Ewolucja bankowości w czasie
Bankowość istnieje już od czasu bicia pierwszych walut - być może nawet wcześniej, w takiej czy innej formie. Waluta, w szczególności monety, wyrosła z podatków. We wczesnych czasach starożytnych imperiów roczne opodatkowanie jednej świni mogło być rozsądne, ale wraz z rozwojem imperiów ten rodzaj płatności stał się mniej pożądany.
Kluczowe dania na wynos
- Instytucje bankowe powstały z potrzeby zaspokojenia rynku w celu udzielania pożyczek społeczeństwu. W miarę wzrostu gospodarek banki pozwalały ogółowi społeczeństwa zwiększać kredyty i dokonywać większych zakupów.
- Historycznie świątynie były uważane za najwcześniejsze formy banków, ponieważ były okupowane przez kapłanów i stawały się rajem dla bogatych.
- Najwcześniejsze rzymskie przepisy zezwalały na przejęcie gruntów zamiast spłat pożyczek między dłużnikami a wierzycielami.
- Znany ekonomista Adam Smith w XVIII wieku wysunął teorię, że samoregulacja gospodarki pozwoli rynkom osiągnąć równowagę. Było to znane jako niewidzialna ręka, udokumentowane w „Theory of Moral Sentymenty”.
- W bardziej współczesnej historii panika z 1907 r. Wywołała 2 firmy maklerskie, które zbankrutowały, powodując recesję jeszcze w tym samym roku, kiedy płynność była problemem amerykańskich miast. Doprowadziło to do utworzenia Banku Rezerw Federalnych.
- Druga wojna światowa wygenerowała biznes i pracę w USA, pomagając podnieść gospodarkę z załamań.
Zrozumienie historii bankowości
Historia bankowości rozpoczęła się, gdy imperia potrzebowały sposobu płacenia za zagraniczne towary i usługi, z czymś, co można by łatwiej wymienić. Monety o różnych rozmiarach i metalach podawane w miejscu kruchych, nietrwałych banknotów.
Monety te musiały jednak być przechowywane w bezpiecznym miejscu. Starożytne domy nie miały stalowego sejfu, dlatego większość zamożnych ludzi miała konta w świątyniach. Wielu ludzi, takich jak kapłani lub pracownicy świątyń, których, jak się spodziewano, było zarówno pobożnych, jak i uczciwych, zawsze zajmowało świątynie, zwiększając poczucie bezpieczeństwa.
Historyczne zapisy z Grecji, Rzymu, Egiptu i starożytnego Babilonu sugerowały, że świątynie pożyczają pieniądze, oprócz ich bezpieczeństwa. Fakt, że większość świątyń była również centrami finansowymi ich miast, jest głównym powodem, dla którego zostały splądrowane podczas wojen.
Monety można gromadzić łatwiej niż inne towary, takie jak świnie o wadze 300 funtów, dlatego powstała klasa zamożnych kupców, którzy z zainteresowaniem pożyczali te monety potrzebującym ludziom. Świątynie na ogół obsługiwały duże pożyczki, a także pożyczki dla różnych państw, a ci nowi pożyczkodawcy zajmowali się resztą.
Pierwszy rzeczywisty bank
Rzymianie, wielcy budowniczowie i administratorzy sami wyjęli bankowość ze świątyń i sformalizowali ją w odrębnych budynkach. W tym czasie lichwiarze nadal czerpali zyski, podobnie jak dziś rekiny pożyczkowe, ale większość legalnego handlu - i prawie wszystkich wydatków rządowych - wymagała korzystania z banku instytucjonalnego.
Juliusz Cezar, w jednym z edyktów zmieniających rzymskie prawo po jego przejęciu, podaje pierwszy przykład zezwalania bankierom na konfiskatę ziemi zamiast spłat kredytu. Było to monumentalne przesunięcie władzy w relacjach wierzyciela i dłużnika, ponieważ ziemscy szlachcice byli nietykalni przez większą część historii, przekazując długi potomkom, dopóki wierzyciel lub wierzyciel nie wyginął.
