjonalnych może cieszyć się większą domniemaną kontrolą, niż pozwala na to ich absolutny poziom własności.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.