Kapitalizm finansowy otwiera drzwi osobistej fortunie

Historia inwestowania byłaby niepełna, gdyby świat zatrzymał się na prostym kapitalizmie. Przemysłowi potentaci i szlachta byliby w stanie skoncentrować całe bogactwo we własnych rękach, pozostawiając resztę świata do walki o wszystko, co można by zlikwidować za pomocą płac. Na szczęście mamy opcje wykraczające poza pracę aż do śmierci dzięki „kapitalizmowi finansowemu”, który jest systemem, w którym zyski można osiągnąć, kupując instrumenty finansowe, a nie sprzedając produkty lub pracując za wynagrodzenie. W tym artykule przyjrzymy się wzrostowi kapitalizmu finansowego i narodzinom indywidualnego inwestora. (Spójrz wstecz na historię świata finansowego w Jak oswojono rynki dzikiego zachodu i od wymiany na banknoty .)

Rewolucja przemysłowa Kapitalizm finansowy powstał w wyniku ogromnych nakładów finansowych przedsiębiorstw potrzebnych do napędzenia ekspansji biznesu podczas rewolucji przemysłowej. Proces tworzenia ogromnych operacji finansowania przedsiębiorstw w celu pokrycia kosztów budowy fabryk, importu nowych maszyn i łączenia powiązanych branż pomógł w rozpoczęciu zastoju w branży bankowej. Skłoniło to więcej banków do połączenia się w syndykaty w celu stworzenia instrumentów finansowych, obligacji i akcji w celu pozyskania funduszy. (Aby dowiedzieć się więcej na temat obligacji, zobacz Zalety obligacji i Podstawy emisji obligacji federalnych ).

We wczesnym okresie industrializacji istniała duża pula kapitału podwyższonego ryzyka w rękach ziemi wyższej klasy, która czekała na okazję inwestycyjną. Jednak w miarę dalszego rozwoju przemysłu kapitał wymagał prawie wyczerpania kapitału wysokiego ryzyka kontrolowanego przez zamożną klasę wyższą. W konsekwencji inwestycje te zostały sprzedane rosnącej klasie średniej w nadziei na skorzystanie z dodatkowych źródeł finansowania. Pierwszymi szeroko dostępnymi inwestycjami były koszyki obligacji korporacyjnych i rządowych. (Czytaj dalej o klasie średniej w Losing The Middle Class .)

Wraz z rozwojem rewolucji przemysłowej bogactwo koncentrowało się przede wszystkim w rękach potentatów, a następnie powoli spływało w postaci wyższych wynagrodzeń do kierownictwa i pracowników. Wzrost zamożności, choć powolny, pozwolił niektórym ludziom uzyskać udziały i akcje za pośrednictwem brokerów. Jakość akcji kupionych za radą „taniego” brokera była bardzo zróżnicowana, ponieważ wiele operacji nocnych obejmowało sklep na obrzeżach Wall Street, aby uciec od nowo uprzywilejowanej klasy średniej. Większość akcji przemysłowych o wyższej jakości sprzedawana była wyłącznie za pośrednictwem drogich brokerów, na które tylko bogaci mogli sobie pozwolić. (W celu zapoznania się z nimi przeczytaj artykuł Wybór pierwszego brokera, Czy Twój broker działa w Twoim najlepszym interesie? Oraz Zrozumienie nieuczciwych taktyk brokerskich ).

Zapasy przejmują główną ulicę Gdy rewolucja ustąpiła miejsca czystej ekspansji istniejących operacji, jednak wysokiej jakości akcje przekroczyły granicę. Na początku XX wieku pojawiło się kilka publikacji wymieniających przedsiębiorstwa przemysłowe według branży, w tym ich dane finansowe. Biuletyny informacyjne Dow Jones & Company, publikacje Standard Statistics Bureau oraz „Manual of the Railroads of the United States” Henry'ego V. Poor'a (po raz pierwszy opublikowany w 1860 roku i aktualizowany co roku) stały się powszechnym materiałem do czytania i pomogły inwestorom myśleć niezależnie od ich brokerów. (Standard Statistics Bureau i połączone z wydawnictwem Poor's, aby stać się Standard & Poor's w 1941 r.)