Imperium Rzymskie w końcu się rozpadło, ale niektóre z jego instytucji bankowych żyły w formie papieskich bankierów, którzy pojawili się w Świętym Cesarstwie Rzymskim, i wraz z Templariuszami podczas wypraw krzyżowych. Małych pożyczkodawców, którzy konkurowali z kościołem, często potępiano za lichwę.
Visa Royal
W końcu różni monarchowie panujący nad Europą zauważyli mocne strony instytucji bankowych. Ponieważ banki istniały dzięki łasce, a czasami wyraźnym statutom i umowom o panującej suwerenności, mocarstwa królewskie zaczęły zaciągać pożyczki, aby nadrobić ciężkie czasy w królewskim skarbcu, często na warunkach króla. Ci łatwo poprowadzeni przez finanse królowie popadają w niepotrzebne ekstrawagancję, kosztowne wojny i wyścig zbrojeń z sąsiednimi królestwami, co często prowadzi do zadłużenia.
W 1557 r. Filipowi II Hiszpanii udało się obciążyć swoje królestwo tak wielkim długiem (w wyniku kilku bezsensownych wojen), że spowodował pierwszą ogólnoświatową bankructwo - a także drugą, trzecią i czwartą na świecie, w krótkim odstępie czasu. Stało się tak, ponieważ 40% produktu narodowego brutto (PNB) przeznaczano na obsługę długu. Trend przymykania oczu na zdolność kredytową dużych klientów nadal prześladuje banki w dzisiejszych czasach.
Adam Smith i Modern Banking
Bankowość była już dobrze ugruntowana w Imperium Brytyjskim, kiedy Adam Smith pojawił się w 1776 r. Ze swoją teorią „niewidzialnej ręki”. Umacniając swoje poglądy na samoregulującą się gospodarkę, lichwiarze i bankierzy zdołali ograniczyć zaangażowanie państwa w sektor bankowy i całą gospodarkę. Ten wolnorynkowy kapitalizm i konkurencyjna bankowość znalazły żyzny grunt w Nowym Świecie, gdzie Stany Zjednoczone przygotowywały się do powstania.
Na początku pomysły Smitha nie były korzystne dla amerykańskiego sektora bankowego. Średni czas życia amerykańskiego banku wynosił pięć lat, po czym większość banknotów z banków, których dotyczy niewykonanie zobowiązania, stała się bezwartościowa. Te czarterowane przez państwo banki mogły przecież wydawać banknoty tylko na złote i srebrne monety, które miały w rezerwie.
Napad na bank oznaczał znacznie więcej niż teraz, w naszym wieku ubezpieczenia depozytów i Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC). Ryzyko to spotęgowało cykliczne załamanie gotówki w Ameryce.
Alexander Hamilton, były sekretarz skarbu, założył bank narodowy, który przyjmowałby banknoty członków na równi, a tym samym przestawiał banki w trudnych czasach. Ten bank narodowy, po kilku przystankach, rozpoczyna, anuluje i wskrzesza, stworzył jednolitą walutę krajową i ustanowił system, w którym banki krajowe wspierały swoje banknoty, kupując skarbowe papiery wartościowe, tworząc w ten sposób płynny rynek. Poprzez nałożenie podatków na stosunkowo bezprawne banki państwowe banki krajowe wyparły konkurencję.
Szkody zostały już wyrządzone, ponieważ przeciętny Amerykanin już urósł do zaufania do banków i bankierów w ogóle. To uczucie doprowadziłoby stan Teksas do wyjęcia spod prawa bankierów - prawo, które obowiązywało do 1904 roku.
Banki kupieckie
Większość obowiązków gospodarczych, które byłyby wykonywane przez krajowy system bankowy, oprócz zwykłej działalności bankowej, takiej jak pożyczki i finanse przedsiębiorstw, trafiła w ręce dużych banków handlowych, ponieważ krajowy system bankowy był tak sporadyczny. W okresie niepokojów, który trwał do lat dwudziestych XX wieku, te banki kupieckie podzieliły swoje międzynarodowe powiązania na władzę polityczną i finansową.
Banki te obejmowały Goldman i Sachs, Kuhn, Loeb oraz JP Morgan and Company. Początkowo polegali w dużej mierze na prowizjach ze sprzedaży zagranicznych obligacji z Europy, z niewielkim przepływem zwrotnym amerykańskich obligacji w Europie. To pozwoliło im zgromadzić kapitał.
W tym czasie bank nie był prawnie zobowiązany do ujawnienia kwoty rezerwy kapitałowej, co świadczy o jego zdolności do przetrwania dużych, ponadprzeciętnych strat kredytowych. Ta tajemnicza praktyka oznaczała, że reputacja i historia banku były najważniejsze. Podczas gdy banki początkowe przychodziły i odchodziły, te rodzinne banki handlowe miały długą historię udanych transakcji. Gdy pojawił się wielki przemysł i stworzył potrzebę finansowania przedsiębiorstw, wymaganego kapitału nie mógł zapewnić żaden bank, dlatego wstępne oferty publiczne (IPO) i publiczne obligacje stały się jedynym sposobem na pozyskanie potrzebnego kapitału.
Opinia publiczna w USA i zagraniczni inwestorzy w Europie niewiele wiedzieli o inwestowaniu, ponieważ ujawnienie informacji nie było prawnie egzekwowane. Z tego powodu kwestie te zostały w dużej mierze zignorowane, zgodnie z opinią publiczną banków ubezpieczających. W rezultacie udane oferty podniosły reputację banku i umożliwiły mu prosić o więcej w celu zagwarantowania oferty. Pod koniec XIX wieku wiele banków domagało się stanowiska w zarządach spółek poszukujących kapitału, a jeśli zarząd okazał się brakujący, same zarządzały spółkami.
Morgan i Monopol
JP Morgan and Company pojawili się na czele banków handlowych pod koniec XIX wieku. Był połączony bezpośrednio z Londynem, ówczesnym centrum finansowym świata, i miał znaczący wpływ polityczny w Stanach Zjednoczonych. Morgan i spółka stworzyli US Steel, AT&T i International Harvester, a także duopole i prawie monopole w branży kolejowej i morskiej, poprzez rewolucyjne wykorzystanie trustów i pogardę dla ustawy antymonopolowej Shermana.
Chociaż na początku XX wieku istniały dobrze znane banki handlowe, przeciętny Amerykanin miał trudności z uzyskaniem od nich pożyczek. Banki te nie reklamowały się i rzadko udzielały kredytów „zwykłym” ludziom. Rasizm był również szeroko rozpowszechniony i chociaż żydowscy i anglo-amerykańscy bankierzy musieli współpracować w dużych kwestiach, ich klienci byli podzieleni według czystych klas i linii rasowych. Banki te pozostawiły kredyty konsumpcyjne mniejszym bankom, które nadal zawodziły w zastraszającym tempie.
Panika z 1907 r
Załamanie akcji miedzianego funduszu wywołało panikę, w której ludzie spieszyli się z wyciąganiem pieniędzy z banków i inwestycji, co spowodowało gwałtowny spadek akcji. Bez działania Banku Rezerw Federalnych w celu uspokojenia ludzi zadanie polegało na JP Morgan, aby powstrzymać panikę, wykorzystując swoją znaczącą siłę zbrojną do zebrania wszystkich głównych graczy na Wall Street w celu manewrowania kontrolowanym przez nich kredytem i kapitałem, podobnie jak Fed zrobiłby dzisiaj.