Po I wojnie światowej zapasy szybko stały się wszystkim, o czym mówiła Ameryka. Liczba brokerów eksplodowała, aby sprostać napływowi nowych inwestorów w latach 20. Mówi się, że przed katastrofą w 1929 r. Wielu informatorów z Wall Street wyprzedało się, gdy usłyszeli, jak pracownicy portowi dyskutują o swoich zasobach. Jednak duże postacie, takie jak Morganie (który założył JP Morgan), były równie popularne, jak reszta rynku. (Aby dowiedzieć się więcej o krachach na rynku, zobacz Największe krachy na rynku ).

W katastrofę wpadło wystarczającej liczby inwestorów, aby wyłączyć Amerykę z inwestycji na prawie dwie dekady.

Wracając na koniu
Większość Ameryki unikała inwestycji i postanowiła zaufać swoim firmowym i rządowym planom emerytalnym prowadzącym do lat 50.

To byk, który odbył się po II wojnie światowej i trwał przez lata 60., przyciągnął klasę średnią z powrotem na giełdę. W latach 70. inflacja i stagflacja zagryzły wiele gospodarstw domowych i emerytów na tyle głęboko, że zaczęli wątpić w zdolność rządu do pomocy wszystkim w przejściu na emeryturę. Klasa robotnicza zauważyła, że ​​to ludzie, którzy wrócili na rynek, mieli największe szanse na przetrwanie inflacji po odejściu z pracy. (Aby dowiedzieć się więcej o inflacji, sprawdź Wszystko o inflacji i Co powinieneś wiedzieć o inflacji .)

W latach 60. Kongres cieszył się coraz większym zainteresowaniem rynku, ponieważ stało się jasne, że amerykańska gospodarka i giełda są wzajemnymi odbiciami. Kongres zlecił komisji przeprowadzenie specjalnego badania rynku, aby sprawdzić, czy można wprowadzić ulepszenia w strukturze rynku i sposobie prowadzenia działalności.

Wraz z zaleceniami zwiększonej automatyzacji komisja zasugerowała zmianę struktury opłat, aby umożliwić większej liczbie inwestorów wejście na rynek indywidualnie, zamiast zmuszania ich do kupowania funduszy i planów emerytalnych (wraz z dodatkowymi opłatami) w celu uzyskania ekspozycji rynkowej. Minęło ponad dekadę po badaniu, aby ustalenia komisji stały się poprawką SEC.

1 maja 1975 r. Indywidualni inwestorzy otrzymali dodatkową zachętę do ponownego wejścia na rynek. Nowelizacja umożliwiła domom maklerskim negocjowanie prowizji ze swoimi klientami. Wcześniej inwestowanie niektórych akcji typu blue chip mogło kosztować inwestora nawet 100 USD, ale deregulacja domów maklerskich wywołała konkurencję na stole. Od tego dnia wiele domów maklerskich przeszło ze stałej prowizji obejmującej ich składki za doradztwo / usługę na negocjowaną, w której prowizję od transakcji można było obniżyć, rezygnując z usług maklerskich. Oznaczało to, że przeciętny inwestor może samodzielnie przeprowadzić badanie, a następnie zadzwonić do brokera w celu wykonania pożądanej transakcji. Dzisiaj inwestorzy indywidualni mogą przetwarzać własne zamówienia w internetowych brokerach dyskontowych. (Dowiedz się, czego szukać w swoim brokerze online, w 10 rzeczach do rozważenia przed wyborem brokera online ).

Wniosek Kapitalizm finansowy stworzył gospodarkę względną, a nie bezpośrednią: Łatwy dostęp do instrumentów finansowych umożliwia ludziom obejście bezpośredniej ekonomii pracy za pieniądze i zbieranie pasywnego dochodu poprzez inwestowanie. Zwroty uzyskane z tych instrumentów finansowych zależą zarówno od wyników reprezentowanych przez nich korporacji, jak i od kondycji rynku, na którym działają, a nie od siły roboczej inwestora. Ten pasywny dochód pomaga inwestorom budować swoje bogactwo bez konieczności zdobywania drugiej pracy lub dłuższych godzin pracy. Co ważniejsze, pomaga osobom przygotować się na dzień, w którym nie będą już musiały pracować. Wcześniej uważano, że firmy i rząd będą w stanie zapewnić przynajmniej pewną gwarancję wygodnego przechodzenia na emeryturę za pośrednictwem planów emerytalnych, ale czas w najlepszym razie okazał się niepewny. Kapitalizm finansowy dał jednostkom narzędzia do zabezpieczenia tych rzeczy dla siebie.