Koniec ery
Jak na ironię, ten pokaz najwyższej władzy w ratowaniu amerykańskiej gospodarki zapewnił, że żaden prywatny bankier nigdy więcej nie sprawuje takiej władzy. Fakt, że zajęło to JP Morgan, bankiera, którego większość Ameryki nie lubiła jako jednego z baronów-rabusiów z Carnegie i Rockefellerem, skłonił rząd do utworzenia Banku Rezerw Federalnych, zwanego dziś „Bankiem Rezerw Federalnych”. Fed w 1913 roku. Wprawdzie banki handlowe wpłynęły na strukturę Fedu, ale zostały zepchnięte na dalszy plan.
Nawet po utworzeniu Rezerwy Federalnej władza finansowa i resztkowa władza polityczna koncentrowały się na Wall Street. Kiedy wybuchła I wojna światowa, Ameryka stała się globalnym pożyczkodawcą i pod koniec wojny zastąpiła Londyn jako centrum świata finansów. Niestety administracja republikańska nałożyła na sektor bankowy niekonwencjonalne kajdanki. Rząd nalegał, aby wszystkie narody będące dłużnikami musiały spłacić pożyczki wojenne, które tradycyjnie były wybaczane, zwłaszcza w przypadku sojuszników, zanim jakakolwiek amerykańska instytucja udzieliłaby im dalszych kredytów.
Spowolniło to światowy handel i spowodowało, że wiele krajów stało się wrogo nastawionych do amerykańskich towarów. Kiedy na giełdzie w Czarny wtorek w 1929 roku doszło do krachu, już i tak powolna gospodarka światowa została wyeliminowana. Rezerwa Federalna nie mogła powstrzymać katastrofy i odmówiła powstrzymania depresji; następstwa miały natychmiastowe konsekwencje dla wszystkich banków.
Wyznaczono wyraźną granicę między byciem bankiem a byciem inwestorem. W 1933 r. Bankom nie wolno było już spekulować depozytami i wprowadzono przepisy FDIC, aby przekonać opinię publiczną, że powrót jest bezpieczny. Nikt nie dał się zwieść i depresja trwała.
II wojna światowa ratuje dzień
II wojna światowa mogła uratować sektor bankowy przed całkowitym zniszczeniem. Druga Wojna Światowa i pracowitość, którą wywołała, podniosły gospodarki USA i świata z spirali spadkowej.
Dla banków i Rezerwy Federalnej wojna wymagała manewrów finansowych za pomocą miliardów dolarów. Ta ogromna operacja finansowania spowodowała powstanie firm o ogromnych potrzebach kredytowych, które z kolei skłoniły banki do fuzji w celu zaspokojenia nowych potrzeb. Te ogromne banki obejmowały rynki globalne.
Co ważniejsze, bankowość krajowa w Stanach Zjednoczonych ostatecznie ustaliła się do tego stopnia, że wraz z pojawieniem się ubezpieczenia depozytów i hipotek jednostka będzie miała rozsądny dostęp do kredytu.
Korzyści z bankowości
Z wyjątkiem wyjątkowo bogatych, bardzo niewiele osób kupuje swoje domy w transakcjach gotówkowych. Większość z nas potrzebuje kredytu hipotecznego lub innej formy kredytu, aby dokonać tak dużego zakupu. W rzeczywistości wiele osób korzysta z kredytu w postaci kart kredytowych, aby płacić za przedmioty codziennego użytku. Świat, jaki znamy, nie działałby tak płynnie bez kredytu - ani bez banków, które by go wystawiły.
Banki przeszły długą drogę od świątyń starożytnego świata, ale ich podstawowe praktyki biznesowe nie uległy zmianie. Banki udzielają kredytów lub pożyczek osobom, które ich potrzebują, ale żądają odsetek oprócz spłaty kredytu. Chociaż historia zmieniła drobne zalety modelu biznesowego, celem banku jest udzielanie pożyczek i ochrona pieniędzy deponentów.
Nawet jeśli przyszłość całkowicie usunie banki z rogu ulicy i wejdzie do Internetu - lub będziesz kupować pożyczki na całym świecie - banki nadal będą istnieć, aby pełnić tę podstawową funkcję.